Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to barwna komedia romantyczna, współczesna baśń o "Kopciuszku" i "Księciu", rozgrywająca się w przepięknych krajobrazach włoskiej wyspy Capri. On - Fabrizio Greco - słynny resteurator z tajemniczą przeszłością. Ona - Mel Ricci - młoda blogerka kulinarna, wybrana by napisać jego biografię. Jak nie trudno się domyślić, między głównymi bohaterami mimo trudnych początków znajomości z czasem rodzi się uczucie, choć nie jest ono pozbawione lęku, obaw i bólu z powodu cieni przeszłości i trudnych doświadczeń jakie oboje skrywają w swoich sercach.... Książka obfituje w wiele barwnych postaci pełnych pozytywnej energii jak choćby rodzina d'Ascenzo, u której zamieszkuje główna bohaterka po przyjeździe na Capri. Atmosfera tego domu jest tak serdeczna, pełna radosnego zgiełku, życzliwości, że chyba każdy chciałby mieć takich sąsiadów. Książkę czyta się lekko i przyjemnie, ale żeby nie było tak słodko pora wspomnieć o tym co mnie lekko irytowało. Słabe punkty tej opowieści to raczej przewidywalna fabuła, choć wiadomo, że od romansu nikt nie oczekuje wielkiej głębi psychologicznej. Można jednak było podążyć nieco bardziej skomplikowaną drogą pisarską, a mam wrażenie, że autorki chwilami podążały drogą na skróty, utartą ścieżką klasycznych romansów. Brak mi oryginalności, a także charakterystyka głównych bohaterów, ich opisy są nieco sztuczne i wyidealizowane. On nieskazitelnie piękny, z idealnym wyglądem młodego boga, któremu żadna kobieta się nie oprze. Ona z kolei piękna i niewinna, z pozornie silnym charakterem i mnóstwem kompleksów. Moim zdaniem taki typ faceta przenigdy nie powinien spodobać się kobiecie takiej jak Mel. Do niej pasuje raczej pogodny i sympatyczny Antonio D'Ascenzo, który z resztą zabiega o jej względy lecz bez powodzenia, bo "Czarodziej" Fabri jest nie do pokonania... No cóż, pozostaje nam się pogodzić z wolą autorek, które postawiły na sprawdzony i utarty schemat komedii romantycznych i albo to zaakceptować i doczytać do końca albo wyrzucić książkę przez okno lub zostawić na ławce w parku. Ja przeczytałam do końca, bo nie lubię odkładać lektury w połowie i wciąż do ostatniej strony liczę, że mnie zaskoczy. Niestety, tutaj zaskoczenia nie było, choć ogólnie warto było ją przeczytać choćby ze względu na przepiękne opisy krajobrazu Capri. Dzięki tej książce szczerze mam ochotę tam pojechać i być może kiedyś zrealizuję to urlopowe marzenie.