Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety nie jest to książka, na jaką liczyłam po przeczytaniu opinii innych czytelników. Porównywana do "Słaboniowej...", a mogłaby jej buty czyścić, a i to niekoniecznie. Książka nafaszerowana zabiegami stylistycznymi, masą rozpoczętych (i często niemających kontynuacji podczas dalszej akcji) wątków, zgrabnie zbudowane zdania - tylko szkoda, że finalnie płaska i w sumie nie bardzo wiadomo o czym. Żadnego z bohaterów nie można polubić, bo i żaden nie daje się poznać jakoś głębiej - ich historie niewiele wyjaśniają i nie tworzą spójnej całości.
Na plus niewątpliwie klimat - mroczny, zimny świat, pełen błota, brudnej wody i przestraszonych ludzi.

Niestety nie jest to książka, na jaką liczyłam po przeczytaniu opinii innych czytelników. Porównywana do "Słaboniowej...", a mogłaby jej buty czyścić, a i to niekoniecznie. Książka nafaszerowana zabiegami stylistycznymi, masą rozpoczętych (i często niemających kontynuacji podczas dalszej akcji) wątków, zgrabnie zbudowane zdania - tylko szkoda, że finalnie płaska i w sumie...

Lekka, zabawna lektura. Wiedźma jest inteligentna, sprytna i silna, pozostali bohaterowie ukazani często w lekko krzywym zwierciadle, a mimo to z wyczuwalną sympatią Autorki. I tylko czasem przewija się nuta prawdziwej magii, potężnych czarów, zaprawiona szczyptą nostalgii, która jest tak naturalna jak...jesień. Właśnie tak, książka kojarzy mi się z jesiennym wieczorem, przesyconym wonią płonących liści.

Lekka, zabawna lektura. Wiedźma jest inteligentna, sprytna i silna, pozostali bohaterowie ukazani często w lekko krzywym zwierciadle, a mimo to z wyczuwalną sympatią Autorki. I tylko czasem przewija się nuta prawdziwej magii, potężnych czarów, zaprawiona szczyptą nostalgii, która jest tak naturalna jak...jesień. Właśnie tak, książka kojarzy mi się z jesiennym wieczorem,...

Jeden z niewielu tytułów A.Rice, który naprawdę przypadł mi do gustu (wraz z II częścią). Historie kolejnych kobiet-czarownic wciągają, dając barwne wyobrażenie dawnych czasów i miejsc, w których dzieje się akcja.
Trochę gorszy jest wątek bohaterów, żyjących współcześnie - ich (a zwłaszcza Michaela) dylematy moralne są zwyczajnie nudne. Starcie wspaniale opisanych: magii, duchów, rodowych tajemnic z wybielonym obrazem katolicyzmu głównego bohatera nie wypada zbyt dobrze. Facet (mimo, że z opisu męski itp.) jest po prostu rozlazły i momentami rozhisteryzowany, zwłaszcza w porównaniu z główną bohaterką.

Jeden z niewielu tytułów A.Rice, który naprawdę przypadł mi do gustu (wraz z II częścią). Historie kolejnych kobiet-czarownic wciągają, dając barwne wyobrażenie dawnych czasów i miejsc, w których dzieje się akcja.
Trochę gorszy jest wątek bohaterów, żyjących współcześnie - ich (a zwłaszcza Michaela) dylematy moralne są zwyczajnie nudne. Starcie wspaniale opisanych: magii,...

Dobra książka, ten sam, inteligentny styl ale główny bohater nie umywa się do Fedry - postać, która z zasady powinna być dwoista i skomplikowana, została zredukowana do rozlazłego chłopaczka, użalającego się nad własnym losem (który nota bene nie był najgorszy). Jednak nie, czegoś zabrakło.

Dobra książka, ten sam, inteligentny styl ale główny bohater nie umywa się do Fedry - postać, która z zasady powinna być dwoista i skomplikowana, została zredukowana do rozlazłego chłopaczka, użalającego się nad własnym losem (który nota bene nie był najgorszy). Jednak nie, czegoś zabrakło.

Książka jest godnym zakończeniem wspaniałej trylogii, jednak czegoś jej brakuje - jakiegoś "pazura", który był tak wyraźny w części II. Mimo to kawałek porządnej fantasy, na której czytanie można stracić pół nocy :)

Książka jest godnym zakończeniem wspaniałej trylogii, jednak czegoś jej brakuje - jakiegoś "pazura", który był tak wyraźny w części II. Mimo to kawałek porządnej fantasy, na której czytanie można stracić pół nocy :)

Nareszcie książka, w której chrześcijaństwo jawi się jako religia podstępna, brudna, bazująca na najniższych instynktach. Pogaństwo przedstawione jest jako umierający świat magii i starego, nie zawsze dobrego - ale porządku. Z zachodu nadchodzi bowiem chaos i rządy wyznawców ukrzyżowanego boga. Czasem chciałoby się westchnąć za utraconą tożsamością kulturową...

Nareszcie książka, w której chrześcijaństwo jawi się jako religia podstępna, brudna, bazująca na najniższych instynktach. Pogaństwo przedstawione jest jako umierający świat magii i starego, nie zawsze dobrego - ale porządku. Z zachodu nadchodzi bowiem chaos i rządy wyznawców ukrzyżowanego boga. Czasem chciałoby się westchnąć za utraconą tożsamością kulturową...

Pierwsza część rewelacyjnej serii fantasy. Przedstawiony świat to magia, ale dylematy bohaterów są bardzo ludzkie, namiętności prawdziwe a same postaci sprawiają wrażenie żywych, m.in.dzięki genialnemu zaprezentowaniu charakterów.

Pierwsza część rewelacyjnej serii fantasy. Przedstawiony świat to magia, ale dylematy bohaterów są bardzo ludzkie, namiętności prawdziwe a same postaci sprawiają wrażenie żywych, m.in.dzięki genialnemu zaprezentowaniu charakterów.

Najmocniejsza, najbardziej krwista i jednocześnie najciekawsza ze wszystkich części trylogii.

Najmocniejsza, najbardziej krwista i jednocześnie najciekawsza ze wszystkich części trylogii.

Intryga, polityka, szczypta metafizyki. Religia i wyrafinowany seks. Perwersje, pieniądze, zależności, namiętności. Przygoda i wojna.

Intryga, polityka, szczypta metafizyki. Religia i wyrafinowany seks. Perwersje, pieniądze, zależności, namiętności. Przygoda i wojna.

Solidny kawałek historii, podany w lekko zbeletryzowanej formie.

Solidny kawałek historii, podany w lekko zbeletryzowanej formie.

Mocna książka. Brutalne fakty, realizm bez osłody. Może trochę "przeczołgać".
Po lekturze z jednej strony pozostaje jakieś wrażenie chorej fascynacji ludzkim okrucieństwem, a z drugiej pytanie - w jaki sposób i czy przypadkiem nie w taki sam doszliśmy do wszystkich aktualnych zdobyczy medycyny, techniki? Ilu takich doktorów Mengele działa(ło) w majestacie prawa?

Mocna książka. Brutalne fakty, realizm bez osłody. Może trochę "przeczołgać".
Po lekturze z jednej strony pozostaje jakieś wrażenie chorej fascynacji ludzkim okrucieństwem, a z drugiej pytanie - w jaki sposób i czy przypadkiem nie w taki sam doszliśmy do wszystkich aktualnych zdobyczy medycyny, techniki? Ilu takich doktorów Mengele działa(ło) w majestacie prawa?