Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od kilku lat pasjonuję się tematem Antarktydy, więc jeden z największych polskich polarników - Antoni B. Dobrowolski jest dla mnie wprost mentorem. A w związku z tym każda jego książka to pozycja obowiązkowa. Kiedy w moje ręce trafił jego "Dziennik wyprawy na Antarktydę" byłem przekonany, że zostałem posiadaczem polarnej ,,Biblii". Dopóki się w niego nie zagłębiłem.... Spodziewałem się, że pisany będzie lekko archaicznym językiem, lecz bardzo szybko okazało się, że nie w słownictwie jest problem ale w stylu. Otóż Dobrowolski nigdy nie przypuszczał, że ów dziennik zostanie opublikowany przez co absolutnie nie przejmował się piórem. Składa się więc z fragmentów stricte naukowych w tematyce głównie biologicznej (dla kogoś, kto czyta ,,od deski do deski" strony te były prawdziwą udręką),pseudo-poetyckich podczas których przebrnąć należy przez naukowo-romantyczne opisy chmur, czy przemyślenia natury politycznej. Reszta dziennika to bardzo dokładnie wyjaśniony proces wysadzania i cięcia lodu, relacji międzyludzkich na statku, a nawet przypuszczenia Autora co do własnej śmierci i....procesów fizjologicznych. Dla geograficznego laika będzie to wyprawa ,,nie do pokonania". Reasumując - bardzo trudna pozycja, w której sama podróż to co najwyżej jedna piąta obszerności. Jedynie wielki szacunek do Antoniego Dobrowolskiego i miłość do Antarktydy poprawia dla mnie ocenę.