Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka trafiła do mnie przypadkiem. Miałam ją tylko przekazać, ale skoro już pojawiła się na mojej półce, to stwierdziłam, że przeczytam. Szczególnie że opis mnie zaintrygował, poza tym lubię thrillery psychologiczne... Opowieść zaczyna się powoli. O ile w thrillerach, które ostatnio czytałam, w miarę szybko odkrywamy z główną bohaterką (lub bohaterem),że coś jest nie tak, tutaj przez połowę książki Kyra tego nie wie i na dobrą sprawę nie ma żadnych podstaw do podejrzliwości. Ja, jako czytelnik, wiedziałam, że za tą idyllą coś się dzieje, właściwie tylko dlatego, że... to thriller psychologiczny. Więc Jacob musi ją okłamywać, inaczej nie byłoby tej książki. Z jednej strony tak wolne wprowadzenie napięcia ma swoje wady, bo książka może nużyć, ale tutaj nie jest tak źle. Autorka skupiła się na uczuciach głównej bohaterki, przedstawiając je w dokładny i przyjemny sposób, a że lubię też powieści obyczajowe (a ta pierwsza część ma coś z tego gatunku),praktycznie od razu wciągnęłam się w świat Kyry pełen luk w jej pamięci. Dopiero na ostatnich 100 stronach Kyra wie, że coś jest nie tak. Stara się czepiać tych urywek wspomnień, które do niej docierają, przeczuwając, że Jacob nie mówi jej wszystkiego. Powoli składa wszystkie elementy układanki w całość. Muszę przyznać, że intryga wymyślona przez autorkę jest naprawdę ciekawa. Do tej pory nie spotkałam się z czymś takim (ale z drugiej strony nie czytam wszystkich wydawanych thrillerów, więc nie wiem, czy ten pomysł jest oryginalny tylko dla mnie ;)) i naprawdę jestem pod wrażeniem. Przede wszystkim spodobało mi się, że to takie... hmm... powiedzmy "normalne", bez żadnych nadprzyrodzonych cudów, bez superbogatego socjopaty... Uważam, że "Mroczna toń" jest dobrym czytadłem na jeden albo dwa wieczory. Czyta się szybko, przyjemnie. Oczywiście nie jest bez wad, głównym zarzutem jest brak efektu "wow". Chociaż całość mi się podobała, zarówno przedstawienie postaci, jak i intryga, to jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Niestety nie jestem w stanie dokładnie stwierdzić, czego. Poza tym polskie wydanie jest niestety pełne literówek. To też zweryfikuje moja przyjaciółka Iza, która jest ekspertką od wykrywania literówek w książkach, ale skoro ja, pod tym względem dość nieuważny czytelnik, zauważyłam tutaj kilka, to znaczy, że jest źle. Hitem jest "od czadu do czasu" (albo w drugą stronę "od czasu do czadu"). Można odnieść wrażenie, że korektorka niestety nie przyłożyła się do swojej pracy. "Przeszłość ma na nas ogromny wpływ, ale to nie ona nas tworzy. Możemy być kimkolwiek (...). To my decydujemy." Więcej moich opinii na www.innaodinnych.com