(ur. 1986) poetka, prozaiczka. Jedna z redaktorek Babińca Literackiego. Autorka tomu Cud i Anomalia, (Brzeg 2017) nagrodzonego Złotą Różą za najciekawszą i najbardziej obiecującą książkę poetycką roku. Laureatka Nagrody XIX Światowego Dnia Poezji UNESCO. Mieszka w Częstochowie.
W "Prząśniczkach" plącze się wszystko - losy ludzkie, więzy rodzinne, historia, a nawet plany czasowe. To utkana z fragmentów, skrawków i ułamków opowieść o rodzinie, a w zasadzie o osobach, które ostatecznie rodziną stały się dzięki autorce. W niej bowiem skumulowały się geny niemieckiej tkaczki, spolszczonej Szkotki, częstochowskiej znachorki i wielu, wielu innych osób, i to ona okazuje się tą złotą nicią, która zaplata je wszystkie ze sobą i w sobie. Proza to gęsta, lecz jednocześnie uciekająca, umykająca przed zamknięciem, dopowiedzeniem. Ważniejsze stają się doświadczenia, uczucia, emocje, mimo deklarowanej miłości do pozytywizmu. To również opowieść o tej drugiej stronie dziejów - o kobietach, które żyły w tle wielkich historii, które przeżywały swoje własne, prywatne dramaty. I nagle dzięki temu splątaniu własne, prywatne dramaty autorki-narratorki nabierają szerszego kontekstu i pomagają jej nawiązać kontakt zarówno z odkrywanymi przodkiniami, jak i samą sobą.
Jak zwykle u Zwolskiej-Płusy najbardziej zdumiewa siła jej przekazu, umiejętność wykorzystania wszystkich narzędzi, które są pod ręką – elementów (pop)kultury, leksyki, rekwizytów życia codziennego. Jednak wszelkie te metafory czy porównania to taka trochę przykrywka, bo i nieco żartobliwe, czasem sarkastyczne. Dopiero gdy wnikniemy wewnątrz wiersza, zrozumiemy te wszystkie liryczne sztuczki, emocjonalny ładunek się zdetonuje. A trzeba zaznaczyć, że autorka „Vesica piscis” nie oszczędza czytelnika. Tu nie ma żadnej kokieterii, ubierania brudnego w odświętną koszulę.
Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2019/07/osobne-katarzyna-zwolska-pusa.html