Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Sponiewierana" - Graham Masterton - moja ocena - 2/10 (nie zaskakuje, nie porusza, miałkie i bez polotu)
"Marzenie" - Paweł Paliński - moja ocena 3/10 (ciągnie się i nudzi)
"Futerka" - F. Paul Wilson - moja ocena 4/10 (dodatkowy punkt za pomysł wykroju)
"Radość Hetmana" - Jakub Małecki - moja ocena 3/10 (wieże szachowe przerosły autora)
"Doktor, dziecko i duchy z jeziora" - Mort Castle - moja ocena 4/10 (plus za podobieństwo bohatera. Gdyby była jakaś puenta, gdyby coś zaskoczyło, gdyby coś spięło całe opowiadanie byłaby lepsza ocena)
"Wybór Lucy" - Jacek M. Rostocki - moja ocena - 2/10 (Ograny pomysł. Nic nowego)
"Powiedz im, że kochasz" - Scott Nicholson - moja ocena - 6/10 (Jedyne opowiadanie, które wywołało lęk i jedno z dwóch, które pozostawiło dyskomfort)
"Głód" - Robert Cichowlas - moja ocena 2/10 (kolejne opowiadanie odgrzewające pomysły wielu innych autorów, bez dodania niczego nowego)
"Diabeł z mrocznego lasu" - Guy N. Smith - moja ocena 2/10 (Wolę opis matecznika z "Pana Tadeusza". Zaczynam doceniać Mickiewicza jako twórcę horroru. Dziady w porównaniu z tym zbiorem opowiadań są mistrzostwem. Jednak nawet i bez porównania są)
"Amerykański horror" - Łukasz Orbitowski - moja ocena 7/10 (najlepszy autor wywołał lekki dyskomfort.)
"Dyniogłowy" - John Everson - moja ocena 7/10 ( ma coś w sobie)

"Sponiewierana" - Graham Masterton - moja ocena - 2/10 (nie zaskakuje, nie porusza, miałkie i bez polotu)
"Marzenie" - Paweł Paliński - moja ocena 3/10 (ciągnie się i nudzi)
"Futerka" - F. Paul Wilson - moja ocena 4/10 (dodatkowy punkt za pomysł wykroju)
"Radość Hetmana" - Jakub Małecki - moja ocena 3/10 (wieże szachowe przerosły autora)
"Doktor, dziecko i duchy z jeziora"...

Sontag Susan, Notatki o kampie [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9,

Sontag Susan, Notatki o kampie [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9,

"Przygoda w Cooper Beeches"

"Przygoda w Cooper Beeches"

Bardzo dobra opinia nie wynika z wiarygodnego opisu anarchizmu , lecz ze względu na opis różnych podłości i ułomności ludzkich. Z resztą autor nigdy nie spotkał anarchisty i był uprzedzony do wyznawców tej idei. Przedstawił ich zgodnie w ówczesnymi poglądami jako leni, niezrównoważonych terrorystów o mglistych i nierealnych poglądach. Nędza duchowa i małość postaci rewolucjonistów, obrońców społecznego ładu i zwykłych ludzi kontra wielkość zamachowca z Greenwich.
Poruszająca jest dla mnie analiza postępowania całej rodziny Verloc. Motywacje, potrzeby oraz zakres postrzegania, uświadamiania i interpretowania zewnętrznych i wewnętrznych zdarzeń każdej z postaci przywodzi na myśl zbiór chaotycznych kółek rysowanych przez Steviego Verloca. Niby są zbiorem, czasem się stykają, ale każde z nich jest zamkniętą całością niemożliwą do zgłębienia przez nikogo, nawet najbliższą osobę.

Bardzo dobra opinia nie wynika z wiarygodnego opisu anarchizmu , lecz ze względu na opis różnych podłości i ułomności ludzkich. Z resztą autor nigdy nie spotkał anarchisty i był uprzedzony do wyznawców tej idei. Przedstawił ich zgodnie w ówczesnymi poglądami jako leni, niezrównoważonych terrorystów o mglistych i nierealnych poglądach. Nędza duchowa i małość postaci...

Tak jak w przypadku dzieł Edgara Allana Poe, dotarcie do pierwowzoru rozczarowuje. Niestety zbyt wiele wersji tej opowieści czytałam i widziałam, aby móc się zachwycić oryginałem. Bardzo męcząca narracja, zwłaszcza dla kogoś kto wie co będzie za chwilę.

Tak jak w przypadku dzieł Edgara Allana Poe, dotarcie do pierwowzoru rozczarowuje. Niestety zbyt wiele wersji tej opowieści czytałam i widziałam, aby móc się zachwycić oryginałem. Bardzo męcząca narracja, zwłaszcza dla kogoś kto wie co będzie za chwilę.

Jean-Christophe Rufin jest laureatem nagrody Goncourtów. Doświadczenie, jakie zdobył będąc "Lekarzem Bez Granic" i biorąc udział w innych działaniach na rzecz obrony Praw Człowieka, m.in przy współpracy z rządem, nadają wiarygodności wielu wątkom opisanym w powieści. Zarówno kulisom działalności organizacji charytatywnych, ekologicznych oraz firm badawczych, jak i opisom miejsc, a także ludzi wraz z ich zachowaniami i ich motywacjami. W przystępnej, sensacyjnej formie Rufina przedstawił skrajne stanowisko ekologów antyhumanistycznych. Nie krytykuje on zaangażowania w ochronę środowiska, ale pokazuje zagrożenie płynące z radykalizacji poglądów. Komentarz końcowy autora dotyczący poglądów zawartych w utworze, wraz z odnoszącymi się do nich propozycjami innych książek beletrystycznych i naukowych, uzupełnia doskonale treść powieści. Książkę przeczytałam w ramach bookcrossing i podałam dalej w Krakowie.

Jean-Christophe Rufin jest laureatem nagrody Goncourtów. Doświadczenie, jakie zdobył będąc "Lekarzem Bez Granic" i biorąc udział w innych działaniach na rzecz obrony Praw Człowieka, m.in przy współpracy z rządem, nadają wiarygodności wielu wątkom opisanym w powieści. Zarówno kulisom działalności organizacji charytatywnych, ekologicznych oraz firm badawczych, jak i opisom...