„Skoro ptaki czynią słońce”, zbiór opowiadań pierwotnie opublikowany w Kanadzie w roku 1986, to druga wydana w Polsce ksiażka autora. Pierwszą był wydany w zeszłym roku (po ponad 40 latach od kanadyjskiej premiery) Utracony dar słonej krwi. Czternaście opowiadań, które czytelnicy znajdą w tych dwóch tomach, to dzieła kluczowe w dorobku tego wybitnego prozaika, w Kanadzie uznawanego za „mistrza krótkiej formy literackiej”.

W obu zbiorach chłodnych, nadmorskich opowiadań MacLeod z rzadko spotykanym kunsztem, mądrością i ciepłem opisuje życie rybaków i górników z Nowej Szkocji i Nowej Fundlandii. Polscy czytelnicy znajdą w jego prozie to wszystko, za co pokochali powieści jego rodaka Michaela Crummeya: obrazy surowej, olśniewającej przyrody, bohaterów twardych, zawziętych, lecz na swój sposób romantycznych, opis piękna i trudów życia rodzinnego, a także zaskakująco delikatny mikrokosmos odciętych od świata osad rybackich.

Odkrywając poprzez literaturę najgłębsze prawdy i tajemnice ludzkiego serca, MacLeod zwraca uwagę na przeżycia trudne czy przełomowe, ale również na splątane z nimi subtelne radości i nadającą im sens miłość. W jego klasycznej, misternie skonstruowanej prozie każdy cień i lęk wydaje się idealnie zrównoważony przez rozbłysk piękna i nadziei, zaś emocje i rozterki targające bohaterami mają charakter tak uniwersalny, że twórczość ta niejednokrotnie nabiera wymiaru poruszającej, ponadczasowej przypowieści.

Alistair MacLeod, postać bardzo dobrze znana kanadyjskim miłośnikom dobrej literatury, przyszedł na świat w roku 1936 w prowincji Saskatchewan. Jego rodzice, potomkowie szkockich imigrantów, których pierwszym językiem był szkocki gaelicki, jeździli za pracą po zachodnich prowincjach Kanady, lecz gdy syn miał 10 lat, powrócili na wyspę Cape Breton na Nowej Szkocji i zamieszkali w gospodarstwie zbudowanym w połowie XIX przez pradziadka autora. To właśnie na wschodnim wybrzeżu Kanady Alistair MacLeod spędził młodość i to właśnie kultura i historia tego regionu miała stać się kluczowym tworzywem jego prozy. Choć na jego dorobek literacki składa się zaledwie kilknaście opowiadań i jedna powieść, uważany jest za jednego z najwybitniejszych kanadyjskich pisarzy XX wieku. Ceniony za precyzję i prostotę języka połączoną z rzadko spotykanym liryzmem, traktowany jest w Kanadzie jako jeden z nowożytnych „klasyków”. Odznaczony Orderem Kanady w roku 2008. Zmarł w roku 2014 w Windsor (Ontario) w wieku 77 lat.

W języku polskim książka autora została opublikowana nakładem gdańskiego wydawnictwa Wiatr od Morza, specjalizującego się w wyszukiwaniu nieznanej dotąd w Polsce wartościowej prozy zagranicznej.