Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przeczytałam co prawda książki, ale...


"W byciu rośliną najgorsze jest to, że nikt cię nie rozumie", czyli (nie) recenzja filmu "Chce się żyć".



"Chce się żyć", w reżyserii Macieja Pieprzycy, oparty na faktach film
o chłopaku chorym na porażenie mózgowe, który oprócz znacznej niepełnosprawności fizycznej, postrzegany był także jako głęboko upośledzony umysłowo... Historia zawarta w konwencji pamiętnika, niepozbawiona poczucia humoru, przeplatanego niekiedy ostrą ironią. Obraz ten zdobył wiele nagród i wyróżnień, na festiwalach w Gdyni, Montrealu, czy Chicago.



To opowieść o tym, że człowiek, niezależnie od tego jak bardzo jest "uszkodzony", (nawet jeśli jego kontakt z otoczeniem jest tak trudny, aż wręcz niemożliwy), mimo to myśli, czuje, na swój własny sposób obserwuje świat. Snuje osobiste refleksje na temat rzeczywistości. Bywa wściekły, bo wydaje mu się, że nie ma już siły znosić tego wszystkiego dłużej, chce kochać... Chyba nigdy nie można z pełnym przekonaniem stwierdzić, iż konkretna osoba naprawdę niczego nie kojarzy, nie rozumie, że absolutnie nic jej nie obchodzi. Krzyk, nieartkułowalne dźwięki, dziwaczne ruchy są czasem wołaniem o zrozumienie. "Chce się żyć" opowiada więc również, a może przede wszystkim o walce. O walce o to, by w oczach innych być istotą ludzką...


Dawid Ogrodnik - odtwórca roli dorosłego Mateusza, (bo tak ma na imię chory chłopak), gra rzeczywiście bardzo dobrze. Doskonale, z dużą dbałością o szczegóły naśladuje następstwa ciężkiego, rozległego niedotlenienia mózgu. To, co widzimy na ekranie "wbija w fotel". Nie zapominajmy jednak, że on tylko "udaje", a prawdziwe życie jest zdecydowanie bardziej spektakularne.



Film niewątpliwie mocny i poruszający, ale według mnie
w niektórych momentach nieco przekoloryzowany, przesłodzony, zwłaszcza jeśli chodzi o mniej lub bardziej erotyczne relacje głównego bohatera z dwiema kobietami, (mam tu na myśli początkowe fazy tych związków).


Ja bardzo długo nie chciałam, bałam się obejrzeć tę produkcję. Bałam się, że to, co zobaczę całkowicie rozwali mnie emocjonalnie, bowiem
w tak wielkim stopniu dotyczy mnie samej. Bałam się, że to będzie trochę tak, jakbym patrzyła na siebie w lustrze, które bardzo wszystko powiększa... Że tego nie wytrzymam... W końcu ostatecznie przełamałam się i nie żałuję. Warto było.

Nie przeczytałam co prawda książki, ale...


"W byciu rośliną najgorsze jest to, że nikt cię nie rozumie", czyli (nie) recenzja filmu "Chce się żyć".



"Chce się żyć", w reżyserii Macieja Pieprzycy, oparty na faktach film
o chłopaku chorym na porażenie mózgowe, który oprócz znacznej niepełnosprawności fizycznej, postrzegany był także jako głęboko upośledzony umysłowo......

To będzie po prostu bardzo osobista opinia, bez mądrzenia się i uwag krytycznoliterackich.
Uwielbiam tę książkę !!! Jest cudowna, bowiem opowiada o całym wachlarzu uczuć... O ciężkiej chorobie, o ludzkim ciele, bez przesadnej ilości słodkich słówek. W "Jasnych błękitnych oknach" nie ma uszlachetniania cierpienia, tłumaczenia sobie, niejako na siłę, że ma ono jakiś wyższy cel. Jest za to mnóstwo stanów emocjonalnych. Przecież, chyba tylko my, kobiety, potrafimy kochać kogoś, niemalże całe życie, bez względu na to, jak bardzo on nas skrzywdził. Nieustanie czekać na jego powroty. Trudno uwolnić się od miłości... Książka Edyty Czepiel obrazuje życie, pozbawione wydumanego filozofowania i oświeconych mądrości.

To będzie po prostu bardzo osobista opinia, bez mądrzenia się i uwag krytycznoliterackich.
Uwielbiam tę książkę !!! Jest cudowna, bowiem opowiada o całym wachlarzu uczuć... O ciężkiej chorobie, o ludzkim ciele, bez przesadnej ilości słodkich słówek. W "Jasnych błękitnych oknach" nie ma uszlachetniania cierpienia, tłumaczenia sobie, niejako na siłę, że ma ono jakiś wyższy...

Kontrasty emocjonalne



Autor: Tomasz Kowalczyk
Tytuł: "Kontrasty"
Liczba stron: 52
Wydawnictwo : Poligraf




Już po raz trzeci Tomasz Kowalczyk, przeczytałam teraz najwcześniejszą z jego książek, a właściwie niewielkich rozmiarów zbiorek poezji, zatytułowany "Kontrasty". Autor zabiera czytelników do mnóstwa światów i wszechświatów równoległych. Te przestrzenie rzeczywistości utkane są z nielicznej ilości emocji, wrażeń, skojarzeń... Uczucia są dla poety niewątpliwie najważniejsze. Myślę, że postrzega je on jako fundamentalny wyznacznik człowieczeństwa i istnienia w ogóle. Bez nich nie da się przecież żyć.


Z niektórych wierszy okiem mruga do nas sztuka, muzyka, malarstwo, rzeźba, et cetera. Artysta zaś jest uwikłany w przyziemną codzienność,
w której czuje się mniej lub bardziej zagubiony, od której chciałby uciec. :" ... Ktoś pali milczkiem papierosa,/ Świstkiem cyferek przechodzień się trapi,/ Znużony nie trafił palcem do nosa./ Zawieszam troski na pobliskim płocie/ I marzę słodko o następnym świecie...".


Podstawowym punktem odniesienia we wszystkich utworach jest jednostka odczuwająca i myśląca, jej wnętrze, jak również zewnętrze... Wielowymiarowość i koloryty duszy, setki stanów świadomości, jakie potrafi wytworzyć umysł. Wyraźna jest także fascynacja innym mikrokosmosem - ludzkim ciałem, jego fizjologią. Czymś wspaniałym
i jednocześnie budzącym obrzydzenie. Najmocniej widać to chyba
w moim ulubionym tekście "Wymioty": "Zawrze zaburczy/ Kocioł żołądka/ Skurczy rozkurczy\ Fala się krząta/ Po gzymsach witrażach/ Suchot i wrzodów/ Skręca przeraża/ Cuchnący poród...".


Człowiek, wraz z całym swoim otoczeniem jest u Kowalczyka zarówno piękny, jak i brzydki. Wszystko tu proste, a zarazem niezwykle złożone.


Jeśli chodzi o formę, to jest to, ( jak zawsze w przypadku tego młodego twórcy), poezja tradycyjna, rymowana, obfitująca w środki artystyczne. Łączy ona w sobie styl klasyczny ze współczesnym. Pisarz używa czasem archaizmów, niekiedy znów neologizmów. Słów, nad których znaczeniem trzeba się chwilami zastanowić.

"Kontrasty" spodobają się odbiorcom zainteresowanym istotą ludzką oraz jej zindywidualizowanym sposobem patrzenia na świat.

Kontrasty emocjonalne



Autor: Tomasz Kowalczyk
Tytuł: "Kontrasty"
Liczba stron: 52
Wydawnictwo : Poligraf




Już po raz trzeci Tomasz Kowalczyk, przeczytałam teraz najwcześniejszą z jego książek, a właściwie niewielkich rozmiarów zbiorek poezji, zatytułowany "Kontrasty". Autor zabiera czytelników do mnóstwa światów i wszechświatów równoległych. Te przestrzenie...