Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz1
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kornelia Mazurczyk
1
7,4/10
Pisze książki: językoznawstwo, nauka o literaturze
Urodzona: 1989 (data przybliżona)
Absolwentka europeistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, specjalizuje się w problematyce bliskowschodniej.
7,4/10średnia ocena książek autora
75 przeczytało książki autora
133 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Na końcu języka Andrzej Pisowicz
7,4
Wywiad o języku, nie tylko polskim, który wciągnął mnie bez reszty; jest dokładnie tak jak cytatem na okładce twierdzi Ziemowit Szczerek - "narracja o wartkości książki sensacyjnej". Opowieść o tym jak historia, polityka, kultura i przypadek kształtują język. O wpływie języka perskiego na polski, o tym że angielski powyżej poziomu średniozaawansowanego jest bardzo trudny (wbrew powszechnemu przekonaniu),że hiszpański powinien być lingua franca, dlaczego francuski wydaje być pozbawiony sensu, a w rzeczywistości nie jest, o tym że Ormianom odbiło, o tym że na naszych oczach tworzą się nowe języki (niekoniecznie więc tylko wymierają) i jak powstał znak zapytania, w bród tematów, nic tylko czytać.
Na końcu języka Andrzej Pisowicz
7,4
"Na końcu języka" to bardzo udany wywiad z wybitnym polskim orientalistą, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego Andrzejem Pisowiczem. Dobrze przygotowani rozmówcy pytają go o różne sprawy związane z jego życiem, badaniami i podróżami do krajów Bliskiego Wschodu i Kaukazu. Profesor Pisowicz zajmował się głównie językami irańskimi oraz ormiańskim, wiele czasu spędził w Iranie i Armenii, toteż ma wiele ciekawych obserwacji dotyczących życia w tych krajach, ich kultury i różnic między nimi a Polską. Wspomnienia z czasów studiów erywańskich są chyba szczególnie symptomatyczne, a najbardziej zapadła mi w pamięć historia nocnego usunięcia pomnika Stalina, gdy to w całym mieście wyłączono światło dla dokonania tego charakteryzującego odwilż politycznego gestu.
Nade wszystko jednak ta książka jest o językach świata. Już to w ujęciu bardziej ogólnym, już to bardzo konkretnym. Pisowicz opowiada zatem o rodzeniu się i umieraniu, a nawet o wskrzeszaniu języków. Porusza temat pokrewieństwa między grupami językowymi, przedstawia choćby przyczyny wagi języka ormiańskiego dla badań iranistycznych, czy związki polszczyzny z językami orientalnymi. Opowiada również o różnych etymologiach, czasem bardzo zaskakujących i nieoczywistych. Książkę kończą rozważania na temat Kurdystanu i języka kurdyjskiego, którego gramatykę (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4804029/gramatyka-kurdyjska-sorani-wariant-uzywany-w-erbilu) opublikował jakiś czas temu. Należy pochwalić nie tylko głównego bohatera książki, ale też jego rozmówców, którzy zadają sensowne pytania i rozsądnie prowadzą narrację.
Tomasz Babnis