Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest tu sporo o restauracji, ale bardzo pobieżnie. Jeśli nie znacie pracy profesjonalnej kuchni, to się nie rozczarujecie. O autorze rozpisują się, że się na gotowaniu zna. Otóż nie. Opisana w książce metoda uśmiercania homarów jest zalecana i bardziej humanitarna od wrzucania żywych skorupiaków do wrzątku... Autor twierdzi inaczej. Szkoda, że nie odrobił lekcji. I takie drobiazgi, które drażnią. Jeśli mamy 600 gości, a podajemy po połówce homara, to nie potrzebujemy 600 sztuk, tylko 350. Te 50 na wypadek wypadku. W książce jest wiele nazw potraw kuchni belgijskiej, czy wręcz typowych dla Brukseli, ale konia z rzędem temu, kto z lakonicznego opisu będzie mógł wyobrazić sobie smak i wygląd. Nie podoba mi się też zrzucanie winy na naukowców. No nie tędy droga. Nie teraz, gdy nauka uratowała świat od zagłady.