Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najgorsza książka jaką czytałam.
Bardzo mnie zainteresował opis. Byłam ciekawa jak kobiety sobie poradzą bez mężczyzn. Ponadto opowieść zaczęła się interesującym cytatem, mówiącym o tym, że prawdziwa utopia nastąpi wtedy, gdy kobieta będzie stała na równi z mężczyzną.

Tymczasem przez całą książkę odnosiłam wrażenie, że autor drwi sobie z kobiet i czytelników. Zaczyna pisać o wydarzeniach, które mogły mieć miejsce (wojna, zabranie wszystkich mężczyzn do wojska) a potem pisze o drabinie rozwojowej, która zakładała nie rozwój a uwstecznianie się kobiet, lub o chłopaku, który miał zapładniać kobiety, aby wioska nie wyginęła, lecz odpadł mu penis.

Najgorsza książka jaką czytałam.
Bardzo mnie zainteresował opis. Byłam ciekawa jak kobiety sobie poradzą bez mężczyzn. Ponadto opowieść zaczęła się interesującym cytatem, mówiącym o tym, że prawdziwa utopia nastąpi wtedy, gdy kobieta będzie stała na równi z mężczyzną.

Tymczasem przez całą książkę odnosiłam wrażenie, że autor drwi sobie z kobiet i czytelników. Zaczyna...

To moja ulubiona saga. Autorka od ponad 25 lat żyje w krajach arabskich, całkowicie nimi przesiąkła i posiada niesamowitą wiedzę, której jak najwięcej próbuje nam przekazać poprzez losy fikcyjnych bohaterów.
Ta część jednak zdecydowanie nie jest moją ulubioną. Ale nie powiem też, że jest zła. Po prostu autorka już przy pierwszych częściach postawiła sobie wysoko poprzeczkę i nie wiem, czy uda jej się wydać kolejną część, która będzie jeszcze lepsza od poprzednich.
Plusem jest to, że każda część porusza inny poważny problem kultury arabskiej. Tutaj pod lupę wzięła organizacje terrorystyczne.
Czytając jej książki, przy niemal każdym rozdziale jest coś, co mnie zafascynuje, zaintryguje i o czym wiedzę chcę pogłębić.

To do czego muszę się przyczepić, to żywcem wklejone fragmenty poprzednich części na początku kolejnego tomu. O ile jestem w stanie ten zabieg zrozumieć w przypadku pierwszej części sagi azjatyckiej, która była kontynuacją arabskiej (bo przecież nie każdy od razu musi się tego domyślić, więc autorka postanowiła streścić całą historię), tak przy kolejnej części sagi arabskiej, ten zabieg był zbędny. Książka zamiast 600 stron, równie dobrze mogłaby mieć 450 i nie straciłaby na wartości, ponieważ powielanie fragmentów z poprzednich części nie wnosi nic nowego.

To moja ulubiona saga. Autorka od ponad 25 lat żyje w krajach arabskich, całkowicie nimi przesiąkła i posiada niesamowitą wiedzę, której jak najwięcej próbuje nam przekazać poprzez losy fikcyjnych bohaterów.
Ta część jednak zdecydowanie nie jest moją ulubioną. Ale nie powiem też, że jest zła. Po prostu autorka już przy pierwszych częściach postawiła sobie wysoko poprzeczkę...

Kupiłam tą książkę w Makro, bo zaciekawiła mnie okładka i opis zamieszczony na końcu. Jestem fanką arabskich książek, o Afganistanie jeszcze nie miałam okazji nic przeczytać, więc stwierdziłam, że może być ciekawa.
Liczyłam głównie na przybliżenie afgańskich tradycji, zwyczajów, opisy ciekawych miejsc itd. Nic z tego w książce nie znalazłam. Był tylko zaledwie jeden akapit, który przedstawiał sytuację, która była częsta w tamtym kraju.
Cała reszta książki to splot opowieści o czyszczeniu studni i wypasaniu zwierząt.
Napisana prostym językiem, ale historia nie jest wciągająca ani interesująca. Kończy się w momencie od którego moim zdaniem zacząłby się najciekawszy wątek.

Gdy wieczorem kładę się do łóżka książką, nieraz czytam ją przez kilka godzin. W przypadku "Sekretu mojego turbanu", oczy kleiły mi się już w połowie rozdziału. A że rozdziały są króciutkie, to za dobrze nie świadczy. Nie polecam.

Kupiłam tą książkę w Makro, bo zaciekawiła mnie okładka i opis zamieszczony na końcu. Jestem fanką arabskich książek, o Afganistanie jeszcze nie miałam okazji nic przeczytać, więc stwierdziłam, że może być ciekawa.
Liczyłam głównie na przybliżenie afgańskich tradycji, zwyczajów, opisy ciekawych miejsc itd. Nic z tego w książce nie znalazłam. Był tylko zaledwie jeden...