Przybysz z planety Llyrdis

Bardzo fajna opowieść z 1952 roku, z elementami space opery. Niestety, przekład jest chropawy, z licznymi błędami językowymi i stylistycznymi, jakby tłumacz (i ewentualny redaktor, którego tu zapewne nie było) jeszcze w szkole był marny z polskiego i już nigdy zaległości nie nadrobił, co zdecydowanie psuje przyjemność podczas lektury. I last but not least, tytuł jest absurdalny, ponieważ bohater urodził się i wychował na Ziemi. Tytuł oryginalny to po prostu Astronauci z Llyrdis.
I jeszcze uwaga: Jak w dawniejszej sf, kosmici są praktycznie tożsami z ludźmi, co sprawia, że możliwy jest nie tylko seks międzygatunkowy, ale i poczęcie i urodzenie potomka obu ras. Ale tutaj, podobnie jak w cyklu Ekumena Ursuli Le Guin, zakłada się wspólne pochodzenie humanoidalnych kosmitów i ludzi. W takich sytuacjach wahałbym się jednak, czy nazywać kosmitów ludźmi, chyba że w przenośni. W języku angielskim "men" and "women" w odniesieniu do przedstawicieli nie-Homo sapiens oznacza przede wszystkim płeć, a nie to, że mieliby być ludźmi, mogą być co najwyżej humanoidalni. Ludzie w anglojęzycznej sf to humans. Mianem "people" określa się zarówno ludzi, jak i kosmitów. Co też stwarza pewne trudności w przekładzie.

Bardzo fajna opowieść z 1952 roku, z elementami space opery. Niestety, przekład jest chropawy, z licznymi błędami językowymi i stylistycznymi, jakby tłumacz (i ewentualny redaktor, którego tu zapewne nie było) jeszcze w szkole był marny z polskiego i już nigdy zaległości nie nadrobił, co zdecydowanie psuje przyjemność podczas lektury. I last but not least, tytuł jest...

--- Michael Trehearne ma geny i wygląd Varddów - kosmicznych podróżników i handlarzy, jedynych we wszechświecie, potrafiących znosić przeciążenia przy prędkościach nadświetlnych. Będąc bękartem urodzonym i wychowanym na Ziemi, w wieku trzydziestu kilku lat udaje mu się odnaleźć rodowitych Varddów i z ich pomocą dostać na planetę Llyrdis, skąd pochodzi jego rasa. Po pokonaniu licznych przeszkód zaczyna w końcu wymarzoną pracę jako podróżnik-handlarz odwiedzający odległe gwiazdozbiory, mgławice i planety...
--- Przystępny język, zwarta, jednowątkowa fabuła, dość szybkie tempo narracji i sprawnie wplecione w akcję dylematy moralne sprawiają, że lektura nie nudzi. Do końca kibicujemy też bohaterowi w jego dojrzewaniu jako Vardda i jako mężczyzna, w konflikcie z głównym antagonistą powieści czy narastających wątpliwościach co do słuszności monopolu Varddów na gwiezdne podróże... Sama końcówka zaś i finał to zupełna jazda bez trzymanki jak w najlepszym dreszczowcu!

--- Michael Trehearne ma geny i wygląd Varddów - kosmicznych podróżników i handlarzy, jedynych we wszechświecie, potrafiących znosić przeciążenia przy prędkościach nadświetlnych. Będąc bękartem urodzonym i wychowanym na Ziemi, w wieku trzydziestu kilku lat udaje mu się odnaleźć rodowitych Varddów i z ich pomocą dostać na planetę Llyrdis, skąd pochodzi jego rasa. Po...

Zręcznie skonstruowana historia obcego, który czuł się co prawda kimś innym niż mieszkańcy Ziemi, ale niczym się od nich nie różnił. Przynajmniej, jeśli chodzi o wygląd. Katalizatorem „inności” stało się dopiero spotkanie niby przypadkowe, a w istocie mające rozdmuchać tlący się się żar tajemnicy pochodzenia. Od tego miejsca fabuła rozwija się wartko, ale i przewidywalnie. Nie jest to jednak w żaden sposób ujmą dla przyjemności gwiezdnej przygody. Dalej to już musicie sami.

Klasyka Złotego Wieku amerykańskiej SF. Z Ziemi ku gwiazdom, międzygwiezdne podróże, kasta (zasadniczo rasa) gwiezdnych wędrowców (zasadniczo handlarzy) przygarnia znajdę. Ten zaś niby z ich plemienia, ale już był przesiąkł poczuciem krzywdy kastowego monopolu na gwiazdy. To co najpierw z lekka ćmi, jak bolący ząb, w miarę postępu akcji staje się irytującym gwiezdnym rasizmem. Tylko handlarze mogą latać do gwiazd, to ich wyłączne prawo i innym wara od tego. Są lepsi, bo tylko im pozwala na to ich biologiczna natura. I nic to, że nie było im to przyrodzone, ale sami się takimi uczynili odmawiając tej mutamorfozy innym. Brzmi znajomo przecież jakże ziemsko ten (nie)ziemski apartheid.

W szafarzu fantastyki naukowej mamy więc tu w ręku krytykę relacji społecznych i organizacji społecznej polegających na systemowym wypychaniu i poniżaniu innych niż my. Pytanie tylko, czy to świadomie, czy może przyprawa mająca wyostrzyć gwiezdną przygodę. Tak, czy inaczej dobra lektura, choć nie piszę, że lekka. Sprawna, z dobrym tempem, intryga przyciąga. Fajnie się czytało, to były dobre dwa dni.

Zręcznie skonstruowana historia obcego, który czuł się co prawda kimś innym niż mieszkańcy Ziemi, ale niczym się od nich nie różnił. Przynajmniej, jeśli chodzi o wygląd. Katalizatorem „inności” stało się dopiero spotkanie niby przypadkowe, a w istocie mające rozdmuchać tlący się się żar tajemnicy pochodzenia. Od tego miejsca fabuła rozwija się wartko, ale i przewidywalnie....