Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie rozumiem za bardzo, czemu w recenzjach jest napisane, iż kobieta stawia czoła i walczy z Calvą? Serio? Walczy? Jak? Dopasowując się i klękając przed nim, żeby ją nakarmił? Oczywiście, z głodu zrobi się wiele rzeczy, ale gdzie tutaj romans?!

Dla mnie książka jest daleka od romansu. Między bohaterami nie ma chemii. Gdzie uwielbienie i szacunek do kobiet, które się pojawia choćby w książkach Johanny Lindsay, która również ma opowieści pirackie.

Gdyby nie mianowano książki jako romans, można i nawet po nią sięgnąć, niemniej ja przeczytałam 2 książki Kingi Litkowiec i po 3. nie sięgam. Strata czasu i pieniędzy. Ta mnie zainteresowała z opisu, gdyż lubię pirackie tematy, a tu takie rozczarowanie.

Nie rozumiem jak można przedstawiać kobiety w taki upodlający sposób. Żenujące. Nawet sprawdziłam, czy książek tych nie pisze nastolatka, a tu proszę, mama i żona.

Nie rozumiem za bardzo, czemu w recenzjach jest napisane, iż kobieta stawia czoła i walczy z Calvą? Serio? Walczy? Jak? Dopasowując się i klękając przed nim, żeby ją nakarmił? Oczywiście, z głodu zrobi się wiele rzeczy, ale gdzie tutaj romans?!

Dla mnie książka jest daleka od romansu. Między bohaterami nie ma chemii. Gdzie uwielbienie i szacunek do kobiet, które się...

Książka przez którą nie da się przebrnąć. Wyrzucone pieniądze. Przeczytałam do połowy. Żadna współczesna kobieta nie dałaby się traktować w taki sposób. Tego się po prostu nie da czytać, on ją leje, a ona mówi, że to jej wina i rozumie swoje błędy. Ha! I jeszcze płacze ze szczęścia, kiedy on mówi, że jest o nią zazdrosny. Nie, nie i jeszcze raz nie. Mimo szczerych chęci, nie przebrnęłam, a pieniądze za książkę wyrzucone w błoto!

Książka przez którą nie da się przebrnąć. Wyrzucone pieniądze. Przeczytałam do połowy. Żadna współczesna kobieta nie dałaby się traktować w taki sposób. Tego się po prostu nie da czytać, on ją leje, a ona mówi, że to jej wina i rozumie swoje błędy. Ha! I jeszcze płacze ze szczęścia, kiedy on mówi, że jest o nią zazdrosny. Nie, nie i jeszcze raz nie. Mimo szczerych chęci,...

Jak dla mnie, mało jest tutaj romansu w romansie. Książka staje się przez to nudna. Za mało jest tutaj interakcji między samymi głównymi bohaterami, a za dużo opowiadania historii pobocznych.

Nie zgadzam się też z opiniami o tym, że niewiele wiemy o samym Grigoriyu. Wiemy o nim bardzo dużo. Wystarczy czytać między wierszami i znać trochę tematy mafijne.

Miejscami jest dowcipna, miejscami wciągająca, ale zaraz po wciągnięciu wypluwa czytelnika w nudę. Taka sobie.

Jak dla mnie, mało jest tutaj romansu w romansie. Książka staje się przez to nudna. Za mało jest tutaj interakcji między samymi głównymi bohaterami, a za dużo opowiadania historii pobocznych.

Nie zgadzam się też z opiniami o tym, że niewiele wiemy o samym Grigoriyu. Wiemy o nim bardzo dużo. Wystarczy czytać między wierszami i znać trochę tematy mafijne.

Miejscami jest...