Memory zmarszczył czoło. Wiedział, co to abstrakcja, ale odnosił ją tylko do malarstwa.
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Danuta (Dana) Łukasińska
Źródło: książka
5
7,1/10
Urodzona: 01.01.1972
Ukończyła Wyższą Szkołę Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, kierunek logopedia w 1998r. Pisze dramaty i powieści.http://
7,1/10średnia ocena książek autora
742 przeczytało książki autora
392 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dialog, nr 2 (663) / luty 2012. Monologi gniewu
Danuta (Dana) Łukasińska, Toshiki Okada
7,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
2012
Made in Poland. Dziewięć sztuk teatralnych z Polski: tom drugi bestsellerowej antologii "Pokolenie porno" w wyborze Romana Pawłowskiego
Paweł Demirski, Danuta (Dana) Łukasińska
6,5 z 28 ocen
67 czytelników 0 opinii
2006
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Mama mówi, że Anrold ma trudne dni. Ale to nie jest okres. - A ty wiesz, co to jest okres, mały mądralo? – kpi z niego Cienka, a Lenie ze ...
- Mama mówi, że Anrold ma trudne dni. Ale to nie jest okres. - A ty wiesz, co to jest okres, mały mądralo? – kpi z niego Cienka, a Lenie ze zdziwienia robią się duże oczy. - Okres to trudne dni u kobietów. - A jak się nazywają trudne dni u facetów? – Cienką najwyraźniej bawi konwersacja z Okiem. Oko myśli, ale krótko. - Wykres. Cienka wybucha śmiechem. Oko jest z siebie dumny, a Lena z trudem hamuje uśmiech. Cienka kładzie swoją dużą dłoń na głowie Oka i z przyjemnością mierzwi mu czuprynę.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Oro Danuta (Dana) Łukasińska
7,9
Ogółem ta książka to wgląd w codzienny świat dzieci i nastolatków z różnymi problemami. Idylla przeplatana szarą codziennością, śmiech przez łzy. Każdy z bohaterów wysuwa się z czymś przed szereg, czy to schorzeniem, czy patologią życia. To historia która nie ubarwia życia, a jedynie ubiera je w słowa które nie znokautują. Przynajmniej nie od razu. Bulimia, niska samoocena, ADHD, alkoholizm, a pośrodku tego odstający od tego wszystkiego nadprzyrodzony bohater, próbujący naprawić świat i Lenę, trochę na niego skazaną.
Wydaje mi się, że czytałam już to kiedyś, jednak powrót do lektury Oro mnie zaskoczył. Sam tytułowy bohater pragnie być zbawcą i gdzie nie zdziała sam, w miarę możliwości posyła Lenę. Gdybym miała go do kogoś porównać, to trochę przypomina mi Aidena z Beyond Two Souls, jednak w przeciwieństwie do niego może mówić i nie omieszka z tego skorzystać. Czy Oro to uśmiech losu? A może zaginiony bliźniak, połączony duchowo z protagonistką? Zakończenie dało mi więcej pytań niż odpowiedzi, ale i tak nie jestem zawiedziona.
Oro Danuta (Dana) Łukasińska
7,9
Oro to niebanalna powieść dla młodzieży. Wyjątkowa. Mądra. Mnożąca pytania. Dająca do myślenia. Opisuje odrzucenie i trudne dorastanie. Daje nadzieję. Pokazuje, że może być lepiej, cieplej, bliżej. Nie ubiera w ładne szaty, nie ubarwia, czasami przeklnie i się wkurzy. Jednak daje siłę.
Dla nastolatków. I dla dorosłych. Żeby wiedzieli, jak jest, bo nawet jeśli się domyślają, to i tak mają braki. I powinni poczytać o tym, co ważne w życiu. O tym, co daje siłę w codzienności. Co buduje.
O tym, że każdy się z czymś boryka, ale chodzi o to, żeby się nie barykadować, ale czasami nie można inaczej, czasami wydaje się, że życie to wieczna walka. O przestrzeń, o uczucia, o siebie. Jednak nawet kiedy wybierasz samotność, nigdy nie jesteś sam.
Dla mnie książka dwóch polskich pisarek to przede wszystkim opowieść o mądrym i uważnym rodzicielstwie. O tym, że wystarczy BYĆ, SŁUCHAĆ, NIE OCENIAĆ, NIE NARZUCAĆ. Klucz do fajnego bycia razem i do pełnej bliskości codzienności naprawdę nie jest głęboko zakopany.