Opinie użytkownika
"Shit Just Got Real" gardło całej intrygi się zawęża. Narracyjne eksperymenty z chronologia są tutaj jeszcze do przyjęcia dają czytelnikowi moc podobna do mocy jednej z bohaterek. Ta cześć warto zapamiętać chociażby ze względu na dwie sceny potyczek z udziałem Ciri i postać skurwysyna doskonałego Leo Bonharta.
Pokaż mimo toRozbieżność sagi pomiędzy infantylnością a powagą osiąga w tej książce swoje apogeum. Z początku jest rażąca, ale z czasem daje się zrozumieć w kontekście całej historii o wybrance światów. Dla mnie najciekawsze okazały się rozległe opisy batalistyczne, tutaj Sapkowski błyszczy i czuje się wyjątkowo pewnie. Sprawne domknięcie wątków w dość klasycznej scenerii pozostaje mimo...
więcej Pokaż mimo to
Historia rozpędza się na dobre, sieć intryg zagęszcza się jak pionki na szachownicy, dochodzą nowe ciekawe postacie. Charakter powieści zmienia się na bardziej przygodowy, wyprawa, motyw kompanii, zawierucha wojenna. To wszystko sprawia, że fabuła naprawdę angażuje.
Styl Sapkowskiego też staje się bardziej wygładzony, mniej nonszalancki albo to ja po prostu się do niego...
To niesamowite jak ta książka z każdym rozdziałem potrafi zaskakiwać, gdy już myślisz, że odetchniesz na chwile i akcja zwolni, dzieje się coś, co pozostawia Cię z otwartą gębą. Napisana rzeczowym i barwnym językiem, niejednowymiarowa przeplatająca fikcyjnych bohaterów z tymi historycznymi, wydarzenia realne z fantastycznymi. Powieść awanturnicza, antywestern, który...
więcej Pokaż mimo toSapkowski podczas pisania sagi bardziej przykłada się do języka, opisów i dialogów jest miejsce na większą intrygę polityczną. Nie jestem jednak fanem pióra osławionego „Arcymistrza” Sapkowskiego, uważam, że cały czas stosuje te same „tanie” literackie chwyty, nie podzielam więc opinii o jego „geniuszu". Po przeczytaniu 5 książek uważam nawet, że jest mocno przereklamowany....
więcej Pokaż mimo toOkreślenie „urocza” dla tej książki przychodzi jako pierwsze. Chociaż określenie to kontrastuje z treścią, to nawiązuję do formy, naiwnej, bajkowej i prostej, ale niepozbawionej humoru. Historia jako anegdota biblijna, uniwersalna, zaskakująca z każdą kolejną stroną. Na uwagę zasługują „odkrywcze” wywody naukowo-empiryczne np. o ewolucji czy te semantyczne. Spełniają one...
więcej Pokaż mimo to
Wciągający jak zakazany owoc zbiór opowiadań, literatura, która brutalnie odrzuca, by następnie uzależnić.
Nieuchwytny styl Bukowskiego, który gdzieś blisko w naszej głowie siedzi, ale jest po tej ciemnej stronie, którą wolimy ukrywać, tłamsić i wypierać.
Opowiadania nie są jednak równe, zdecydowanie wole te abstrakcyjne, surrealistyczne wizje, po które Bukowski musiał...
Prawdziwa perełka znaleziona w piwnicy. Kilka postaci, które skądś znamy; opowieści, które gdzieś już słyszeliśmy wszystko zebrane i opisane przez mistrza słowa.
Te -jak je określa sam autor- barokowe opowiadania to niezwykle przyjemna, inspirująca i szybka lektura.
Książka jest dosyć monotonna, można powiedzieć, że opiera się na schemacie ciąg narkotykowy ->;nagrywanie płyty->;trasa koncertowa->;romans i tak w kółko przerywane interludiami or różnym stopniu ciekawość (w tym ciekawe wycieczka na Borneo i spotkanie z Dalajlamą).Wyjątkowe są momenty przecinania się drogi życia artysty z innymi gwiazdami, ale tego można doświadczyć w...
więcej Pokaż mimo to