Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"W cieniach pod oczami, bliżej wewnętrznego kącika, kryje się niedostatek. W jej oddechu, na jej wargach wyczuwam jego woń, kwaskowatą, pełną desperacji".

"Nie wierzę już w świat, w którym każdy dostaje to, czego chce, i nie musi za to później zapłacić. (...) Upływ czasu to teraz jedyne, w co wierzę."

Główna bohaterka - nieco ponad trzydziestoletnia, biała nauczycielka-anglistka, wykładowczyni z doktoratem, żona i matka. Wydawać by się mogło, że ma wszystko to, co najważniejsze. Jednak w pierwszoosobowej narracji dominuje tytułowy niedostatek => czasu, pieniędzy, empatii, uczuć, relacji, sensu i satysfakcji, lepszych rozwiązań systemowych... i wielu innych.

Świetna konstrukcja językowa, za sprawą której "Niedostatek" czyta się szybko, niemal w rytm codziennego, rutynowego biegania bohaterki. O taką prozę obyczajową nic nie robiłam 💪.

"W cieniach pod oczami, bliżej wewnętrznego kącika, kryje się niedostatek. W jej oddechu, na jej wargach wyczuwam jego woń, kwaskowatą, pełną desperacji".

"Nie wierzę już w świat, w którym każdy dostaje to, czego chce, i nie musi za to później zapłacić. (...) Upływ czasu to teraz jedyne, w co wierzę."

Główna bohaterka - nieco ponad trzydziestoletnia, biała...

Chciałam sprawdzić jak się ma popularyzacja wiedzy. Ma się tak o.

To jest ładna książka, owszem. Próba przeniesienia instagrama na papier. A w środku coś, co przypomina notatki/streszczenia innych książek i treści zamieszczanych w sieci. No nie zachwyca. Często razi brak spójności; przechodzenie z jednej myśli do zupełnie innej, bez żadnego wyjaśnienia. Korekta i redakcja pozostawia zatem wiele do życzenia. Podstawa bibliograficzna też przeciętna.

Myślę sobie, że taka forma ewentualnie mogłaby się sprawdzić, gdyby książka dedykowana była nastolatkom.

Chciałam sprawdzić jak się ma popularyzacja wiedzy. Ma się tak o.

To jest ładna książka, owszem. Próba przeniesienia instagrama na papier. A w środku coś, co przypomina notatki/streszczenia innych książek i treści zamieszczanych w sieci. No nie zachwyca. Często razi brak spójności; przechodzenie z jednej myśli do zupełnie innej, bez żadnego wyjaśnienia. Korekta i redakcja...

Ta książka to zapis rozmów z osobami około trzydziestego roku życia, których zarobki zbliżone są do mediany lub niższe od niej (na 2014 rok było to 2350 zł netto). Nie jest to narracja o wyjątkach, ale o osobach reprezentujących przecież połowę społeczeństwa, o ludziach, którym, mimo wykształcenia i zdolności, znajomości języków, jednak nie wyszło i ciągle nie są w stanie poprawić swojej sytuacji, nie mają żadnych oszczędności. Jak się okazuje, co dla niektórych osób publicznych jest zaskoczeniem 😅, praca przez szesnaście godzin na dobę też nie jest magicznym środkiem do celu. Autor i jego rozmówcy rozprawiają się z mitami typu od pucybuta do milionera, czy - każdy jest kowalem własnego losu. Po trosze tak, jednak znaczenie ma też to z jakiego punktu startujemy, a, jak wiadomo, nie jest on ten sam dla wszystkich. Nic wesołego, za to sporo prawdy. Polecam.

Ta książka to zapis rozmów z osobami około trzydziestego roku życia, których zarobki zbliżone są do mediany lub niższe od niej (na 2014 rok było to 2350 zł netto). Nie jest to narracja o wyjątkach, ale o osobach reprezentujących przecież połowę społeczeństwa, o ludziach, którym, mimo wykształcenia i zdolności, znajomości języków, jednak nie wyszło i ciągle nie są w stanie...