Książka przedstawia temat ciężki, ale potrzebny. Niepojęte co ludzie potrafią zrobić ludziom. Mimo, że wyniki tych "badań" są często ciekawe to eksperymenty były makabryczne i nigdy nie powinny zostać przeprowadzone - poznanie powinno mieć jednak jakieś granice moralne. Autorka dzięki temu, że uczestniczyła w procesach Norymberskich (jako reporterka) mogła niejako z "pierwszej ręki" przedstawić to co niemieccy "lekarze" robili w czasie II wojny światowej - to czyni tę pozycję wartościową, ponieważ źródło jest rzetelne. Polecam!

Książka przedstawia temat ciężki, ale potrzebny. Niepojęte co ludzie potrafią zrobić ludziom. Mimo, że wyniki tych "badań" są często ciekawe to eksperymenty były makabryczne i nigdy nie powinny zostać przeprowadzone - poznanie powinno mieć jednak jakieś granice moralne. Autorka dzięki temu, że uczestniczyła w procesach Norymberskich (jako reporterka) mogła niejako z...

Nie wiem jak ocenic tą książkę- reportaż. Jest to moja pierwsza lektura tego typu i szczerze wymęczyła mnie strasznie. Początek opowiadający perypetie Vivien zanim znalazła się w Norymberdze ominęłam. Zasypiałam na tym, Sam opis rozprawy. Nie zszokowało mnie nic, może dlatego, że mam domownika, którego konikiem jest II WŚ i wie o niej 95%. Co mnie jedynie zastanowiło to to, że te niektóre eksperymenty w ogóle nie miały sensu i kompletnie niczemu nie służyły. Zaskoczyła mnie też hardość Niemców, że żaden z nikt nie poczuł się winni. Cały czas (nawet juz po samobójstwie Adolfa) wierzyli, że robili przysługę światu. Zamiast książki może warto obejrzeć dokument, gdyż ten reportaż jest dla mnie "suchy".

Nie wiem jak ocenic tą książkę- reportaż. Jest to moja pierwsza lektura tego typu i szczerze wymęczyła mnie strasznie. Początek opowiadający perypetie Vivien zanim znalazła się w Norymberdze ominęłam. Zasypiałam na tym, Sam opis rozprawy. Nie zszokowało mnie nic, może dlatego, że mam domownika, którego konikiem jest II WŚ i wie o niej 95%. Co mnie jedynie zastanowiło to to,...

Ta książka doczekała się wielu wydań, również w języku polskim. Choć od zakończenia II wojny światowej minęło już kilkadziesiąt lat dzięki takim publikacjom ludzkość nie zapomina o potwornościach jakie miały miejsce w niemieckich obozach koncentracyjnych. Miliony więźniów straciło tam zdrowie i życie, część z nich w wyniku zbrodniczych eksperymentów medycznych wykonywanych z błogosławieństwem i pod bezpośrednim nadzorem największych autorytetów medycznych III Rzeszy.

"Doktorzy z piekła rodem" to zapis procesu w Norymberdze 23 lekarzy (w tym jedynej kobiety Herty Oberhauser) i asystentów medycznych, którzy w imię własnych ambicji a często dla zaspokojenia zwykłej ciekawości dokonywali zabiegów pseudomedycznych na zdrowych więźniach bez ich zgody takich jak eksperymenty z dużymi wysokościami, z zamrażaniem w basenach wypełnionych lodem, sterylizacją czy regeneracją kości, mięśni i nerwów (znane chyba najbardziej za sprawą licznych świadectw tzw. "królików" z Ravensbrück, którym udało się przeżyć).
Jako reporterka sądowa do Norynbergi została wysłana młodziutka Amerykanka Vivien Spitz. To co usłyszała na sali sądowej zostało w jej sercu i umyśle do końca życia. Musiała patrzeć prosto w oczy mordercom w białych kitlach i słuchać zeznań świadków oskarżenia. Z tego bólu i niezgody na to co spotkało miliony istnień ludzkich z rąk nazistów zrodził się pomysł na książkę, która z założenia miała być jak najwierniejszą relacją z procesu.
Poszczególne rozdziały więc skupiają się na konkretnych oskarżonych i ich udziale w eksperymentach. Forma może wydawać się czytelnikowi zbyt "sucha", jednak doskonale oddaje atmosferą sali sądowej a taki był zamysł autorki.
Dla złapania oddechu w te treści Vivien Spitz wplata garść informacji o sobie: życiu codziennym w powojennych Niemczech, ludziach z którymi się zaprzyjaźniła czy też o późniejszej pracy w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych.
W mojej ocenie było to zbyteczne, ale rozumiem, że dla autorki publikacja ta była pewną formą uporania się z traumatycznymi wspomnieniami więc nie będę rozwijać mojej myśli.

To niezwykle poruszające świadectwo, które warto poznać: ku przestrodze. Bo mimo, że od stuleci przysięga Hipokratesa głosi "po pierwsze nie szkodzić" niezwykle łatwo przyszło nazistowskim lekarzom jej złamanie.

Ta książka doczekała się wielu wydań, również w języku polskim. Choć od zakończenia II wojny światowej minęło już kilkadziesiąt lat dzięki takim publikacjom ludzkość nie zapomina o potwornościach jakie miały miejsce w niemieckich obozach koncentracyjnych. Miliony więźniów straciło tam zdrowie i życie, część z nich w wyniku zbrodniczych eksperymentów medycznych wykonywanych...

Co się stanie kiedy połączymy naukę, fanatyzm, ideologię która nie ma sensu, chęć przeprowadzania eksperymentów? Mam koszmary po tym połączeniu.

Jakoś nigdy nie ciągnęło mnie do tego typu literatury, nie był to mój typ który mogłabym śledzić i czytać. Lecz ta książka jakoś zapadła mi w pamięć w dniu jej wydania, lecz nasze drogi dalej się nie zeszły. Moja żona uwielbia tego typu literaturę i to ona stała się moją inspiracją i natchnieniem, tym pierwiastkiem, który spowodował że w końcu przeczytałam i zaczęłam to poznawać…

Przeczytałam, lecz mam wrażenie, że w dalszym ciągu próbuje odzyskać równowagę psychiczną po jej przeczytaniu. Pozbyć się snów męczących. Sprawa medycyny, dotycząca nazistowskich eksperymentów na ludziach, którzy są pozbawieni jakiejkolwiek godności człowieka i jego praw. Opowiada o tym, ilu ludzi, władza, wiedzieli o wszystkim, lecz pozostawali tak bardzo obojętni wobec tego co się działo. Szczegółowo opisane każde eksperymenty jakie były na ludziach przeprowadzane od mechanicznych uszkodzeń do samych odczuć psychicznych takiego człowieka. Wzbogacone wieloma zdjęciami, jakie udało się odzyskać.

Po co to wszystko? „Zapis którego nie wolno zapomnieć” właśnie po to. By nie zapomnieć, by mieć to w świadomości, byśmy nigdy nie mogli pozwolić na to by historia zatoczyła koło. Człowiek jest tylko człowiekiem, lecz każdy człowiek i jego życie jest najważniejsze. Moją duszę wypełnia ból, smutek tego czego doznałam czytając tę książkę. Wiem jedno, że każdy musi ja przeczytać, by doznać, zobaczyć, poczuć zmysłami świadomości i wyobraźni. By nigdy nie zapomnieć.

Co się stanie kiedy połączymy naukę, fanatyzm, ideologię która nie ma sensu, chęć przeprowadzania eksperymentów? Mam koszmary po tym połączeniu.

Jakoś nigdy nie ciągnęło mnie do tego typu literatury, nie był to mój typ który mogłabym śledzić i czytać. Lecz ta książka jakoś zapadła mi w pamięć w dniu jej wydania, lecz nasze drogi dalej się nie zeszły. Moja żona uwielbia...

Jak natrafiłem na tą książkę, to sobie pomyślałem: Oook... jak znajdę ją na wiadomym zielonym portalu, to przeczytam, a jak nie to tragedii nie będzie i nawet nie dodam do "Chcę przeczytać", bo książka, której tytuł brzmi niczym nagłówek w Fakcie bardzo często okazuje się niewarta tego żeby ją w ogóle kiedykolwiek czytać ;) Jednak przeczytałem i tą ogólnie przeczytać było warto.

Książka jest dość długa. Niektórzy zarzucają autorce, że pisze głównie o sobie i trochę tam o eksperymentach... właściwie tak (chociaż nie powiedziałbym, że głównie o sobie, raczej jednak jest to mniejsza część książki),ale mnie się akurat podobała ta konwencja (ponieważ nie było to tak... "ciężkie" jak u Szmaglewskiej). Dobrym wstępem jest też Przysięga Hipokratesa, bo jak sobie tak ją zestawić z czynami oskarżonych, no to jest to mocny przekaz. I inne wątki, np. przypomnienie że Amerykanie też eksperymentowali np. na niewolnikach...
Noo i jeszcze to jak wszyscy oskarżeni uważali, że są niewinni - niesamowite... chociaż z drugiej strony może to reakcja obronna umysłu? Bo jakby to było wiedzieć, że się np. ma już wyrok śmierci, którego wykonanie ma nastąpić wkrótce i zostanie się słusznie straconym? I może jakaś kara po śmierci (jeśli się jest wierzącym w coś)? Może umysł człowieka, żeby w ogóle pojąć tą sytuację, musi przynajmniej trzymać się swojej niewinności?

Na jeden cytat zwróciłem uwagę:

"Istnieje wiele teorii o tym, jak i dlaczego wydarzyło się to w kraju uważanym wtedy za jeden z najbardziej kulturalnych i cywilizowanych. Co leżało u podstaw tak strasznych zachowań?
Pomogła im demagogia, dzięki której mogli znaleźć kozła ofiarnego lub wroga publicznego, jednoczących z nimi społeczeństwo, a przez to umożliwić im strachem i obskurantyzmem ingerencję w prawa człowieka. Mogli określać całe grupy ludności jako „inne” i — z tego powodu — traktować je tak jakby były złożone z „podludzi”, niespełniających warunków ochrony prawnej cywilizowanego społeczeństwa. Czy gdy czytacie te słowa, nie przychodzą wam na myśl Żydzi, Cyganie i homoseksualiści w Niemczech Hitlerowskich?"
(pdf.str.21-22)
- najgorsze jest to, że mnie przychodzi na myśl obecny kształt polskiej sceny politycznej i te jakieś "my i oni" partii rządzącej itp... bez komentarza.

(czytana/słuchana: 2-4.08.2022)
4/5 (8/10)

Jak natrafiłem na tą książkę, to sobie pomyślałem: Oook... jak znajdę ją na wiadomym zielonym portalu, to przeczytam, a jak nie to tragedii nie będzie i nawet nie dodam do "Chcę przeczytać", bo książka, której tytuł brzmi niczym nagłówek w Fakcie bardzo często okazuje się niewarta tego żeby ją w ogóle kiedykolwiek czytać ;) Jednak przeczytałem i tą ogólnie przeczytać było...

4 gwiazdki za niezwykłą skromność autorki. 40% książki dotyczy samej autorki, tego jak kupiła sobie obrazy jakie miała koszmary albo jak to było na balu. Nie polecam

4 gwiazdki za niezwykłą skromność autorki. 40% książki dotyczy samej autorki, tego jak kupiła sobie obrazy jakie miała koszmary albo jak to było na balu. Nie polecam

Dotrwałem tylko do 20% książki. Autorka opowiada o tym jak jej minęła podróż, w co się ubrała lub przebrała na Halloween, co niosła w rękach, jak przeżywała lot samolotem i z kim sobie rozmawiała podczas podróży oraz jakie zdjęcia samolotów widziała na ścianie. Potem rozpoczęła opis przebiegu procesów sądowych, ta książka opowiada o jej przygodach i zawiera protokoły z rozpraw. Nie tego oczekiwałem po tej książce. Wytrzymałem tylko 20% ebooka. Dość.

Dotrwałem tylko do 20% książki. Autorka opowiada o tym jak jej minęła podróż, w co się ubrała lub przebrała na Halloween, co niosła w rękach, jak przeżywała lot samolotem i z kim sobie rozmawiała podczas podróży oraz jakie zdjęcia samolotów widziała na ścianie. Potem rozpoczęła opis przebiegu procesów sądowych, ta książka opowiada o jej przygodach i zawiera protokoły z...

Przerażające świadectwo, które przyprawia o ciarki.

"DOKTORZY Z PIEKŁA RODEM" - Książka, którą przez długi czas odkładałam, bo już sam tytuł wzbudzał we mnie ogromny strach.

Przeczytałam mnóstwo książek o tematyce wojennej/obozowej i nie wiem, dlaczego akurat w tym przypadku tak długo zwlekałam.

Może dlatego, że nie miałam okazji jeszcze czytać o tak różnych i szczegółowych eksperymentach na ludziach?

Vivien Spitz była najmłodszą reporterką, która relacjonowała przebieg Procesów Norymberskich. Z jej punktu widzenia, relacji i dowodów możemy zapoznać się ze wstrząsającym świadectwem nazistowskich eksperymentów.

W książce znajdziemy szczegółowe opisy eksperymentów z zamrażaniem, z dużymi wysokościami, malarią, regeneracją kości, mięśni i nerwów oraz z transplantacją kości. Oprócz nich autorka zrelacjonowała również eksperymenty z wodą morską, z gazem musztardowym, tyfusem, trucizną, bombą zapalającą, sulfanilamidum, ropowicą, polygalem i fenolem.

Książka przedstawia relacje świadków, którzy byli zmuszani do uczestniczenia w medycznych eksperymentach bez ich zgody. Opisane zostały również zeznania samych oskarżonych, którzy nie poczuwali się do winy.


Przykłady eksperymentów przyprawiają o ciarki. Niewiarygodne, do czego zdolni byli lekarze, którzy zamiast ratować ludzkie życie, pozbawiali je bez skrupułów.

Oprócz opisanych eksperymentów, mamy okazję poznać kawałek historii Vivien i jej kariery, jako reportera sądowego. Bardzo mnie zaintrygowała jej osoba i z zaciekawieniem czytałam o jej losach.

Książkę musiałam sobie dawkować, bo ciężko było mi przejść przez tak wstrząsające opisy. Niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny.

Autorka z precyzją przedstawiła fakty, które są wręcz niewyobrażalne. Budzące grozę jest również to, że oskarżeni do samego końca nie poczuwali się do winy.

Uważam, że "Doktorzy z piekła rodem" są jedną z lepszych książek i nie miałam jeszcze okazji czytać o wykonywanych eksperymentach na więźniach na taką skalę.

Polecam! Jest to szokująca lektura, ale bardzo ważna.

Przerażające świadectwo, które przyprawia o ciarki.

"DOKTORZY Z PIEKŁA RODEM" - Książka, którą przez długi czas odkładałam, bo już sam tytuł wzbudzał we mnie ogromny strach.

Przeczytałam mnóstwo książek o tematyce wojennej/obozowej i nie wiem, dlaczego akurat w tym przypadku tak długo zwlekałam.

Może dlatego, że nie miałam okazji jeszcze czytać o tak różnych i...

Autorka Vivien Spitz jako amerykańska reporterka uczestniczyła w Procesach Norymberskich,dotyczacych bestialskich lekarzy niemieckich.

W czasie II wojny światowej niesławni nazistowscy lekarze odegrali zasadniczą rolę.
Stosowali tortury i zabijali z zorganizowanym okrucieństwem - dziś nazywamy to Holokaustem.
Nazistowscy lekarze stworzyli piekło i to nie podlega żadnej wątpliwości, byli prekursorami zbrodniczych działań.
Gdzie ich człowieczeństwo? Gdzie przysięga Hipokratesa?
Wydany przez jednego człowieka rozkaz, pozbycia się "bezużytecznych gąb" między innymi chorych umysłowi czy nieuleczalnie chorych dzieci i dorosłych, zgładził miliony ludzi.
Byli to ludzie bez sumienia, pozbyci jakichkolwiek ludzkich uczuć.
Autorka opisuje nam swój udział w procesach. Rozpoczyna od tego jak to wszystko się zaczęło, jej wylot, cała organizacja i finalny udział.
Książka podzielona jest na przejrzyste rozdziały. Autorka opisuje dokładnie proces; kto jest oskarżony i jakie ma postanowione zarzuty.
Dzięki takiej formie łatwiej jest wyobrazić sobie jak wszystko przebiegało . Bardzo ciężko czytało się o co są oskarżani , ponieważ dodatkowo jest notka jak dochodziło do zbrodni, co działo się z ofiarami.
Bardzo mocna książka, napewno nie dla każdego.
Autorka przedstawia ogrom bestialstwa i nikczemności oprawców w kitlach.
Książka jest wzbogacona o przemyślenia, obserwacje i badania autorki.
Całość została dopełniona przez liczne zdjęcia oraz masakryczne fragmenty protokołów z przesłuchań oskarżonych.
Szczegółowe opisy eksperymentów były czymś ciężkim do czytania.
Patrząc na zdjęcia twarzy tych oprawców, ich wredne spojrzenia przepełnione nienawiścią, uważających się za kogoś lepszego czuję tylko obrzydzenie. Resztę możecie sobie dopowiedzieć...

Autorka Vivien Spitz jako amerykańska reporterka uczestniczyła w Procesach Norymberskich,dotyczacych bestialskich lekarzy niemieckich.

W czasie II wojny światowej niesławni nazistowscy lekarze odegrali zasadniczą rolę.
Stosowali tortury i zabijali z zorganizowanym okrucieństwem - dziś nazywamy to Holokaustem.
Nazistowscy lekarze stworzyli piekło i to nie podlega żadnej...

Nic zaskakującego

Nic zaskakującego