Osama

Przeczytałem w oryginale, co tym bardziej mogło utrudniać interpretację. Wiem, że jest to pozycja nagradzana, ale opowiadania dołączone do wydania były lepsze niż główna powieść, która ciągnie się jak flaki z olejem. To ma być jakaś wewnętrzna podróż kogoś dotkniętego traumą Osamy bin Ladena, nawet nie tyle w sensie konkretnych wydarzeń terrorystycznych, co samego faktu istnienia tego fanatyka. Nie trafiło to do mnie zupełnie, to literatura głęboko obyczajowa i psychologiczna, gdzie fantastyka jest tłem dla wewnętrznego świata. W zakończeniu w ogóle się pogubiłem.

Czytam kolejną pozycję tego autora i znajduję ją lepszą i ciekawszą pod każdym względem.

Przeczytałem w oryginale, co tym bardziej mogło utrudniać interpretację. Wiem, że jest to pozycja nagradzana, ale opowiadania dołączone do wydania były lepsze niż główna powieść, która ciągnie się jak flaki z olejem. To ma być jakaś wewnętrzna podróż kogoś dotkniętego traumą Osamy bin Ladena, nawet nie tyle w sensie konkretnych wydarzeń terrorystycznych, co samego faktu...

Pomysł ciekawy, ale w praktyce nic z niego nie wynika. Raczej sensacja osadzona w umiarkowanie alternatywnej rzeczywistości. Być może jest tu jakiś amerykański klucz kulturowy, którego nie wyłapałem.

Pomysł ciekawy, ale w praktyce nic z niego nie wynika. Raczej sensacja osadzona w umiarkowanie alternatywnej rzeczywistości. Być może jest tu jakiś amerykański klucz kulturowy, którego nie wyłapałem.

Thidar nie jest autorem książek pełnych akcji, gdzie fabuła podążą po linii prostej od punktu A do punktu B. Thidar to twórca nastroju, światów, które drżą i migocą, jak powietrze nad rozgrzanym asfaltem. Thidar to twórca podszytych smutkiem książek, w których bohaterowie nie kreują otaczających ich rzeczywistości, a raczej starają się przeżyć, w miejscach w których się znaleźli. Czasami też próbują zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi.
Taka jest też książka "Osama", jeszcze jedna wariacja na temat wieloświata. Który świat jest prawdziwy? A raczej, w którym świecie funkcjonuje bohater? Czy w tym, w którym nie było zamachów z 11 września, a Osama jest tylko literacką postacią? Czy w tym, w którym samoloty wbiły się w WTC, a amerykanie użyli ""kosiarki stokrotek" w Afganistanie? Za którą stronę zasłony chce zajrzeć?
Spróbuj znaleźć odpowiedź.

Thidar nie jest autorem książek pełnych akcji, gdzie fabuła podążą po linii prostej od punktu A do punktu B. Thidar to twórca nastroju, światów, które drżą i migocą, jak powietrze nad rozgrzanym asfaltem. Thidar to twórca podszytych smutkiem książek, w których bohaterowie nie kreują otaczających ich rzeczywistości, a raczej starają się przeżyć, w miejscach w których się...

Tidhar działa w klasyczny sposób. Zbliżając się powoli do zakończenia wydaje nam się, że coś już tam wiemy i może nawet domyślamy się finału. Jednakże nic z tego. Muszę przyznać, że sam finał jest tak intensywny i sugestywny, że wszystko to, co było wcześniej, jest dla mnie mało ważne. Nie mam ochoty pisać, że książka zaczyna się, jak kryminał Chandlera, że Tidhar czerpie pełnymi garściami z popkultury, że każdy element książki jest dopracowany i zasługuje na pełne uznanie. Chciałbym wyłącznie pisać o finale, o którym pisać nic nie mogę. Nie mogę, bo nie chcę psuć innym frajdy czytania. Cieszy mnie, że "Uczta wyobraźni" po raz kolejny dostarczyła nie tylko rozrywki, ale i masy przemyśleń. Za to się kocha literaturę.

Tidhar działa w klasyczny sposób. Zbliżając się powoli do zakończenia wydaje nam się, że coś już tam wiemy i może nawet domyślamy się finału. Jednakże nic z tego. Muszę przyznać, że sam finał jest tak intensywny i sugestywny, że wszystko to, co było wcześniej, jest dla mnie mało ważne. Nie mam ochoty pisać, że książka zaczyna się, jak kryminał Chandlera, że Tidhar czerpie...

Główny bohater musi odnaleźć Osamę bin Ladena w świecie, w którym nikt nie słyszał o terroryzmie. Przemierza więc kontynenty, zagląda w niebezpieczne miejsca zamglone oparami opium, a nawet trafia na fanowski konwent. Trochę zbyt wolno, trochę zbyt grzecznie.

Po rewelacyjnym "Stuleciu przemocy" oczekiwałem czegoś przynajmniej tak dobrego, bo przecież to za "Osamę" Tidhar zgarnął tyle nagród. I owszem, autor bardzo dobrze odnajduje się w alternatywnych rzeczywistościach, jednak w tej konkretnej książce czegoś zabrakło. A szkoda.

Główny bohater musi odnaleźć Osamę bin Ladena w świecie, w którym nikt nie słyszał o terroryzmie. Przemierza więc kontynenty, zagląda w niebezpieczne miejsca zamglone oparami opium, a nawet trafia na fanowski konwent. Trochę zbyt wolno, trochę zbyt grzecznie.

Po rewelacyjnym "Stuleciu przemocy" oczekiwałem czegoś przynajmniej tak dobrego, bo przecież to za "Osamę" Tidhar...

Ciekawa. :)

Ciekawa. :)

Styl Tidhara bardzo mi pasuje, a samej książce nie mam nic do zarzucenia, choć zdaję sobie sprawę, że nie każdemu się spodoba. Mi się spodobała, skłoniła do refleksji etc.

Styl Tidhara bardzo mi pasuje, a samej książce nie mam nic do zarzucenia, choć zdaję sobie sprawę, że nie każdemu się spodoba. Mi się spodobała, skłoniła do refleksji etc.

Książka zupełnie o niczym. Człowiek męczy się licząc chociaż na jakąś zaskakującą puentę. Niestety wszystko to jak krew w piach. Chyba że trzeba być starym opiumistą żeby pojąć co autor miał na myśli. Nie polecam.

Książka zupełnie o niczym. Człowiek męczy się licząc chociaż na jakąś zaskakującą puentę. Niestety wszystko to jak krew w piach. Chyba że trzeba być starym opiumistą żeby pojąć co autor miał na myśli. Nie polecam.

Trzy gwiazdki za to, że autor do końca książki potrafił utrzymać moje zaciekawienie zakończeniem. :)

Trzy gwiazdki za to, że autor do końca książki potrafił utrzymać moje zaciekawienie zakończeniem. :)

Ciekawa nieszablonowa fabuła. Słaby opis bohaterów. Ciekawy świat przedstawiony.

Ciekawa nieszablonowa fabuła. Słaby opis bohaterów. Ciekawy świat przedstawiony.