Kerouac napisał swoją powieść w ciągu trzech tygodni w kwietniu 1951 roku. Kolejne sześć lat zajęło mu znalezienie wydawcy - powieść ukazała się 5 września 1957 roku. Kerouac spisał swoją drugą powieść na 37-metrowym arkuszu, który posklejał taśmą z pojedynczych kartek przed umieszczeniem go w maszynie do pisania. Podczas siedmioletniej podróży po Ameryce sporządzał notatki, na podstawie których powstała fabuła książki. Powieść drogi została okrzyknięta przez „The New York Times” najpiękniej skonstruowaną, niezwykle istotną wypowiedzią pokolenia beatników, którego przedstawicielem i uosobieniem jest Kerouac. Magazyn „Time” zamieścił ją na liście 100 najlepszych anglojęzycznych książek z lat 1923-2005.

Młody pisarz Sal Paradise w towarzystwie przyjaciela i nieobliczalnego włóczęgi, Deana Moriarty'ego, rusza w szaleńczą wyprawę po Ameryce. Podróżując autostopem i jeżdżąc kradzionymi samochodami, szukają przygód, narkotyków, alkoholu i wolnej miłości. Ich wędrówka jest spełnieniem marzenia całej generacji, wyzwaniem rzuconym obłudnej obyczajowości powojennej Ameryki. 

„W drodze” to legendarny manifest bitników, najważniejsze - obok Nagiego lunchu Burroughsa i Skowytu Ginsberga - dzieło w literackim dorobku pokolenia, utwór, w którym pod pseudonimami pojawiają się wszyscy najważniejsi przedstawiciele beat generation. Ta na poły autobiograficzna książka, która uczyniła Kerouaca sławnym, jest porywającą, ekstatyczną przygodą - taką jak opisana w niej podróż.

Okładka brazylijskiego wydania z 1984 roku.

Okładka czeskiego wydania z 2009 roku

Okładka niemieckiego wydania z 1968 roku.

Okładka brytyjskiego wydania z 1972 roku

Okładka wietnamskiego wydania z 2011 roku

Na koniec ciekawostka: w 1952 roku, sam Kerouac stworzył szkic okładki książki, nad którą wtedy pracował. Grafika nie została wykorzystana aż do 2011 roku, gdy słowackie wydanie „W drodze" zdecydowało użyć ją jako okładkę.

Źródło: beatbookcovers.com