Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ha, dla odmiany sięgnęłam po coś na wskroś polskiego, słowiańskiego wręcz. Lektura w sam raz na pierwszego listopada, kiedy nie można było pójść na cmentarz i zapalić świeczki na grobie bliskich, którzy odeszli. Czułam lekki nastrój grozy podczas lektury. Moja refleksja? Demonologia słowiańska wcale nie jest gorsza od tej irlandzkiej czy anglosaskiej w ogóle. Ale jednak bardzo swojska. Książka nie dla każdego, bo trochę straszna, ale ja przeczytałam z przyjemnością.

Ha, dla odmiany sięgnęłam po coś na wskroś polskiego, słowiańskiego wręcz. Lektura w sam raz na pierwszego listopada, kiedy nie można było pójść na cmentarz i zapalić świeczki na grobie bliskich, którzy odeszli. Czułam lekki nastrój grozy podczas lektury. Moja refleksja? Demonologia słowiańska wcale nie jest gorsza od tej irlandzkiej czy anglosaskiej w ogóle. Ale jednak...

W czasie kwarantanny z nudów odświeżyłam sobie całe "Pola dawno zapomnianych bitew", które spory kawałek czasu temu mnie zachwyciły rozmachem i wizją świata przyszłości. I bardzo dobrze zrobiłam, bo właśnie ukazał się jakby kolejny tom w tej serii, tyle że akcja książki rozgrywa się trochę wcześniej, to znaczy w naszym stuleciu, gdy ludzie dopiero zaczynają sięgać do gwiazd. Co ciekawe, akcja tej książki jest w pewien sposób powiązana z inną książką, która ma się ukazać za dwa miesiące (mowa o "Mroku nad Tokyoramą" - kto czytał opowiadanie pod tym samym tytułem, ten wie, o co chodzi ;-) Jak długoletnia fanka Roberta J. Szmidta nie mogłam sobie odmówić przyjemności lektury "Per aspera ad astra". Autor trzyma poziom i w dalszym ciągu nas zaskakuje. W "Łatwo być Bogiem" mieliśmy stację orbitalną, tutaj mamy pierwszy statek kolonizacyjny, który leci daleko w kosmos. Technologia jest na miarę XXI wieku, tyle że wynaleziono już hibernację, więc poznajemy losy ludzi, którzy poddają się stazie w okresie ponad 100 lat. Każde "budzenie" niesie nowe wyzwania - zawodzą maszyny, ludzie, cywilizacja. Głównym bohaterem jest Robert Bukowski, ale poznajemy dobrze też inne postacie. W tej książce nie ma chwili na złapanie oddechu. Akcja pędzi, problemy się piętrzą i do samego końca nie wiadomo, czy misja okaże się sukcesem czy porażką. Takie SF lubię i polecam!

W czasie kwarantanny z nudów odświeżyłam sobie całe "Pola dawno zapomnianych bitew", które spory kawałek czasu temu mnie zachwyciły rozmachem i wizją świata przyszłości. I bardzo dobrze zrobiłam, bo właśnie ukazał się jakby kolejny tom w tej serii, tyle że akcja książki rozgrywa się trochę wcześniej, to znaczy w naszym stuleciu, gdy ludzie dopiero zaczynają sięgać do...

Robert J. Szmidt chyba nigdy mnie nie znudzi. Każda jego książka jest inna. Nawet gdy pisze cykl, poszczególne części mają w sobie to coś, co czyni z nich samoistne interesujące pozycje. "Zgasić Słońce" z jednej strony jest rozwinięciem opowiadania - bardzo dobrego opowiadania - a z drugiej strony zapowiedzią cyklu właśnie. W pierwszym tomie bardzo mi przypadł do gustu świat przedstawiony - steampunkowa, a nawet dieselpunkowa wersja naszego świata, z postaciami znanymi z naszej historii, a jednak żyjącymi i działającymi w innej rzeczywistości. Niesamowite pole do popisu dla autora! Świetnie wykorzystane możliwości! Pełnokrwiści bohaterowie, kapitalne dialogi, świetny opis bitwy. Palce lizać, polecam!

Robert J. Szmidt chyba nigdy mnie nie znudzi. Każda jego książka jest inna. Nawet gdy pisze cykl, poszczególne części mają w sobie to coś, co czyni z nich samoistne interesujące pozycje. "Zgasić Słońce" z jednej strony jest rozwinięciem opowiadania - bardzo dobrego opowiadania - a z drugiej strony zapowiedzią cyklu właśnie. W pierwszym tomie bardzo mi przypadł do gustu...