Jestem niewinny

Przeczytać w wolnej chwili, potem albo jeszcze później.

Rzadko się zdarza, aby w pierwszym rodziale powieści sensacyjnej wygadać wszystko. No, prawie wszystko: kwestię motywu pozwala autor zgadywać czytelnikowi do samego końca (ale i ten należy to kategorii banalnych). Wystarczy trochę przenikliwości, trochę obejrzanych filmów, trochę przeczytanych kryminałów i okazuje się, że wszystko podane na tacy. Sztampowa, jednowątkowa i jednotorowa fabuła, zmierzająca precyzyjnie od A do Z. Nawet sztampowy jest 'punkt zwrotny'.

Opis realiów, tendencyjne rysy bohaterów no i sam pomysł na książkę to sztandary późnopeerelowskiej kryminalistyki - kompletna wtórność, kolejny odcinek '07 zgłoś się'.

Jak wielokrotnie wspomniano - ciekawa konwencja: każdy rozdział to pierwszoosobowa relacja innego z bohaterów, jak w 'Janczarach kosmosu', tylko w formie milicyjnych zeznań. I za tę konwecją AŻ 3 gwiazdki.

Przeczytać w wolnej chwili, potem albo jeszcze później.

Rzadko się zdarza, aby w pierwszym rodziale powieści sensacyjnej wygadać wszystko. No, prawie wszystko: kwestię motywu pozwala autor zgadywać czytelnikowi do samego końca (ale i ten należy to kategorii banalnych). Wystarczy trochę przenikliwości, trochę obejrzanych filmów, trochę przeczytanych kryminałów i okazuje...

Stare dobre kryminałki bardzo charakterystyczne dla czasów PRLu, świetna akcja, napięcie i zakończenie :) to była dobra zabawa!

Stare dobre kryminałki bardzo charakterystyczne dla czasów PRLu, świetna akcja, napięcie i zakończenie :) to była dobra zabawa!

Moja druga książka tego autora, nie zawiodłem się. Swoją drogą tytuł pierwszej został z mrugnięciem oka wpleciony w treść tej:) Narracja z wielu punktów widzenia trafia i intryguje, szkoda, że odrobinę zabrakło do końca trafnego dopasowania języka do każdego z narratorów, ale i tak zabieg ten bez wątpienia zmienia odbiór na plus. Do przeczytania w jedno popołudnie, polecam.

Moja druga książka tego autora, nie zawiodłem się. Swoją drogą tytuł pierwszej został z mrugnięciem oka wpleciony w treść tej:) Narracja z wielu punktów widzenia trafia i intryguje, szkoda, że odrobinę zabrakło do końca trafnego dopasowania języka do każdego z narratorów, ale i tak zabieg ten bez wątpienia zmienia odbiór na plus. Do przeczytania w jedno popołudnie, polecam.

Atutem książki jest ciekawy, acz niezbyt odkrywczy zabieg formalny polegający na relacjonowaniu wydarzeń przez wiele osób w taki czy inny sposób powiązanych z zabójstwem. Są to ludzie z różnych grup społecznych, niektórzy kłamią, inni w odmienny sposób widzą wydarzenia. Powieść jest bardzo zgrabnie napisana i trudno się od niej oderwać. Niestety dobre wrażenie psuje bardzo przewidywalne rozwiązanie zagadki.

Atutem książki jest ciekawy, acz niezbyt odkrywczy zabieg formalny polegający na relacjonowaniu wydarzeń przez wiele osób w taki czy inny sposób powiązanych z zabójstwem. Są to ludzie z różnych grup społecznych, niektórzy kłamią, inni w odmienny sposób widzą wydarzenia. Powieść jest bardzo zgrabnie napisana i trudno się od niej oderwać. Niestety dobre wrażenie psuje bardzo...

Książka mnie zaskoczyła na końcu. To trochę jak żart, w którym początek jest bardzo ważny, ale przez historię i szczegóły o nim zapominamy. Przez co koniec nas wybudza i zaskakuję swoją prostotą.
Lekka książka, fajnie się tego słuchało - podoba mi się perspektywa i intryga.

Książka mnie zaskoczyła na końcu. To trochę jak żart, w którym początek jest bardzo ważny, ale przez historię i szczegóły o nim zapominamy. Przez co koniec nas wybudza i zaskakuję swoją prostotą.
Lekka książka, fajnie się tego słuchało - podoba mi się perspektywa i intryga.

Chociaż niezbyt lubię kryminały to ten bardzo mi się spodobał. Nie chodzi o zakończenie, ale o sposób narracji oraz używany język. Polecam gorąco.

Chociaż niezbyt lubię kryminały to ten bardzo mi się spodobał. Nie chodzi o zakończenie, ale o sposób narracji oraz używany język. Polecam gorąco.

Jerzy Kwiryn Siewierski, herbu Ogończyk, (1932 - 2000 ) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, wolnomularz. Używał pseudonimu literackiego George Quiryn.
Twórczość literacka eksplodowała w okresie socrealizmu i to w nurcie powieści milicyjnej.
"Powieść milicyjna – jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Przedstawiała dochodzenie prowadzone przez milicjanta (przeważnie sympatycznego) w sprawie przestępstwa kryminalnego (najczęściej morderstwa),by ukazać jego przyczyny i okoliczności.
Dla realizacji tych celów autorzy odwoływali się do estetyki socrealizmu..."
Wikipedia
Jako student współtworzył pismo „Współczesność”. Pełnił funkcję redaktora i krytyka literackiego w dwutygodniku „Nowe Książki”.

Zwrot "jestem niewinny" wpisany jest w ludzką egzystencję od zarania dziejów, czy to posterunek policji, sala sądowa czy poczucie uczciwości i etyki w naszym życiu.
"Jestem niewinny" to stały zwrot, który słyszymy w powieści pod tym samym tytułem z ust recydywy, Roberta Cyprysika vel Zalewajki, bo chyba nikt, jak on nie potrafi zalewać faktów i nie faktów.
Narracja ciekawie prowadzona, każdy rozdział przedtawia nową osobę, która składa zeznania i "puszcza" nowe światło na sprawę i jej odbiór przez czytelnika.
Niezwykły dokument jakim jest "powieść milicyjna" oddaje ducha epoki, socrealizm z społeczno - polityczno - ekonomiczno - socjologicznym wymiarem i niezwykle "kwiecisty" język.
Literatura nie z najwyższych półek, ale warto zaczerpnąć i zatrzymać się w czasoprzestrzeni socrealizmu.

Jerzy Kwiryn Siewierski, herbu Ogończyk, (1932 - 2000 ) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, wolnomularz. Używał pseudonimu literackiego George Quiryn.
Twórczość literacka eksplodowała w okresie socrealizmu i to w nurcie powieści milicyjnej.
"Powieść milicyjna – jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy...

Można przeczytać, bo zakończenie całkiem, całkiem, ale tak przez większą część mi się ciągło. Historia zabójstwa opowiedziana z perspektywy różnych osób i według każdego miała inny przebieg. Czy winny naprawdę jest winny, czy to tylko dobrze uknuty plan?

Można przeczytać, bo zakończenie całkiem, całkiem, ale tak przez większą część mi się ciągło. Historia zabójstwa opowiedziana z perspektywy różnych osób i według każdego miała inny przebieg. Czy winny naprawdę jest winny, czy to tylko dobrze uknuty plan?

Lekki kryminał, do przeczytania w kilka wieczorów. Książka napisana w formie zeznań na policji świadków, policjanta i oskarżonego. Kilka finał sprawiał wrażenie nieco `wydumanego`, ale książka spełniła moje oczekiwania.

Lekki kryminał, do przeczytania w kilka wieczorów. Książka napisana w formie zeznań na policji świadków, policjanta i oskarżonego. Kilka finał sprawiał wrażenie nieco `wydumanego`, ale książka spełniła moje oczekiwania.

Jakiś czas temu zostałam obdarzona wiekowymi kryminałami i tak w moje ręce trafiła książka Jerzego Siewierskiego.

Jerzy Siewierski urodzony w 1932 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Autor powieści kryminalnych, zgrozy i SF. Napisał m.in. "Pięć razy morderstwo", "Sześć barw grozy", "Maska Szatana". Zmarł w 2000 roku w Warszawie.

W "Jestem niewinny" poznajemy Roberta Cyprysiaka, 26-letniego mężczyznę, który jest recydywistą. Po odsiadce wyroku wychodzi na wolność. Zamieszkuje u koleżanki Reginy. Poszukuje pracy i gdy trafia mu się okazja na zdobycie uczciwej pracy, zmienia plany. Robert jest na kacu,więc postanawia przed rozmową udać się do baru w celu zgaszenia pragnienia. Tam spotyka znajomego poetę, a ich rozmowie przysłuchuje uważnie się mężczyzna. Gdy Cyprysiak wychodzi z baru, mężczyzna kieruje się za nim. Następnie oferuje mu nietypową propozycję pracy i do tego dobrze płatną. Kosiorek, bo tak się przedstawia chce, aby Cyprysiak napisał książkę o dziejach Kosiorków. Cyprysiak następnego sprowadza się do domu Kosiorków i tam poznaje małżonkę - panią Kosiorek. I tak niestety zaczyna się jego pasmo nieszczęść. Pani Kosiorek uwodzi Cyprysiaka podczas nieobecności męża, a, który zjawia się wcześniej niż miał się zjawić. Cyprysiak uderza go, Kosiorek upada i nie wydaje żadnych oznak życia. Kosiorkowa mówi, że zajmie się ciałem, a mu daje pokaźną sumę. A Cyprysiak znów trafia za kraty, jako główny podejrzany. Komisarz Filip przejmuje śledztwo, a Cyprysiak zmienia kilkakrotnie zeznania przez co traci na wiarygodności. Jednak komisarzowi ciągle coś nie pasuje. Jego policyjny "nos" nie zawodzi i wyjaśnia zagadkę.

Dosyć nietypowa narracja, bowiem poznajemy każdą osobę związaną ze sprawą, która składa zeznania na milicji. Jednak między świadkami, a komisarzem nie ma dialogu, tylko świadkowie mówią sami. Powiem szczerze zakończenie zaskoczyło mnie na plus. Ogólnie "Jestem niewinny" zrobiło na mnie pozytywne wrażenie.

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://ksiazkowa-fantazja.blogspot.com/2013/02/autor-jerzy-siewierski-tytu-jestem.html

Jakiś czas temu zostałam obdarzona wiekowymi kryminałami i tak w moje ręce trafiła książka Jerzego Siewierskiego.

Jerzy Siewierski urodzony w 1932 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Autor powieści kryminalnych, zgrozy i SF. Napisał m.in. "Pięć razy morderstwo", "Sześć barw grozy", "Maska Szatana". Zmarł w 2000 roku w Warszawie.

W...