Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowana mielizna podczas dryfowania po twórczości Agaty. Ni mniej ni więcej jak każdy tomik jej opowiadań kryminalnych. A wszystko przez to, że każde z nich nadawałoby się na osobną książkę i kilkanaście stron tekstu to niewykorzystany potencjał, ta kobieta nie umiała być przeciętna.

Zdecydowana mielizna podczas dryfowania po twórczości Agaty. Ni mniej ni więcej jak każdy tomik jej opowiadań kryminalnych. A wszystko przez to, że każde z nich nadawałoby się na osobną książkę i kilkanaście stron tekstu to niewykorzystany potencjał, ta kobieta nie umiała być przeciętna.

Ale że i panią Oliver Christie pokalała myśleniem...

Majstersztyk, ale wcale nie tak łatwy do łyknięcia, o ile ktoś chce się skupić i spróbować łączyć fakty.

Ale że i panią Oliver Christie pokalała myśleniem...

Majstersztyk, ale wcale nie tak łatwy do łyknięcia, o ile ktoś chce się skupić i spróbować łączyć fakty.

Zwięźle, prosto i logicznie. A, zważywszy na jego pochodzenie, opowiedzenie się po konkretnej stronie w kwestii żydowskiej mogło nie być dla autora łatwe, więc podwójne chapeau bas.

Zwięźle, prosto i logicznie. A, zważywszy na jego pochodzenie, opowiedzenie się po konkretnej stronie w kwestii żydowskiej mogło nie być dla autora łatwe, więc podwójne chapeau bas.

Książka, która w całości jest retrospekcją, nie zawiera żadnych zwrotów akcji przed rozwiązaniem zagadki i właściwie po zeznaniach pierwszego świadka czytelnik ma pogląd na kolejne tak, że mógłby teoretycznie już ich nie czytać. A mimo to wciąż jest jedną z najlepszych powieści Christie i sztandarowym przykładem powieści detektywistycznej.

Książka, która w całości jest retrospekcją, nie zawiera żadnych zwrotów akcji przed rozwiązaniem zagadki i właściwie po zeznaniach pierwszego świadka czytelnik ma pogląd na kolejne tak, że mógłby teoretycznie już ich nie czytać. A mimo to wciąż jest jedną z najlepszych powieści Christie i sztandarowym przykładem powieści detektywistycznej.

Mniej więcej od połowy poziom książki sukcesywnie pikował w dół, żeby wreszcie zakończyć się r o m a n s e m Starling i Lectera, co kompletnie nie trzyma się kupy i roztrzaskuje całą misternie utkaną przez Harrisa siatkę zachowań, myśli, analiz psychologicznych bohaterów w drobny pył.

Mniej więcej od połowy poziom książki sukcesywnie pikował w dół, żeby wreszcie zakończyć się r o m a n s e m Starling i Lectera, co kompletnie nie trzyma się kupy i roztrzaskuje całą misternie utkaną przez Harrisa siatkę zachowań, myśli, analiz psychologicznych bohaterów w drobny pył.

Po 12 latach wciąga tak samo.

Po 12 latach wciąga tak samo.

Miało być miło, miał być powrót do dzieciństwa, a został niesmak po prokomunistycznych wtrąceniach i uświadomieniu sobie, że Pan Samochodzik to ormowiec.

Miało być miło, miał być powrót do dzieciństwa, a został niesmak po prokomunistycznych wtrąceniach i uświadomieniu sobie, że Pan Samochodzik to ormowiec.

Analizy książek Christie jako lekkostrawna zakąska po świetnym daniu głównym - mistrzostwo.

Analizy książek Christie jako lekkostrawna zakąska po świetnym daniu głównym - mistrzostwo.

Przerośnięte szkolne wypracowanie dwunastoletniej fanki Christie, profanacja.

Przerośnięte szkolne wypracowanie dwunastoletniej fanki Christie, profanacja.

Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że to zdecydowanie nie jest powieść detektywistyczna, a raczej thriller w stylu Christie.

Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że to zdecydowanie nie jest powieść detektywistyczna, a raczej thriller w stylu Christie.