Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główna bohaterka tej książki jest osobą niezmiernie irytującą. Jest obesesyjnie zakochana w swoim koledze z czasów szkoły średniej. Mimo 40 lat zachowuje się jak nastolatka, ewentualnie bohaterka sagi zmierzch. Zdecydowanie powinna się leczyć, czego oczywiście nie robi. Przez większość ksiazki stężenie akcji to poziom homeopatyczny. Moim zdaniem nie jest to thriller, a bardziej powieść psychologiczną z elementami kryminału. Duża część fabuły to przemyślenia głównej bohaterki przeplatane retrospekcjami, w których też nie zabraknie nadmiaru przemyśleń. Samo zakończenie może nie wgniata jakoś w fotel, ale na pewno minimalnie chociaż wynagradza konieczność męczenia się z bohaterką prze tyle stron powieści.

Główna bohaterka tej książki jest osobą niezmiernie irytującą. Jest obesesyjnie zakochana w swoim koledze z czasów szkoły średniej. Mimo 40 lat zachowuje się jak nastolatka, ewentualnie bohaterka sagi zmierzch. Zdecydowanie powinna się leczyć, czego oczywiście nie robi. Przez większość ksiazki stężenie akcji to poziom homeopatyczny. Moim zdaniem nie jest to thriller, a...

Książka zaczyna się całkiem ciekawie, jednak im dalej w las tym mniej sensu i jakosci. Postaci są nieby wyraźnie zarysowane z charakteru ale okazuje się, że to tylko szkic i brakuje im głębi. Ich zachowania często zdają się być bardzo sztuczne, szczególnie biorąc pod uwagę, że stykają się z fala morderstw. Bohaterowie, są przerazeni, za chwilę jednak im to mija i bawią się w Sherloka Holmesa. Samo zakończenie jest dość absurdalne. Przeczytać można, ale na pewno jest wiele lepszych pozycji na zainwestowanie tego czasu. Dotrwałem do końca, ale bardziej z obowiązku

Książka zaczyna się całkiem ciekawie, jednak im dalej w las tym mniej sensu i jakosci. Postaci są nieby wyraźnie zarysowane z charakteru ale okazuje się, że to tylko szkic i brakuje im głębi. Ich zachowania często zdają się być bardzo sztuczne, szczególnie biorąc pod uwagę, że stykają się z fala morderstw. Bohaterowie, są przerazeni, za chwilę jednak im to mija i bawią się...

To pierwsza ydana książka (długie opowiadanie) tego autora. Widać tu zarys i koncepcję na niezłą powieść. Jednak pewnie z powodu samej długości lub dopiero szlifowania umiejętności pisarskich przez Pana Piekarę pozostaje duży posmak niedosytu. Koncepcja samego zarysowania fabuły jest ciekawa - nieznany artefakt, obca planeta. Do tego dochodzi koncepcja światów równoległych, lub rozszczepienia rzeczywistości. Przeczytać można tym bardziej, że to raptem ok 60 stron..

To pierwsza ydana książka (długie opowiadanie) tego autora. Widać tu zarys i koncepcję na niezłą powieść. Jednak pewnie z powodu samej długości lub dopiero szlifowania umiejętności pisarskich przez Pana Piekarę pozostaje duży posmak niedosytu. Koncepcja samego zarysowania fabuły jest ciekawa - nieznany artefakt, obca planeta. Do tego dochodzi koncepcja światów...