Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytam zdecydowanie za dużo... książek. Po wypowiedzi noblistki { której nie czytam} pozwoliłem sobie na samokrytykę. A co, nie stać mnie jako ograniczonego czytelnika do 30 pozycji rocznie. Od miesiąca mamy wakacje. Nie są takie same jak zwykle. Wojna, gaz, węgiel, drewno, inflacja zima... więc postanowiłem zapomnieć o troskach i wziąłem urlop. Wydawnictwo PRÓBY niedawno wydało świetny "Apetyt na Paryż", a że rozpoczynał się Tour de France który namiętnie rokrocznie oglądam, to książka wydała mi się w sam raz. Na początku lipca przeczytałem, przyznaję że przez nieuwagę, wywiad z prof Friszke. Dodam do tego że profesora nie ceniłem. Był, a może dalej jest, jakiś flegmatyczny i przeintelektualizowany { przepraszam za słowo !} Po prostu nic konkretnego. No więc gdy przeczytałem wywiad to... natychmiast książkę zamówiłem. Coś w tym tekście mnie zadziwiło a może nawet zafascynowało. Może to była szczerość, jakaś rzadko spotykana autentyczność. A przecież to "tylko historyk". O życiu naukowca, o swoich książkach i o wielu ludziach których spotkał na swojej drodze. O redakcji "Więzi" i Tygodnika Solidarność. O ludziach KORu i podziemia którymi zajmował się naukowo. Chociaż były chwile w których nie podzielałem zdania profesora, to czym dłużej czytałem tym bardziej tekst mnie zajmował. Kilkaset bardzo ciekawych stron o historii Polski która zawsze potrafi zająć umysł i zdenerwować. Zastanawia mnie, czy będzie to tekst tylko dla bardzo niewielkiego grona. Bardzo chciałbym żeby tak nie było. Teraz jednak został mi drugi m-c wakacji i na przekór "naszej noblistce"... i oczywiście sobie wezmę coś mniej mądrego do przeczytania. A "... Paryż " zostawię na jesień.