Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie lubię się z kryminałem, więc jeśli książka z tego gatunku do mnie nie trafia, to wcale nie jestem zdziwiona. I tak właśnie było z Czerwonym Wilkiem, który miał wszystko, co mi się mogło spodobać, rodzinne pokręcone relacje, przyprawiający o gęsią skórkę klimat, tajemnicę i seryjnego mordercę. A mimo to, finalnie gdzieś mi się wszystko rozmyło. Chociaż przyznam, początek był świetny i intrygujący, ale im dalej w las, tym bardziej się gubiłam o co chodzi. Przeszkadzały mi absurdy sytuacji, płascy bohaterowie i tak powolna akcja, że myślałam kilkukrotnie o porzuceniu czytania. Pomijam kompletnie zakończenie tej historii, które dosłownie zostało zrzucone na głowę tak, że do tej pory kompletnie nie wiem co się właściwie stało. Tak, było ono dla mnie zwyczajnie przesadzone. I kwestia tej jednej sceny z udziałem zwierząt, która znajduje się mnie więcej w 1/3 książki, nie umiem i nie chcę jej usprawiedliwiać. To miała szanse być dobra historia… Kto wie w sumie, być może to jest dobra historia, ale zwyczajnie nie dla mnie.