Bardzo dobrze nam się żyje! Mieszkam na osiedlu z dość wiekowymi mieszkańcami, dlatego też postawiłem sobie za cel nieco ich zaktywizować i ubarwić ich życie w tych depresyjnych blokowiskach, do których niedawno się przeprowadziłem. Wielkie miasto przywitało mnie smutkiem i epidemią, więc w czasie obostrzeń nie było łatwo, ale okres letni przyniósł pewną restrykcyjną odwilż i pomógł zarówno dopełnić formalności w stworzeniu klubu szachowego, jak i zebrać sporą grupę działaczy i członków, głównie starszych panów. Znajomości te z kolei bardzo pomogły mi nawiązać więź z życiowymi wybrankami tychże mężczyzn, więc regularnie mogę liczyć na gorące wypieki w zamian za pomoc we wniesieniu zakupów lub zwykły uśmiech na klatce. Cóż, żyjemy tak, jak sobie to zorganizujemy, dlatego zachęcam do poznawania swoich sąsiadów! :)  

  Bardzo dobrze nam się żyje! Mieszkam na osiedlu z dość wiekowymi mieszkańcami, dlatego też postawiłem sobie za cel nieco ich zaktywizować i ubarwić ich życie w tych depresyjnych blokowiskach, do których niedawno się przeprowadziłem. Wielkie miasto przywitało mnie smutkiem i epidemią, więc w czasie obostrzeń nie było łatwo, ale okres letni przyniósł pewną restrykcyjną...

Moje podwarszawskie osiedle posiada bardzo barwną społeczność - w nowych mieszkaniach po jednej stronie ulicy żyją młodzi, napływowi lokatorzy, średnio 35 lat, głównie rodziny z dziećmi. Po drugiej zaś stronie ulicy mieszka Stara Gwardia - od lat w swoich domach z lat 70-tych, czas dla nich jakby zatrzymał się 30 lat temu i dziwią się, że ktoś chce mieszkać na obrzeżach miasta. Mieszka tu Pan Cholerka - uroczy starszy pan, ciągle z papierosem w ustach, ale wiaderkiem jabłek z ogrodu chętnie poczęstuje. Pan Miecio zawsze na rowerze, kibicuje młodym cyklistom w ich rowerowych wyścigach. Sąsiad Orzeł, co przyjechał z zagranicy, zawsze poratuje jedzeniem, mąkę czy mleko pożyczy, a jak trzeba to i kreta na ogródku Ci zlikwiduje. No i nie można zapomnieć o szczekających obrońcach: Klusce, Łatku i Perełce. Tacy Sąsiedzi to skarb!

Moje podwarszawskie osiedle posiada bardzo barwną społeczność - w nowych mieszkaniach po jednej stronie ulicy żyją młodzi, napływowi lokatorzy, średnio 35 lat, głównie rodziny z dziećmi. Po drugiej zaś stronie ulicy mieszka Stara Gwardia - od lat w swoich domach z lat 70-tych, czas dla nich jakby zatrzymał się 30 lat temu i dziwią się, że ktoś chce mieszkać na obrzeżach...

Dobry sąsiad to skarb. I to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Kilka lat temu dostałam kartkę walentynkową. Ze skrzynki wyjęłam przepiękne czerwone serce, adresatem był "Mój skarb". Kiedy już marzyłam o o cichym wielbicielu, który zamówił stolik w restauracji,  księciu na białym koniu, który chce ze mną spędzić romantyczny wieczór wpada mój sąsiad z pytaniem czy nie odebrałam jakiegoś dziwnego listu, bo jego narzeczona chciała mu zrobić niespodziankę, tylko włożyła list nie do tej skrzynki co trzeba....

Dobry sąsiad to skarb. I to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Kilka lat temu dostałam kartkę walentynkową. Ze skrzynki wyjęłam przepiękne czerwone serce, adresatem był "Mój skarb". Kiedy już marzyłam o o cichym wielbicielu, który zamówił stolik w restauracji,  księciu na białym koniu, który chce ze mną spędzić romantyczny wieczór wpada mój sąsiad z pytaniem czy nie...

Gdy wprowadziliśmy się na jedno z dużych poznańskich osiedli, nasze dzieci jeszcze były malutkie. Nie zauważyliśmy, jak któregoś razu młodszy synek bawiąc się na balkonie wypchnął przez barierkę kilka pluszaków. Dzień później na klatce schodowej, na tablicy ogłoszeń ktoś wywiesił kartkę z dowcipną informacją, o całej bandzie misi, która spadła na balkon mieszkania nr 2 i jak to bywa, po ciekawej przygodzie - pluszaki stęsknione pragną już wrócić do opiekunów.  Tak poznaliśmy pewną miłą starsza Panią, emerytowaną  nauczycielkę francuskiego.

Gdy wprowadziliśmy się na jedno z dużych poznańskich osiedli, nasze dzieci jeszcze były malutkie. Nie zauważyliśmy, jak któregoś razu młodszy synek bawiąc się na balkonie wypchnął przez barierkę kilka pluszaków. Dzień później na klatce schodowej, na tablicy ogłoszeń ktoś wywiesił kartkę z dowcipną informacją, o całej bandzie misi, która spadła na balkon mieszkania nr 2 i...

Swoich sąsiadów można poznać na różne sposoby, ja zgubiłam kota... Było to parę lat temu gdy dopiero sprowadziłam się do nowego mieszkania. Lato spowodowało, że postanowiłam otworzyć balkon. Korzystając z mojej nieuwagi kot wyszedł na balkon (Mieszkałam na pierwszym piętrze więc nie martwiło mnie to za bardzo). Po około godzinie czasu gdy chciałam zamknąć balkon okazało się, że kota nie ma! Pomyślałam, że może nie zauważyłam jak wrócił i zaczęłam go szukać. Niestety nie znalazłam go. Już miałam pisać ogłoszenie o zaginionym kocie gdy rozległ się dzwonek do drzwi. Nie spodziewałam się nikogo więc pomyślałam, że może mi się przesłyszało. Dzwonek jednak rozległ się ponownie, szybko więc popędziłam do drzwi i otworzyłam je. Jakie było moje zdziwienie gdy zobaczyłam sąsiadkę trzymającą mojego kota na rękach. Zaprosiłam ją do środka gdyż byłam bardzo ciekawa jak mój kot znalazł się u niej. Okazało się, że jak rasowy akrobata, mój kot nie zwracając większej uwagi na przeszkodę jaką stanowi szyba między dwoma balkonami przeszedł po balustradzie je łączącej i z tamtąd przeszedł przez drzwi balkonowe prosto do sypialni moich sąsiadów gdzie, najprawdopodobniej, spał niezauważony przez nikogo przez ostatnie dwie godziny. Tamta sytuacja spowodowała, że lepiej poznałam swoich sąsiadów i spędzałam z nimi więcej czasu.

Swoich sąsiadów można poznać na różne sposoby, ja zgubiłam kota... Było to parę lat temu gdy dopiero sprowadziłam się do nowego mieszkania. Lato spowodowało, że postanowiłam otworzyć balkon. Korzystając z mojej nieuwagi kot wyszedł na balkon (Mieszkałam na pierwszym piętrze więc nie martwiło mnie to za bardzo). Po około godzinie czasu gdy chciałam zamknąć balkon okazało...

Chciałabym podzielić się jakimiś super anegdotkami, ale stety/niestety 10 lat temu wprowadziliśmy się do bloku zamieszkiwanego przez lokatorów, którzy chodzili z Marylą do przedszkola i też rozmrażaliby się tylko raz do roku na Sylwestra, ale nie wyśpiewali sobie milionowych emerytur, więc przyszło im toczyć swoje wózki na zakupy na tym smutnym łez padole i przesiadywać przed klatkami na ławeczkach z widokiem na drugi blok. Stety, bo jeżeli ktokolwiek miałby zakłócać lokatorski mir, to raczej musiałaby być to moja rodzina, bo właściwie tylko my zaniżamy tu średnią wieku. Niestety, bo jednak nudno tu jak na grzybobraniu (bez urazy). Mieszkamy tu już dekadę, ale dalej nie kojarzymy większości sąsiadów, bo prawie wszyscy wyglądają jednakowo, za to oczywiście wszyscy doskonale kojarzą nas:P Niektórzy się jednak wyłamują i tym nadajemy ksywki, mamy między innymi Candid Camerę, czyli sąsiadkę-monitoring (chyba każdy taką dostaje w pakiecie do mieszkania w bloku), Grubą Dankę, Janusza Cebulaka, Śmierdziela i Tę-Panią-Od-Pieska-No-Wiesz-Którą. Ale wiecie co? Muszę przyznać, że bardzo dobrze się nam tutaj mieszka, może po prostu mentalnie też jestem już staruszką?;)

Chciałabym podzielić się jakimiś super anegdotkami, ale stety/niestety 10 lat temu wprowadziliśmy się do bloku zamieszkiwanego przez lokatorów, którzy chodzili z Marylą do przedszkola i też rozmrażaliby się tylko raz do roku na Sylwestra, ale nie wyśpiewali sobie milionowych emerytur, więc przyszło im toczyć swoje wózki na zakupy na tym smutnym łez padole i przesiadywać...

😏 Niezłą anegdotą jest to, że my- sąsiedzi z zabudowy szeregowej, wywodzimy się z tych samych uczelni, z tych samych branż i... jak to w szeregówkach, mamy wszystko "takie same". Włącznie z Polonezem gdzieś w okolicach 2000 roku. Sąsiadka pewnego dnia wsiadła do Poloneza mojego Taty, kiedy czekał na mnie, gdy coś miałem dokupić po wizycie w sklepie. I jakże wielkie było jego zdziwienie, gdy nagle na tylne siedzenie wsiadła sąsiadka z domku niedaleko i rzuciła krótkie, acz treściwe pytanie "No jedziesz, czy nie?!". Tak, tak! Okazało się, że nasi sąsiedzi, również szczęśliwi posiadacze kultowego Poldka, o identycznych oczywiście kolorze- a jakże- srebrny metalik... również wybrali się na zakupy, a sąsiadka po prostu pomyliła Polonezy pod osiedlowym sklepem, sądząc, że czeka na nią w nim jej mąż 😏

😏 Niezłą anegdotą jest to, że my- sąsiedzi z zabudowy szeregowej, wywodzimy się z tych samych uczelni, z tych samych branż i... jak to w szeregówkach, mamy wszystko "takie same". Włącznie z Polonezem gdzieś w okolicach 2000 roku. Sąsiadka pewnego dnia wsiadła do Poloneza mojego Taty, kiedy czekał na mnie, gdy coś miałem dokupić po wizycie w sklepie. I jakże wielkie było...

Mieszkam na osiedlu Kamionka, czy można zaznać tutaj sielanki? Na początku wszystko wydawało się super, próby spotkań sąsiedzkich, które z czasem zniknęły, uśmiechy przed domem, rozmowy. Osiedle jest nowe, dużo osób wciąż ma się dopiero wprowadzić, ale pierwsze niesnaski są już za każdą osoba, dużo dzieci się już porodziło na osiedlu. Dużo zwierząt przybyło, co niektórym bardzo przeszkadza, zwłaszcza jednemu aasiadowu, że np pies szczeka (no przecież miauczeć nie będzie zwlaszcza szczeniak u siebie w domu).Ale za pewne z czasem wyjdą kolejne, nowe sytuację. Nie każdemu wszystko pasuje, zwłaszcza jak po 1 stronie jest emeryt, który chciałby mieć spokój, a po drugiej mlodzi ludzie, którzy nie lubią dzieci. 🤷‍♀️

Mieszkam na osiedlu Kamionka, czy można zaznać tutaj sielanki? Na początku wszystko wydawało się super, próby spotkań sąsiedzkich, które z czasem zniknęły, uśmiechy przed domem, rozmowy. Osiedle jest nowe, dużo osób wciąż ma się dopiero wprowadzić, ale pierwsze niesnaski są już za każdą osoba, dużo dzieci się już porodziło na osiedlu. Dużo zwierząt przybyło, co niektórym...

Mieszkam w dzielnicy "zielonej" jednego z miast Zagłębia Dąbrowskiego od dwudziestu lat. Dom mam usytuowany w taki sposób, że nie zaglądamy sobie z sąsiadami do garnków. Nikt też nie czepia się, gdy latem wieczorem zbyt głośno gra muzyka. Jest to na zasadzie: dzisiaj ty masz gości, jutro ja, więc się wzajemnie nie czepiajmy. 
Czasem mówię, że to moje miejsce na ziemi, gdyż panuje tutaj bardzo przyjacielska atmosfera. 
Mamy sąsiadów, z którymi spotykamy się towarzysko, ale podkreślam: parami. Pomagamy też sobie w różnych sytuacjach. Wiemy, że możemy wzajemnie liczyć na siebie.
Ja osobiście nie mam sąsiadki, z którą byłabym w bardziej zażyłych relacjach i z którą widywałabym się na codziennych kawkach. I całe szczęście. Chyba wtedy już nie byłoby tak miło. Pogoniłabym ją bardzo szybko. Ja po prostu lubię spędzać czas sama. Relaksuję się czytając, gdyż dzień bez książki to dzień stracony. Nie zamieniłabym go na żadne spotkanie z sąsiadką. 

Mieszkam w dzielnicy "zielonej" jednego z miast Zagłębia Dąbrowskiego od dwudziestu lat. Dom mam usytuowany w taki sposób, że nie zaglądamy sobie z sąsiadami do garnków. Nikt też nie czepia się, gdy latem wieczorem zbyt głośno gra muzyka. Jest to na zasadzie: dzisiaj ty masz gości, jutro ja, więc się wzajemnie nie czepiajmy. 
Czasem mówię, że to moje miejsce na ziemi, gdyż...

Na swoim osiedlu mieszkam od 35 lat, wtedy właśnie powstała większa część budynków. Wcześniej były tu pola uprawne i kilka domków jeszcze sprzed wojny. Gdy zaczynaliśmy budowę, było bardzo trudno uzyskać materiały budowlane, ale wszyscy mieliśmy takie same problemy, więc założyliśmy własną spółdzielnię i w taki sposób łatwiej nam było kupić większość materiałów. Przy tej okazji bardzo się zjednoczyliśmy i zaprzyjaźniliśmy. Organizowaliśmy wspólne ogniska, zabawy plenerowe na osiedlu. Wymienialiśmy się radami oraz korzystaliśmy z pomocy sąsiedzkiej. Jednak czas leci, a teraz zostało już mało pierwszych właścicieli domów, ci nowi, którzy przyszli na ich miejsce już nie są zbyt przyjaźnie nastawieni na sąsiadów. Zamykają się jak w bloku.
Pamiętam z dawnych lat, jak synek sąsiadów przyczepił wielką kartkę na drzwiach z napisem: klucz pod wycieraczką. Trzeba było pilnować aż sąsiadka wróci z pracy...
Teraz to nie do pomyślenia..., ale kiedyś było miło. Teraz nie jest źle, ale bardziej obco. 

Na swoim osiedlu mieszkam od 35 lat, wtedy właśnie powstała większa część budynków. Wcześniej były tu pola uprawne i kilka domków jeszcze sprzed wojny. Gdy zaczynaliśmy budowę, było bardzo trudno uzyskać materiały budowlane, ale wszyscy mieliśmy takie same problemy, więc założyliśmy własną spółdzielnię i w taki sposób łatwiej nam było kupić większość materiałów. Przy tej...