Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłam na kontynuację historii charakternej bohaterki "Bluszczu" i gdy tylko zobaczyłam zapowiedź "Egoistki" przebierałam nóżkami, by ją zdobyć. Dlaczego? Autorka serwuje nam historię kobiety, która zawsze musi postawić na swoim. Ceni własne szczęście, ale sama skrywa tajemnice, które ukształtowały jej postawę życiową i determinują jej działania. Na horyzoncie pojawia się jednak ktoś, dzięki komu może zacząć nowe życie. Nie zawiodłam się - świetnie się czyta, ładny język, powieść trzyma w napięciu i trudno ją odłożyć, ta historia wciąga tak samo jak "Bluszcz" czy thrillery tej autorki.

Liczyłam na kontynuację historii charakternej bohaterki "Bluszczu" i gdy tylko zobaczyłam zapowiedź "Egoistki" przebierałam nóżkami, by ją zdobyć. Dlaczego? Autorka serwuje nam historię kobiety, która zawsze musi postawić na swoim. Ceni własne szczęście, ale sama skrywa tajemnice, które ukształtowały jej postawę życiową i determinują jej działania. Na horyzoncie pojawia się...

Mam, dorwałam, połknęłam w całości i ... przepadłam! Na to czekałam, wróciły emocje, na nowo rozpalił mnie żar, choć sądzę, ze i bez pierwszego tomu ("Żaru prawdy") da się tę książkę przeczytać i nic nie stracić. Nie boję się dać dziesiątki, bo choć na lubimyczytać to tzw. arcydzieło, to dla mnie powieść posiada wszystko, co powinna, by mnie kupić - bardzo przyjemny styl pisania, piękną polszczyznę, dbałość o język, wciągającą akcję, pięknie nakreślone psychologiczne portrety bohaterów i tajemnice, których rozwiązanie nie jest podane na tacy. Kolejne bardzo przyjemne spotkanie z twórczością Emilii Kubaszak, czekam na więcej.

Mam, dorwałam, połknęłam w całości i ... przepadłam! Na to czekałam, wróciły emocje, na nowo rozpalił mnie żar, choć sądzę, ze i bez pierwszego tomu ("Żaru prawdy") da się tę książkę przeczytać i nic nie stracić. Nie boję się dać dziesiątki, bo choć na lubimyczytać to tzw. arcydzieło, to dla mnie powieść posiada wszystko, co powinna, by mnie kupić - bardzo przyjemny styl...

Niestety nie powalił mnie język i styl autorki, sama historia denerwowała - być może trafiłam po prostu na nią w nieodpowiednim czasie (ciąża, małe dzieci w domu) i zbyt denerwowałam się nieszczęściem małej bohaterki. Pozostali bohaterowie też zbyt płascy, jednoznaczni, raczej przebrnęłam niż czytałam z wypiekami na twarzy.

Niestety nie powalił mnie język i styl autorki, sama historia denerwowała - być może trafiłam po prostu na nią w nieodpowiednim czasie (ciąża, małe dzieci w domu) i zbyt denerwowałam się nieszczęściem małej bohaterki. Pozostali bohaterowie też zbyt płascy, jednoznaczni, raczej przebrnęłam niż czytałam z wypiekami na twarzy.

O ile do języka autora nie mogę się przyczepić, to do samej historii/ wątpliwej intrygi i zamysłu już tak. Powieść sporych rozmiarów, znudziła mnie po kilkudziesięciu stronach, ale lubię znać koniec - oczekując ciekawej puenty itp. Tu się rozczarowałam - moje oczekiwania były po prostu większe.

O ile do języka autora nie mogę się przyczepić, to do samej historii/ wątpliwej intrygi i zamysłu już tak. Powieść sporych rozmiarów, znudziła mnie po kilkudziesięciu stronach, ale lubię znać koniec - oczekując ciekawej puenty itp. Tu się rozczarowałam - moje oczekiwania były po prostu większe.

Czekałam na drugą książkę pani Kubaszak z niecierpliwością. Lubię sposób, w jaki buduje zdania, tworzy z nich cytaty, które zostają w pamięci na dłużej. Z pozoru tematyka nie była dla mnie - historia wyrachowanej panny, która żeruje na mężczyznach. Oczekiwałam jednak, że to nie będzie banalna historia, że zaskoczy i wciągnie mnie choćby tak, jak poprzednia powieść autorki ("Żar prawdy"). Na szczęście się nie pomyliłam! Akcja zagęszcza się już kilka rozdziałów dalej, jest tajemnica, którą trudno nam rozwikłać, dałam się wpleść w intrygi knute przez bohaterów, bo okazało się, że każdy z nich ma coś do powiedzenia i chce coś ugrać dla siebie. I jak to bywa u pani Emilii, jest zakończenie, które zaskakuje, daje do myślenia, pozwala też docenić nasze zwyczajne, mało skomplikowane i pełne rutyny życie ;-)
Autorka nie stroni od tematów trudnych - samotności, seksu, problemów psychicznych, wgryza się w umysły bohaterów czyniąc ich postacie nader realistycznymi. Nie doszukałam się w Internecie informacji, czy ma wykształcenie lub doświadczenie psychologiczne, jeśli nie, musi być wnikliwą obserwatorką i wrażliwą osobą. Trafia w mój gust, jej książki czyta się szybko i trudno je odłożyć. Czekam na więcej!

Czekałam na drugą książkę pani Kubaszak z niecierpliwością. Lubię sposób, w jaki buduje zdania, tworzy z nich cytaty, które zostają w pamięci na dłużej. Z pozoru tematyka nie była dla mnie - historia wyrachowanej panny, która żeruje na mężczyznach. Oczekiwałam jednak, że to nie będzie banalna historia, że zaskoczy i wciągnie mnie choćby tak, jak poprzednia powieść autorki...

Książka pod względem literackim słaba, choć życie pani Sochacki bujne. Nie odpowiada mi formuła instagramowych wzmianek, pytanie na końcu rozdziałów celowo pomijałam, by nie psuć sobie ciekawości odkrywania kolejnych stron. Czyta się szybko, ale sama książka jest " na siłę". Nie zmienia to jednak faktu, że autorka jest postacią barwną i doceniam to, że wykorzystuje swoją siłę przebicia i zasięg influencerski do promowania wiekszej świadomości kobiet oraz zdrowia. Smaczek raczej dla fanek mamy_ginekolog.

Książka pod względem literackim słaba, choć życie pani Sochacki bujne. Nie odpowiada mi formuła instagramowych wzmianek, pytanie na końcu rozdziałów celowo pomijałam, by nie psuć sobie ciekawości odkrywania kolejnych stron. Czyta się szybko, ale sama książka jest " na siłę". Nie zmienia to jednak faktu, że autorka jest postacią barwną i doceniam to, że wykorzystuje swoją...

Jaki jest "Żar prawdy" jednym słowem? Inny. Trzeba złapać rytm autorki, podążać za dwoma różnymi wątkami jednocześnie. Czyta się szybko, końcówka zaskakuje i zostawia wewnętrzny sprzeciw - lubię to uczucie. Zakończenie jest otwarte, czekam zatem niecierpliwie na drugi tom!

Jaki jest "Żar prawdy" jednym słowem? Inny. Trzeba złapać rytm autorki, podążać za dwoma różnymi wątkami jednocześnie. Czyta się szybko, końcówka zaskakuje i zostawia wewnętrzny sprzeciw - lubię to uczucie. Zakończenie jest otwarte, czekam zatem niecierpliwie na drugi tom!

Zapoznałam się z książką wiedziona wspaniałymi opiniami. Niestety rozczarowałam się. Przeczytałam do końca, bo myślałam, że finał będzie warty całej lektury. Niestety nie zaskoczył mnie, nie porwał za serce, w gardle nie pojawiła się gula, a z oczu nie poleciała ani jedna łza. A wydawało mi się, że należę do wrażliwych odbiorców... Pani Moyes oddaję tyle, że historia płynie i wciąga, lekko się bowiem czyta. Szału jednak nie ma.

Zapoznałam się z książką wiedziona wspaniałymi opiniami. Niestety rozczarowałam się. Przeczytałam do końca, bo myślałam, że finał będzie warty całej lektury. Niestety nie zaskoczył mnie, nie porwał za serce, w gardle nie pojawiła się gula, a z oczu nie poleciała ani jedna łza. A wydawało mi się, że należę do wrażliwych odbiorców... Pani Moyes oddaję tyle, że historia płynie...