Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest pozycja dla tych co lubią kminić.
Potwierdza to sama Nunez pisząc w pewnym momencie mniej więcej tak: tam gdzie inni przeszliby marszem obserwacji przez pewną scenę, ona woli postać i przyglądać się. I raczej chwała jest za to bo daje do zrozumienia, że nie zna wszystkich odpowiedzi.

Lepiej zostać przy pytaniu. Czasem takie ćwiczenie prowokuje do zmiany perspektywy.

To jest pozycja dla tych co lubią kminić.
Potwierdza to sama Nunez pisząc w pewnym momencie mniej więcej tak: tam gdzie inni przeszliby marszem obserwacji przez pewną scenę, ona woli postać i przyglądać się. I raczej chwała jest za to bo daje do zrozumienia, że nie zna wszystkich odpowiedzi.

Lepiej zostać przy pytaniu. Czasem takie ćwiczenie prowokuje do zmiany perspektywy.

Na pewno zaskakująca.
Poza tym wymagająca, ale w taki dobry sposób. Nie ma tutaj wiele męczenia "językiem ekonomii" choć jako dziedzina życia pozostaje ona jednym z filarów akcji. Te wymagania jakie stawia Diaz to potrzeba uważności, to bycie gotowym na to żebyśmy spróbowali falsyfikować nasze zdanie o opowiadanej historii.
A potem żebyśmy potrafili skierować to sprawdzanie w stronę narracji opisującej historię społeczną.

Na pewno zaskakująca.
Poza tym wymagająca, ale w taki dobry sposób. Nie ma tutaj wiele męczenia "językiem ekonomii" choć jako dziedzina życia pozostaje ona jednym z filarów akcji. Te wymagania jakie stawia Diaz to potrzeba uważności, to bycie gotowym na to żebyśmy spróbowali falsyfikować nasze zdanie o opowiadanej historii.
A potem żebyśmy potrafili skierować to...

Serio, sam siebie "zapytuję":
jak to się stało, że nieznanemu autorowi piszącemu o temacie w sumie dla mnie nie pociągającym daję dziewiątaka?

Osiem daję za to, że przeczytałem bardzo wyrafinowany szmonces. I broń borze iglasty to nie są jakieś głupstwa. Powiedzmy, że bohaterami są tutaj czarni i biali. Najsampierw śmiejesz się bo będzie beka z białych, potem - zaraz, chwilunia - z czarnych i jeszcze później śmiejesz się z naiwnego siebie, bo dałeś się wyprowadzić w pole.
Cohen posiada zdolność wcielania się, używania wiarygodnej frazy w dowolnej ilości. Na przykład zachodni intelektualista, w swym intelektualizmie zakapućkany do cna, plecie o konsekutywnych katalaksjach, o asteryksach, egzakcjach, o hejdoprzodności w melioryźmie. I jeszcze robi z siebie ofiarę!
Z drugiej strony wschodni intelektualista o żywiołowości Chruszczowa, pachnący baranim kożuchem i niepranymi skarpetkami wykreowany na enfant terrible nauk historycznych plecie jeszcze gorzej, ale, nie ważne jak bardzo tego nie chcemy, wypada jak ktoś kogo ostatecznie nam żal i komu chcielibyśmy przyznać rację.

No i gwiazdka dziewiąta - najważniejsza.
Tłumaczenie Pani Agi Zano zrobiło tę powieść dodatkowo. Majstersztyk. Narrator czasem mówi głosem Woody'ego Allena, innym razem Chaima Topola albo ma takie momenty kiedy pełną gębą cukierków Werthers Original podmlaskuje: cóż mógłbym dać mojemu wnukowi....

Czytajcie "Rodzinę Natenjahu" bo to dobro bogate w składniki myślowe, pełne mikro i makro spostrzeżeń.

Serio, sam siebie "zapytuję":
jak to się stało, że nieznanemu autorowi piszącemu o temacie w sumie dla mnie nie pociągającym daję dziewiątaka?

Osiem daję za to, że przeczytałem bardzo wyrafinowany szmonces. I broń borze iglasty to nie są jakieś głupstwa. Powiedzmy, że bohaterami są tutaj czarni i biali. Najsampierw śmiejesz się bo będzie beka z białych, potem - zaraz,...