Aktualności
4
Najnowsze artykuły
ArtykułyŚladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcy
4
ArtykułyCzytamy w weekend. 14 czerwca 2024
382
ArtykułyZnamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-Fiction11
ArtykułyZapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Wyspa Sachalin Eduard Wierkin 
Dobrze napisana powieść o wolnej, spokojnej narracji bez emocjonujących zwrotów akcji. Intryguje opisem świata, a konkretnie wysp będącej swego rodzaju mikrokosmosem.
Głowna bohaterka nie jest tu najważniejsza, bo jej podróż ma nam ukazać inny świat. Jej kreacja nie jest rewelacyjna, ot poprawna, natomiast pozostałe postacie wypadają lepiej.
Szeroki przegląd różnych społeczeństw, grup, indywidualistów jak i zależności między nimi wypada bardzo dobrze.
Polecam, bo jak na powieść postapo to mały powiew czegoś innego.
Wyspa Sachalin Eduard Wierkin
Następca Strugackich? Nie, odnosząc podobieństwo do relacji rodzinnych, uczciwiej byłoby powiedzieć, daleki kuzyn. Porównania do Strugackich jakich w ramach marketingu dopuszczał się wydawca (czarna owca) wydają się nieco na wyrost. Nie mniej, Eduard Wierkin napisał wcale niczego sobie postapokaliptyczną powieść pt. „Sachalin”. Śledzimy w niej losy świata oczami Lilak, futurolożki, doktorantki japońskiej uczelni, ostatniego kraju, funkcjonującego jakoś po atomowej wojnie. Tytułowa wyspa jest soczewką, przez którą nasza bohaterka próbuje dojrzeć przyszłość jaka czeka świat, ale też probierzem rzeczywistości w jakiej przyszło jej żyć, granicą między ostatnim bastionem cywilizacji, a powojennym pogorzeliskiem. O granicach zresztą, humanizmu, postępu, kultury, w kontekście końca czasów, rozprawia właśnie autor. Rzeczywistość, którą rysuje, przez nieco oszczędny styl, szacunek do topografii miejsc, które widzimy, jest dostatecznie przekonywująca, żeby zmartwić nas swoją możliwością zaistnienia. To może nie następca Strugackich, ale wciąż dobra powieść w swoim gatunku!
