Paszporty „Polityki” to przyznawana od 1993 roku nagroda za twórczość artystyczną w kategoriach: literatura, film, muzyka poważna, muzyka popularna, teatr, sztuki wizualne, kreator kultury i kultura cyfrowa. Nagroda przyznawana jest przez tygodnik „Polityka”. Laureatką 26. edycji w kategorii „literatura” została Małgorzata Rejmer za książkę Błoto słodsze niż miód (wyd. Czarne). W uzasadnieniu podano, że nagroda należała się pisarce za „umiejętność słuchania ludzi niewysłuchanych i wytrwałość w poszukiwaniu właściwego języka do wyrażenia najtrudniejszych emocji”.

Małgorzata Rejmer urodziła się w 1985 roku w Warszawie i brawurowo zadebiutowała powieścią Toksymia (Lampa i Iskra Boża) w 2009 roku. Ta groteska zwracała uwagę świetnym warsztatem i czarnym humorem. Bohaterów łączyła tytułowa toksymia, czyli toksyczna więź międzyludzka. Po debiucie Rejmer zaczęła pisać doktorat o kinie rumuńskim w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Wiele czasu spędzała w Rumunii i tak narodziła się kolejna książka – fascynujący portret miasta i kraju. Rejmer swobodnie łączyła gatunki: reportaż, prozę, esej i dramat. Za Bukareszt. Kurz i krew otrzymała nagrodę im. Teresy Torańskiej, przyznawaną przez „Newsweek”, a także swoją pierwszą nominację do Paszportów „Polityki”.

W 2015 roku przeprowadziła się do Albanii. Początkowo myślała, że wystarczy kilka miesięcy, żeby opisać tamtą rzeczywistość, ale z czasem zrozumiała, że musi poznać język i wtopić się w ten kraj. Praca nad książką o Albanii „Błoto słodsze niż miód” zajęła jej kilka lat. „Bukareszt odsłonił przede mną bezsilność jednostki wobec systemu i władzy, ale książka o Albanii była wejściem w kompletnie inny wymiar cierpienia, niemożności, bezsilności, osaczenia” – mówiła w jednym z wywiadów. Książka o Albanii, inaczej niż poprzednia, nie przedstawia szerokiej panoramy historycznej, składa się po prostu z głosów ludzi. Rejmer opowiada o działaniu systemu terroru i od tego włosy stają na głowie. System komunistyczny Envera Hodży rozwinął choćby instytucję winy zbiorowej – za błąd wuja, brata czy ciotki płaciła rodzina. Niemal każda albańska historia przypomina „Proces” Kafki.

W kategorii „literatura” nominowani byli także Olga Drenda za książkę Duchologia polska. Rzeczy i ludzie w czasach transformacji oraz Łukasz Zawada za swój debiut Fragmenty dziennika SI.

W pozostałych kategoriach statuetki otrzymali:

• w kategorii film laureatką została Joanna Kulig za rolę w „Zimnej wojnie” Pawła Pawlikowskiego,
• w kategorii teatr wygrała Marta Górnica za „współczesną koncepcję chóru antycznego jako wehikułu przemiany artystycznej i społecznej. Za realizowane także poza Polską spektakle, w których stają na jednej scenie ludzie różnych płci, profesji i poglądów”,
• w kategorii sztuki wizualne nagrodę otrzymała Diana Lelonek za „oryginalną w artystycznym wyrazie analizę zagrożeń, jakie niesie współczesna cywilizacja. Za sztukę mądrze zaangażowaną i ciekawie kwestionującą antropocentryczny punkt widzenia”,
• w kategorii muzyka poważna laureatem został Aleksander Nowak za „niezależność twórczą i oryginalne muzyczne spojrzenie na świat. Za „ahat ilī – siostrę bogów”, która przywraca wiarę w przyszłość opery”, 
• w kategorii muzyka popularna nagrodzony został Dawid Podsiadło za „odnalezienie punktu, w którym przecina się gust szerokiej publiczności i krytyki. Za pokazanie, że sukces na masową skalę można odnieść bez porzucania indywidualności i niezależności”,
• w kategorii kultura cyfrowa nagrodę otrzymali PanGenerator „za fenomenalne spajanie światów analogowego i cyfrowego w jedną całość, za kreatywność w tworzeniu przedmiotów i instalacji, które stają się łącznikami pomiędzy nowoczesnością i tradycją.”
• w kategorii kreator kultury laureatką została Krystyna Janda za „błyskotliwość, pracowitość oraz odwagę artystyczną i życiową”

Gratulujemy wszystkim laureatom!