Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię spostrzeżenia jednego pisarza na temat twórczości innego. Dlatego chciałbym się z Wami podzielić tym, co Ryszard Kapuściński w "Imperium" opowiedział o "Sklepach cynamonowych":
"Do Drohobycza ciągną pielgrzymki, ponieważ jest to miasteczko, w którym żył, tworzył i zginął Bruno Schulz. Właśnie pan Szrejer był uczniem Schulza, który, poza tym, że pisał i malował, uczył w Gimnazjum im. Władysława Jagiełły robót ręcznych i rysunku. Kiedy nie chciało nam się nic robić na lekcji, prosiliśmy, aby opowiedział nam bajkę. Przerywał lekcję i opowiadał, bardzo to lubił. Schulz mieszkał w parterowym domku przy ulicy Floriańskiej 12, skąd miał do gimnazjum na ulicy Zielonej bardzo blisko, może kilkaset metrów, wystarczyło przejść przez dwie małe uliczki i piękny, stary skwer. Niedaleko stoi kościół i znowu skwer. Za tym kościołem, na skraju skweru, jest dziś piekarnia. W tym miejscu, w 1942 roku, na ulicy — gestapowiec Karl Gunter zastrzelił Bruno Schulza. Gunter miał mały, damski pistolet. Życie wielkiego Schulza upłynęło więc w tym małym miasteczku, a nawet w zupełnie małym trójkącie między Floriańską, Zieloną i skwerem przy piekarni. Dzisiaj ludzie mogą przejść tę trasę w kilka minut, zastanawiając się nad tajemnicą niezwykłej wyobraźni Schulza. Ale wątpliwe, żeby doszli do jasnych i rozumnych konkluzji. Raz jeden to piękne miasteczko odsłoniło swoje niezwykłe sekrety. Raz jeden i tylko Bruno Schulzowi, który był jego czujną i wrażliwą cząstką, jego dyskretnym, w milczeniu przesuwającym się duchem. Dlatego zupełnie niedorzeczne jest moje pytanie: Panie Alfredzie, a w którym miejscu były sklepy cynamonowe? Szrejer przystaje, w jego wzroku jest mieszanina zaskoczenia, ironii i nawet nagany. Gdzie były sklepy cynamonowe?, powtarza. Przecież one były w wyobraźni Schulza! Tam świeciły. Tam pachniały w taki niepowtarzalny sposób!"

I jeszcze jeden cytat:
"Wszystko jest takie niejasne, takie niepojęte. Schulz pisał „Sklepy cynamonowe" w 1933 roku. Był to najstraszniejszy rok Wielkiego Głodu na Ukrainie, a więc niedaleko od Drohobycza. Schulz o tej wielkiej tragedii, tak skrywanej przed światem, z pewnością nic nie wiedział. Ale jakie działają tu siły, jakie prądy, jakie nie znane nam samym skojarzenia, związki i opozycje, które sprawiają, że jego książka zaczyna się wielką, odurzającą wizją."

Bardzo lubię spostrzeżenia jednego pisarza na temat twórczości innego. Dlatego chciałbym się z Wami podzielić tym, co Ryszard Kapuściński w "Imperium" opowiedział o "Sklepach cynamonowych":
"Do Drohobycza ciągną pielgrzymki, ponieważ jest to miasteczko, w którym żył, tworzył i zginął Bruno Schulz. Właśnie pan Szrejer był uczniem Schulza, który, poza tym, że pisał i malował,...

Miałem okazję przeczytać tę książkę w oryginale. Świetna zabawa i przyjemność z czytania.

Miałem okazję przeczytać tę książkę w oryginale. Świetna zabawa i przyjemność z czytania.

Kiedyś przeczytałem, że człowiek, który czyta byle jakie książki niczym nie różni się od człowieka, który nic nie przeczytał. Czytanie Brodskiego jest wielką przyjemnością. Warto czytać dobrych autorów. POLECAM!

Kiedyś przeczytałem, że człowiek, który czyta byle jakie książki niczym nie różni się od człowieka, który nic nie przeczytał. Czytanie Brodskiego jest wielką przyjemnością. Warto czytać dobrych autorów. POLECAM!