Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dokładnie taka jakiej akurat potrzebowałam ✨ Lekka, przyjemna, krótka i fajnie się jej słuchało. Motyw friends to lovers nie jest jednym z moich ulubionych, ale tu było okej. Trochę zbyt cukierkowo i banalnie, ale z drugiej strony nie wymagałam od niej nic wielkiego. Spoko wybór na niewymagająca lekturę, małą odskocznię pomiędzy innymi książkami.

Książka dokładnie taka jakiej akurat potrzebowałam ✨ Lekka, przyjemna, krótka i fajnie się jej słuchało. Motyw friends to lovers nie jest jednym z moich ulubionych, ale tu było okej. Trochę zbyt cukierkowo i banalnie, ale z drugiej strony nie wymagałam od niej nic wielkiego. Spoko wybór na...

Rozwiń Zwiń

“ᴛʀᴏᴄʜᴇ̨ ᴡᴛᴇᴅʏ ᴢʀᴏᴢᴜᴍɪᴀᴌᴇᴍ, ᴄᴢʏᴍ ᴊᴇsᴛ sᴛʀᴀᴄʜ. ᴘʀᴢʏᴘᴏᴍɪɴᴀᴌᴏ ᴛᴏ ʀᴏᴢᴘᴀᴄᴢʟɪᴡᴇ ᴌᴀᴘᴀɴɪᴇ ᴘᴏᴡɪᴇᴛʀᴢᴀ ᴡ ᴍɪᴇᴊsᴄᴜ, ɢᴅᴢɪᴇ ʙʀᴀᴋᴜᴊᴇ ᴛʟᴇɴᴜ. ᴘʀᴢʏɴᴀᴊᴍɴɪᴇᴊ ɢᴏɴ ᴛᴀᴋ ᴡᴌᴀśɴɪᴇ ɴᴀ ᴍɴɪᴇ ᴘᴀᴛʀᴢʏᴌ”.

[ 𝙖𝙡𝙚𝙠𝙨𝙮𝙩𝙮𝙢𝙞𝙖 - niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania ]

Głównym bohaterem jest Yunjae. Ten, który nie czuł. Żyje z mniejszą niż przeciętnie liczbą neuronów w ciele migdałowatym, co utrudnia mu odczuwanie emocji takich jak radość czy strach. Mama karmi go migdałami i rozwiesza po domu karteczki z napisami wyrażającymi różne uczucia. W dniu jego szesnastych urodzin mama i babcia zostają brutalnie napadnięte. Jedna z nich umiera. Druga zapada w śpiączkę.

Yunjae przygląda się temu beznamiętnie.

W szkole poznaje Gona, swoje całkowite przeciwieństwo. Gdyby powstała o nim osobna książka, jej podtytuł powinien brzmieć Ten, który czuł za wiele. Ich relacja początkowo jest burzliwa. Gon jest pełen agresji i buntu. Nie radzi sobie z własnymi emocjami, poczuciem odrzucenia i niesprawiedliwości. Jednak z czasem oboje odkrywają, że łączy ich coś niesamowitego.

Nie mogę nie zwrócić uwagi na coś, co pada chyba w każdej recenzji, jaką czytałam - książka jest przepełniona emocjami. Pisana przecież z perspektywy chłopaka, który nic nie czuł, ale tak niebywale pięknie opisuje wartość emocji. Coś, o czym być może większości z nas zdarza się zapominać. Same słowa odarte z nich znaczą niewiele.

Chwytająca za serce i skłaniająca do refleksji historia. Pięknie napisana. Jedna z tych lektur, której strony same się przewracają. Przysięgam! Odłożenie jej jest ogromnym wyzwaniem. I również jedna z tych, po których siedziałam wpatrzona w ścianę.
Zamyślona.
Poruszona.

“ʙʏᴄɪᴇ ᴢᴡʏᴄᴢᴀᴊɴʏᴍ ᴛᴏ ɴᴀᴊᴛʀᴜᴅɴɪᴇᴊsᴢᴀ ʀᴢᴇᴄᴢ ɴᴀ śᴡɪᴇᴄɪᴇ."

“ᴛʀᴏᴄʜᴇ̨ ᴡᴛᴇᴅʏ ᴢʀᴏᴢᴜᴍɪᴀᴌᴇᴍ, ᴄᴢʏᴍ ᴊᴇsᴛ sᴛʀᴀᴄʜ. ᴘʀᴢʏᴘᴏᴍɪɴᴀᴌᴏ ᴛᴏ ʀᴏᴢᴘᴀᴄᴢʟɪᴡᴇ ᴌᴀᴘᴀɴɪᴇ ᴘᴏᴡɪᴇᴛʀᴢᴀ ᴡ ᴍɪᴇᴊsᴄᴜ, ɢᴅᴢɪᴇ ʙʀᴀᴋᴜᴊᴇ ᴛʟᴇɴᴜ. ᴘʀᴢʏɴᴀᴊᴍɴɪᴇᴊ ɢᴏɴ ᴛᴀᴋ ᴡᴌᴀśɴɪᴇ ɴᴀ ᴍɴɪᴇ ᴘᴀᴛʀᴢʏᴌ”.

[ 𝙖𝙡𝙚𝙠𝙨𝙮𝙩𝙮𝙢𝙞𝙖 - niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania ]

Głównym bohate...

Rozwiń Zwiń

“ᴄᴀᴌᴇ ᴍᴏᴊᴇ żʏᴄɪᴇ ʟᴇɢᴌᴏ ᴡ ɢʀᴜᴢᴀᴄʜ, ᴀ ɴɪᴋᴛ ᴢ ɴɪᴄʜɴɪᴇ ᴅᴏsᴛʀᴢᴇɢᴀ ɴᴇᴏɴᴜ ɴᴀ ᴍᴏɪᴍ ᴄᴢᴏʟᴇ, ᴡʏśᴡɪᴇᴛʟᴀᴊąᴄᴇɢᴏ ʀᴏᴢᴘᴀᴄᴢʟɪᴡą ᴘʀᴏśʙę ᴏ ᴘᴏᴍᴏᴄ”.

Minęło sporo czasu, odkąd przeczytałam ten tytuł. Ale czas powoli wygrzebywać się z zaległych opinii. A “The end and then” skradło moje serce podczas czytania!

Wbrew pozorom, nie jest to łatwa historia. Porusza trudny, zmuszający do refleksji temat. Eden była krzywdzona przez wiele lat, choć nie miała o tym pojęcia. Gdy się dowiaduje, to boleśnie wpływa na całe jej życie. Burzy wszystko i zmusza do ucieczki w poszukiwaniu miejsca, w którym będzie mogła się uleczyć, zmierzyć z traumą i ruszyć dalej.

Na szczęście ma wokół siebie osoby, które są w stanie zrobić wiele, by jej w tym pomóc. Eden trafia do miasteczka, w którym mieszka jej przyjaciółka. I tam poznaje Chase’a. Czarującego miłośnika górskich wędrówek. Kobieta chce go trzymać na dystans, podobnie jak wszystkich nowych znajomych, życzliwych sąsiadów i współpracowników. Zbliżenie się do kogoś oznacza, że ta osoba może poznać jej przeszłość, a to ostatnie czego Eden chce.

To, co urzekło mnie w tej historii to po pierwsze Chase. Świetnie wykreowana męska postać. Empatyczny, cierpliwy, charyzmatyczny. Nadawałby się na książkowego męża ;) Poza tym to, w jaki sposób autorka przedstawia traumę bohaterki, uwzględnia istotę terapii, to, jak małymi krokami Eden pokonuje kolejne przeszkody. Bardzo cieszy mnie to, że coraz więcej książek porusza trudne i ważne tematy, ale niekiedy boli bardzo, gdy są one przedstawiane w nieodpowiedni sposób. Taki, który robi więcej krzywdy, niż pożytku. Tutaj na szczęście tak nie jest. Delikatne podejście i sposób przedstawienia tematu traumy Eden są ogromnym plusem książki.

Jeśli jeszcze nie mieliście tej przyjemności, polecam z całego serca sięgnąć po tę książkę!

“ᴜśᴍɪᴇᴄʜ ʀᴏᴢśᴡɪᴇᴛʟᴀ ᴊᴇɢᴏ ᴛᴡᴀʀᴢ ᴊᴀᴋ ᴊᴜᴛʀᴢᴇɴᴋᴀ ɪ ᴏᴅᴢʏsᴋᴜᴊᴇ̨ ᴘᴇᴡɴᴏśᴄ́, ᴢ̇ᴇ ᴡ ᴍᴏɪᴍ ᴢ̇ʏᴄɪᴜ ɴᴀᴅᴀʟ ᴊᴇsᴛ ᴅᴏʙʀᴏ - ɪ ᴢ̇ᴇ ᴊᴇɢᴏ ᴄᴢᴇ̨śᴄ́ sᴛᴏɪ ᴡᴌᴀśɴɪᴇ ᴘʀᴢᴇᴅᴇ ᴍɴᴀ̨”.

“ᴄᴢʏᴛᴀᴌᴀᴍ ᴋɪᴇᴅʏś ᴏ ʙᴀᴅᴀɴɪᴀᴄʜ ᴅᴏᴛʏᴄᴢᴀ̨ᴄʏᴄʜ ʀᴏ́ᴢ̇ɴʏᴄʜ ʀᴏᴅᴢᴀᴊᴏ́ᴡ ᴌᴇᴢ. ᴀᴜᴛᴏʀ ᴀʀᴛʏᴋᴜᴌᴜ ᴅᴏᴡᴏᴅᴢɪᴌ, ᴢᴇ ᴌᴢʏ sᴍᴜᴛᴋᴜ ᴡʏɢʟᴀ̨ᴅᴀᴊᴀ̨ ᴘᴏᴅ ᴍɪᴋʀᴏsᴋᴏᴘᴇᴍ ɪɴᴀᴄᴢᴇᴊ ɴɪᴢ̇ ɴᴀ ᴘʀᴢʏᴋᴌᴀᴅ ᴛᴇ ᴡʏᴡᴏᴌᴀɴᴇ ᴋʀᴏᴊᴇɴɪᴇᴍ ᴄᴇʙᴜʟɪ. ᴡsᴢʏsᴛᴋɪᴇ ᴢᴀᴡɪᴇʀᴀᴊᴀ̨ ʙɪᴀᴌᴋᴀ ɪ sᴌᴏɴᴀ̨ ᴡᴏᴅᴇ̨, ᴋᴛᴏ́ʀᴇᴊ sᴍᴀᴋ ᴄᴢᴜᴊᴇ̨ ᴛᴇʀᴀᴢ ᴡ ᴜsᴛᴀᴄʜ. ᴡʏɴɪᴋɪ ᴡʏᴋᴀᴢᴀᴌʏ ᴊᴇᴅɴᴀᴋ, ᴢᴇ ᴌᴢʏ ʙɪᴏʀᴀ̨ᴄᴇ sɪᴇ̨ ᴢ ᴇᴍᴏᴄᴊɪ ᴢᴀᴡɪᴇʀᴀᴊᴀ̨ ᴄᴏś ᴊᴇsᴢᴄᴢᴇ. ʜᴏʀᴍᴏɴ ᴢᴡᴀɴʏ ᴇɴᴋᴇғᴀʟɪɴᴀ̨ ʟᴇᴜᴄʏɴᴏᴡᴀ̨, ᴋᴛᴏ́ʀʏ ᴅᴢɪᴀᴌᴀ ᴊᴀᴋ śʀᴏᴅᴇᴋ ᴘʀᴢᴇᴄɪᴡʙᴏ́ʟᴏᴡʏ”.

“ᴄᴀᴌᴇ ᴍᴏᴊᴇ żʏᴄɪᴇ ʟᴇɢᴌᴏ ᴡ ɢʀᴜᴢᴀᴄʜ, ᴀ ɴɪᴋᴛ ᴢ ɴɪᴄʜɴɪᴇ ᴅᴏsᴛʀᴢᴇɢᴀ ɴᴇᴏɴᴜ ɴᴀ ᴍᴏɪᴍ ᴄᴢᴏʟᴇ, ᴡʏśᴡɪᴇᴛʟᴀᴊąᴄᴇɢᴏ ʀᴏᴢᴘᴀᴄᴢʟɪᴡą ᴘʀᴏśʙę ᴏ ᴘᴏᴍᴏᴄ”.

Minęło sporo czasu, odkąd przeczytałam ten tytuł. Ale czas powoli wygrzebywać się z zaległych opinii. A “The end and then” skradło moje serce podczas czytania!

W...

Rozwiń Zwiń

“ɴᴀ ᴘᴇᴡɴᴏ ᴘᴌᴀᴋᴀᴌᴇᴍ ᴢ ᴘᴏᴡᴏᴅᴜ ᴘᴏʀᴀᴢ̇ᴋɪ, ᴀʟᴇ ᴄʜʏʙᴀ ɪ ᴅʟᴀᴛᴇɢᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴅᴏᴛᴀʀᴌᴏ ᴅᴏ ᴍɴɪᴇ, ᴊᴀᴋ ᴅᴜᴢ̇ᴏ ᴘᴏśᴡɪᴇ̨ᴄɪᴌᴇᴍ, ᴢ̇ᴇʙʏ ᴡʏɢʀᴀᴄ́ ʟɪɢᴇ̨ ᴍɪsᴛʀᴢᴏ́ᴡ, ɪ ᴊᴀᴋ ʙᴀʀᴅᴢᴏ ʀʏᴢʏᴋᴏᴡᴀᴌᴇᴍ ᴢᴅʀᴏᴡɪᴇ, ʙʏ ᴛᴇɴ ᴄᴇʟ ᴏsɪᴀ̨ɢɴᴀ̨ᴄ́. [...] ᴏᴘᴇʀᴀᴄᴊᴇ̨ ʙɪᴏᴅʀᴀ ᴘʀᴢᴇsᴢᴇᴅᴌᴇᴍ ᴋɪʟᴋᴀ ᴅɴɪ ᴘᴏ ᴍᴇᴄᴢᴜ. ᴛʀᴢʏ ᴍɪᴇsɪᴀ̨ᴄᴇ ᴘᴏ́ᴢ́ɴɪᴇᴊ ᴋᴛᴏś ᴢᴀᴘʏᴛᴀᴌ ᴍɴɪᴇ, ᴄᴢʏ ᴄɪᴀ̨ɢɴɪᴇ ᴍɴɪᴇ ɴᴀ ʙᴏɪsᴋᴏ. sᴢᴄᴢᴇʀᴢᴇ ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴀᴌᴇᴍ, ᴢ̇ᴇ ᴀɴɪ ᴛʀᴏᴄʜᴇ̨. ᴡɪᴇᴅᴢɪᴀᴌᴇᴍ, ɪʟᴇ ᴇɴᴇʀɢɪɪ ᴋᴏsᴢᴛᴏᴡᴀᴌᴏ ᴍɴɪᴇ ᴛᴏ, ʙʏ ᴢᴀ ᴋᴀᴢ̇ᴅʏᴍ ʀᴀᴢᴇᴍ sɪᴇ̨ ᴘᴏsᴋᴌᴀᴅᴀᴄ́ ɪ ᴘʀᴢʏɢᴏᴛᴏᴡᴀᴄ́ ᴅᴏ ᴋᴏʟᴇᴊɴᴇɢᴏ sᴘᴏᴛᴋᴀɴɪᴀ. ᴛᴇʀᴀᴢ ᴢɴɪᴋɴᴀ̨ᴌᴇᴍ ɴᴀ ᴘᴏɴᴀᴅ ᴘᴏ́ᴌ ʀᴏᴋᴜ ɪ ᴘᴏᴢɴᴀᴌᴇᴍ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴇ, ᴏ ᴋᴛᴏ́ʀᴇ ɴɪɢᴅʏ ʙʏᴍ sɪᴇ̨ ɴɪᴇ ᴘᴏᴅᴇᴊʀᴢᴇᴡᴀᴌ - ɴɪᴇ ᴛᴇ̨sᴋɴɪᴌᴇᴍ ᴢᴀ ᴘɪᴌᴋᴀ̨”.

Chciałam zacząć od tego, że Łukasza Piszczka nie trzeba nikomu przedstawiać, ale teraz myślę sobe, że przecież nie każdy interesuje się piłką nożną czy samą polską reprezentacją. W dużym skrócie jest on m.in. jedynym polskim obrońcą, który wystąpił w finale mistrzostw ligi UEFA (w trakcie dekady, którą spędził w Borusii Dortmund). 66-krotny reprezentant polski, uczestniczył trzy razy w Mistrzostwach Europy i raz w Mistrzostwach Świata. Jako prawy obrońca został wybrany do jedenastki stulecia Polskiego Związku Piłki Nożnej. Obecnie gra w LKS Goczałkowice-Zdrój, w którym rozpoczynał swoją karierę juniorską.

“Mentalność sportowca” jest pozycją na tyle wyjątkową, że może się spodobać nie tylko fanom sportu. Choć może się zawieść ten kto szuka plotek i dram z szatni. Na okładce znajdziemy polecajkę Kuby Błaszczykowskiego - “Jak Łukasz coś postanowi to nie ma siły, żeby od tego odstąpił. Teraz postanowił napisać książkę na własnych zasadach [...]” i ta książka właśnie taka jest. Nietypowa. To podejście do kariery sportowca od strony bardziej mentalnej. Czytamy długą rozmowę Łukasza z psychologiem Kamilem Wódką (współpracuje między innymi z piłkarzami czy skoczkami narciarskimi). Omawiają podejście i sposoby radzenia sobie z różnymi sytuacjami, to jak od najmłodszych lat ważne jest otoczenie - nie tylko rodzina, ale też inni piłkarze, współpracownicy czy trenerzy. I dbanie o psychikę. Poświęcanie czasu nie tylko na trening siłowy. Że głowa zawodnika jest równie ważna jak jego nogi.

Kariera Piszczka, bez dwóch zdań bogata, jest tutaj jedynie tłem. Bo też nie jest to książka tylko o piłce. Ona jest uniwersalnie po prostu o sporcie. Wydaje mi się, że może zostać taką obowiązkową lekturą dla sportowców, szczególnie młodych, rodziców, trenerów. I nie tylko. Nawet ktoś, kto nie zajmuje ani nie interesuje się sportem może wyciągnąć z tej lektury wiele dobrego i to, o czym rozmawiają Łukasz z psychologiem przełożyć na własne życie i pracę - na przykład rozdział o budowaniu pewności siebie czy kwestie radzenia sobie z presją.

“ᴅʟᴀᴛᴇɢᴏ ᴄʜᴄᴇ̨ ᴍᴏᴄɴᴏ ᴘᴏᴅᴋʀᴇśʟɪᴄ́, ᴢ̇ᴇ ᴘʀᴀᴄᴀ ᴢ ᴘsʏᴄʜᴏʟᴏɢɪᴇᴍ ɴɪᴇ ᴏᴢɴᴀᴄᴢᴀ, ᴢ̇ᴇ ᴊᴇsᴛᴇś sᴌᴀʙʏ, ᴛᴏ ʀᴀᴄᴢᴇᴊ ᴅᴏᴡᴏ́ᴅ, ᴢ̇ᴇ ᴘʀᴀɢɴɪᴇsᴢ sɪᴇ̨ ʀᴏᴢᴡɪᴊᴀᴄ́. ᴡᴀʀᴛᴏ ᴘᴏᴅᴋʀᴇśʟɪᴄ́, ᴢ̇ᴇ ᴘɪᴌᴋᴀʀᴢᴇ, ʀᴏ́ᴡɴɪᴇᴢ̇ ᴄɪ ᴋᴏᴊᴀʀᴢᴇɴɪ ᴢ sᴜᴋᴄᴇsᴇᴍ sᴘᴏʀᴛᴏᴡʏᴍ, ɴɪᴇ sᴀ̨ ɴɪᴇ ᴡɪᴀᴅᴏᴍᴏ ᴊᴀᴋɪᴍɪ ʜᴇʀᴏsᴀᴍɪ. ᴋᴀᴢ̇ᴅʏ ᴢ ɴᴀs ᴊᴇsᴛ ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋɪᴇᴍ, ᴍᴀ ᴡᴌᴀsɴᴀ̨ ᴡʀᴀᴢ̇ʟɪᴡᴏśᴄ́ ɪ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴀ. ɴɪᴇ ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴢᴇ ᴡsᴢʏsᴛᴋɪᴍ ᴍᴜsɪᴍʏ ᴡʏʀᴀʙɪᴀᴄ́ sɪᴇ̨ sᴀᴍɪ”.

“ɴᴀ ᴘᴇᴡɴᴏ ᴘᴌᴀᴋᴀᴌᴇᴍ ᴢ ᴘᴏᴡᴏᴅᴜ ᴘᴏʀᴀᴢ̇ᴋɪ, ᴀʟᴇ ᴄʜʏʙᴀ ɪ ᴅʟᴀᴛᴇɢᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴅᴏᴛᴀʀᴌᴏ ᴅᴏ ᴍɴɪᴇ, ᴊᴀᴋ ᴅᴜᴢ̇ᴏ ᴘᴏśᴡɪᴇ̨ᴄɪᴌᴇᴍ, ᴢ̇ᴇʙʏ ᴡʏɢʀᴀᴄ́ ʟɪɢᴇ̨ ᴍɪsᴛʀᴢᴏ́ᴡ, ɪ ᴊᴀᴋ ʙᴀʀᴅᴢᴏ ʀʏᴢʏᴋᴏᴡᴀᴌᴇᴍ ᴢᴅʀᴏᴡɪᴇ, ʙʏ ᴛᴇɴ ᴄᴇʟ ᴏsɪᴀ̨ɢɴᴀ̨ᴄ́. [...] ᴏᴘᴇʀᴀᴄᴊᴇ̨ ʙɪᴏᴅʀᴀ ᴘʀᴢᴇsᴢᴇᴅᴌᴇᴍ ᴋɪʟᴋᴀ ᴅɴɪ ᴘᴏ ᴍᴇᴄᴢᴜ. ᴛʀᴢʏ ᴍɪᴇsɪᴀ̨ᴄᴇ ᴘᴏ́ᴢ́ɴɪᴇᴊ ᴋᴛᴏś ᴢᴀᴘʏᴛᴀᴌ ᴍɴ...

Rozwiń Zwiń

“sᴢᴄᴢᴇ̨śᴄɪᴇ ᴛᴏ ᴢᴅʀᴀᴅʟɪᴡᴀ ʀᴢᴇᴄᴢ. ɴɪᴇᴋɪᴇᴅʏ ᴛʀᴢᴇʙᴀ ᴏ ɴɪᴇ ᴡᴀʟᴄᴢʏᴄ́. ᴄᴢᴀsᴀᴍɪ ᴢᴀś - ᴡ ɴᴀᴊʟᴇᴘsᴢʏᴍ ʀᴀᴢɪᴇ - ᴢᴀᴋʀᴀᴅᴀ sɪᴇ̨ ᴏᴅ ᴛʏᴌᴜ, ᴏᴘʟᴀᴛᴀ ᴄɪᴇ̨ ᴡ ᴘᴀsɪᴇ ɪ ᴘʀᴢʏᴄɪᴀ̨ɢᴀ ᴍᴏᴄɴᴏ ᴅᴏ sɪᴇʙɪᴇ”.

Co to była za ciepła i przyjemna historia! Nie brakowało w niej odrobinę trudniejszych tematów, ale całościowo wypada bardzo lekko i uroczo, wręcz idealnie na wakacje. Nie czytałam opisu, a z niego już w drugim zdaniu dowiedziałabym się o pewnym wątku historii, który dla mnie był sporym pozytywnym zaskoczeniem podczas czytania. Co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, żeby tych opisów nie czytać.

Evie kocha książki i historie miłosne. A przynajmniej kochała. Dziewczyna przestała wierzyć w miłość. Jej rodzice się rozwodzą, a ona nie potrafi wybaczyć tacie tego, co się wydarzyło. Wtedy w jej życiu dzieje się coś niespodziewanego, co z pozoru może ją tylko utwierdzać w nowo zdobytym przeświadczeniu, że miłość to bujda i nigdy nie trwa wiecznie. By rozwiązać zagadkę tego, co jej się przytrafiło, trafia do studia tańca La Brea Dance. I zanim się obejrzy, przygotowuje się do konkursu tanecznego. Jej partnerem zostaje X’a, chłopak, który wcześniej ukradł, ekhm, pożyczył jej rower. Jest charyzmatyczny i pogodny, z ciekawym podejściem do życia. Zgadza się na wszystko. To dość ryzykowne i wymagające drobnych zasad (wiadomo, że nie zgodziłby się na przykład na popełnienie przestępstwa).

To historia o miłości i przyjaźni, ale też dorastaniu i w pewnym stopniu o stracie. Godzeniu się z nią i ze zmianami, które zachodzą w życiu i relacjach, które tworzymy z innymi ludźmi. Słodycz przeplata się z refleksją. Myślę, że autorka umiejętnie pokazuje jak wiele rzeczy w naszym życiu jest ulotnych i jak warto cieszyć się chwilą, czerpać z życia, bo nie wiadomo jak będzie wyglądać nasza przyszłość ani kiedy nadejdzie koniec.

Nie obraziłabym się, gdyby tego tańca było odrobinę więcej. No i niestety polskie wydanie miało sporo błędów… A jak już zwracam uwagę na to, co mi się nie podobało, to szczerze mówiąc nie wiem, co myśleć o polskim tytule 🙈

Ale podsumowując, wydaje mi się, że “Kurs tańca dla niezakochanych” ma w sobie wszystko to, co świetna i lekka młodzieżówka powinna mieć. Czytajcie koniecznie!

“ɴɪᴇ ᴍᴀᴍ ᴘᴏᴊᴇ̨ᴄɪᴀ, ᴅʟᴀᴄᴢᴇɢᴏ ᴛʀᴀᴄɪᴍʏ ᴛʏᴄʜ, ᴋᴛᴏ́ʀʏᴄʜ ᴋᴏᴄʜᴀᴍʏ ɪ ᴊᴀᴋ ᴍᴀᴍʏ ᴢ̇ʏᴄ́ ᴘᴏ ɪᴄʜ sᴛʀᴀᴄɪᴇ. ᴡɪᴇᴍ ᴛʏʟᴋᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴍɪᴌᴏśᴄ́ ᴛᴏ ᴛᴀᴋɪᴇ ʟᴜᴅᴢᴋɪᴇ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴇ. ɴɪᴄ ɴɪᴇ ᴍᴏᴢ̇ᴇᴍʏ ɴᴀ ɴɪᴀ̨ ᴘᴏʀᴀᴅᴢɪᴄ́. ᴘᴏᴇᴄɪ ᴌᴀᴍᴀɴɪ ᴘʀᴢᴇᴢ ғɪʟᴏᴢᴏғᴏ́ᴡ ᴛᴡɪᴇʀᴅᴢᴀ̨, ᴢ̇ᴇ ᴍɪᴌᴏśᴄ́ ᴊᴇsᴛ ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴀ̨, ᴜᴡᴀᴢ̇ᴀᴍ ᴊᴇᴅɴᴀᴋ, ᴢ̇ᴇ ᴛᴏ ᴄᴏś ᴡɪᴇ̨ᴄᴇᴊ. ᴍɪᴌᴏśᴄ́ ᴊᴇsᴛ ᴘʏᴛᴀɴɪᴇᴍ, ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴀ̨, ᴀ ᴛᴀᴋᴢ̇ᴇ ᴘᴏᴡᴏᴅᴇᴍ, ᴅʟᴀ ᴋᴛᴏ́ʀᴇɢᴏ sɪᴇ̨ ᴢᴀᴅᴀᴌᴏ ᴛᴏ ᴘʏᴛᴀɴɪᴇ. ᴊᴇsᴛ ᴀʙsᴏʟᴜᴛɴɪᴇ ᴡsᴢʏsᴛᴋɪᴍ”.

“sᴢᴄᴢᴇ̨śᴄɪᴇ ᴛᴏ ᴢᴅʀᴀᴅʟɪᴡᴀ ʀᴢᴇᴄᴢ. ɴɪᴇᴋɪᴇᴅʏ ᴛʀᴢᴇʙᴀ ᴏ ɴɪᴇ ᴡᴀʟᴄᴢʏᴄ́. ᴄᴢᴀsᴀᴍɪ ᴢᴀś - ᴡ ɴᴀᴊʟᴇᴘsᴢʏᴍ ʀᴀᴢɪᴇ - ᴢᴀᴋʀᴀᴅᴀ sɪᴇ̨ ᴏᴅ ᴛʏᴌᴜ, ᴏᴘʟᴀᴛᴀ ᴄɪᴇ̨ ᴡ ᴘᴀsɪᴇ ɪ ᴘʀᴢʏᴄɪᴀ̨ɢᴀ ᴍᴏᴄɴᴏ ᴅᴏ sɪᴇʙɪᴇ”.

Co to była za ciepła i przyjemna historia! Nie brakowało w niej odrobinę trudniejszych tematów, ale całościowo wypa...

Rozwiń Zwiń