Jesteśmy społecznością, która kocha książki

s. 12
Książka, którą lubimy, to przede wszystkim taka, której autor budzi naszą sympatię, mamy ochotę ponownie się z nim spotkać, spędzać kolejne dni.

s. 19
Zdziwiłem się, kiedy wysiadając z taksówki, zaprosiła mnie “na drinka”; musi być naprawdę na dnie rozpaczy, pomyślałem, i jeszcze zanim zamknęły się za nami drzwi windy, wiedziałem, że nie zdarzy się nic, nawet nie miałem ochoty zobaczyć jej nago, wolałbym tego uniknąć, a jednak stało się i tylko potwierdziło moje przeczucia: nie tylko w życiu uczuciowym dostała po tyłku, ale również jej ciało poniosło nieodwracalne straty, jej pośladki i piersi przypominały wychudzone, skurczone, zwiotczałe i obwisłe placki; nie mogła już i nigdy nie będzie mogła uchodzić za przedmiot pożądania.

s. 20

Jej smutek był rozpaczliwy i nieuleczalny; wiedziałem, że w końcu zaleje całe jej życie; podobnie jak Aurélie była niczym innym jak ptakiem uwięzionym w mazucie, ale zachowała - jeśli mogę się tak wyrazić - większą zdolność do poruszania skrzydłami. Za rok, dwa porzuci wszelkie ambicje matrymonialne, nie do końca wygasła zmysłowość popchnie ją do poszukiwania towarzystwa młodych chłopców, a ona sama stanie się tym , co za czasów mojej młodości określano słowem cougar; potrwa to zapewne kilka, w najlepszym razie kilkanaście lat, sflaczenie jej ciała, tym razem definitywne i nieodwracalne, doprowadzi ją do całkowitej samotności.

Kiedy miałam dwadzieścia lat, kiedy mój kutas stawał pod byle pretekstem albo nawet i bez pretekstu, kiedy stawał niejako w próżni, tego typu związek, bardziej satysfakcjonujący i lukratywny niż korepetycje, mógłby mnie skusić; w tamtych czasach zapewne potrafiłbym sprostać, ale teraz rzecz jasna nie mogło już o tym być mowy: moje coraz rzadsze i coraz bardziej przypadkowe erekcje wymagały ciała jędrnego, sprężystego i bez żadnych wad.

s. 21
Można powiedzieć, że w pełni korzystałem z podstawowej nierówności płci, która sprawia, że starzenie się mężczyzny bardzo powoli zmniejsza jego potencjał erotyczny, podczas gdy u kobiety upadek następuje z porażającą gwałtownością, w ciągu kilku lat, a niekiedy miesięcy.

s. 68
Uparcie milczałem; kiedy czlowiek uparcie milczy i patrzy rozmówcy prosto w oczy, jakby spijał mu słowa z ust, ten niemal zawsze zaczyna mówić. Ludzie uwielbiają, kiedy się ich słucha, o czym wiedzą wszyscy śledczy, wszyscy pisarze, wszyscy szpiedzy.

s. 97
Będąc przede wszystkim kurą domową, idealna kobieta powinna w określonych godzinach umieć przeistoczyć się w dziwkę. Przeistoczenie się w dziwkę nie wydaje się zbyt trudne, w każdym razie łatwiejsze niż zrobienie dobrego sosu béarnaise; niemniej takiej właśnie kobiety Huysmans bezskutecznie poszukiwał przez całe życie. Mnie również dotychczas się nie udało.

s. 98
Moje ciało było siedliskiem różnego rodzaju bolesnych przypadłości - migreny, choroby skóry, bóle zębów, hemoroidy - które ani na chwilę nie dawały mi spokoju, chociaż miałem zaledwie czterdzieści cztery lata. Co to będzie, kiedy dojdę do lat pięćdziesięciu, sześćdziesięciu albo i więcej…! Będę tylko zlepkiem rozkładających się z wolna organów, a moje życie przekształci się w nieustanną torturę, smętną, nikczemną i pozbawioną radości.

s. 179
Zerkanie na kobiece uda i wyobrażanie sobie cipki na ich złączeniu to proces, którego siła podniecania jest wprost proporcjonalna do długości odsłoniętej partii nóg (...).

s.187
Brak erekcji z jednej strony, sucha pochwa z drugiej; może lepiej się na to nie narażać.

s. 12
Książka, którą lubimy, to przede wszystkim taka, której autor budzi naszą sympatię, mamy ochotę ponownie się z nim spotkać, spędzać kolejne dni.

s. 19
Zdziwiłem się, kiedy wysiadając z taksówki, zaprosiła mnie “na drinka”; musi być naprawdę na dnie rozpaczy, pomyślałem, i jeszcze zanim zamknęły się za nami drzwi windy, wiedziałem, że nie zdarzy się nic, nawet nie...

s. 58
Gdy mówił po hiszpańsku, był inną osobą - swobodniejszą, mniej niecierpliwą. Po hiszpańsku czas płynął wolniej. Opowiedzenie prostej anegdoty o czymś, co stało się na rynku, po angielsku zajęłoby mu dwie minuty, natomiast gdy mówił po hiszpańsku, trwało to kwadrans. Rozmawiając po angielsku, Medardo i on prawdopodobnie unikaliby pewnych tematów, na przykład filozoficznych planów i poszukiwań Rudy'ego.

s. 85
- Musi pan zdawać sobie sprawę, panie Harrington, że umieranie wcale nie przypomina zasypiania. Tylko nieliczni umierają z godnością. Co najwyżej pięć procent. Dla większości ludzi to bardzo bolesne doświadczenie.

s. 221
Życie to bolesny proces. Młodzi się starzeją, miłość gaśnie. Podróż nigdy nie jest takim wyzwoleniem, jakiego oczekujemy. Oscylujemy między znudzeniem a niepokojem.

s.230
Rudy wiedział, że jest rzeczą niebezpieczną pragnąć czegoś zbyt mocno. W tej sprawie zgadzali się wszyscy filozofowie. Temperuj swoje pragnienia. Ciesz się tym, co masz. Przestań chcieć, pożądać, pragnąć.

s. 270
Życie ma tylko takie znaczenie, jakie sami mu nadamy.

s. 58
Gdy mówił po hiszpańsku, był inną osobą - swobodniejszą, mniej niecierpliwą. Po hiszpańsku czas płynął wolniej. Opowiedzenie prostej anegdoty o czymś, co stało się na rynku, po angielsku zajęłoby mu dwie minuty, natomiast gdy mówił po hiszpańsku, trwało to kwadrans. Rozmawiając po angielsku, Medardo i on prawdopodobnie unikaliby pewnych tematów, na przykład...

s. 44
Po prostu nie pasowałam do konwencjonalnego świata, do tradycyjnego stylu życia.

s. 50
Choroba niewątpliwie poskramia ego. A kiedy się umiera, godność staje się przeszłością. Człowiek nieuchronnie godzi się z tym, że ktoś inny podciera mu tyłek, bo jest zbyt chory, żeby się przejmować takimi drobiazgami.

s. 55
Ludzie zadawali mi ból dlatego, że sami cierpieli. Ludzie szczęśliwi nie odgrywają się na innych.

s. 58
Uważała, że większość ludzi najwięcej uczy się właśnie od bliskich. Że najpiękniejszym wyrazem miłości jest akceptowanie innych takimi, jakimi są, i nieoczekiwanie od nich niczego.

s. 76
Większość z nas nie jest uwięziona w łóżku, ale czasami wszyscy żyjemy jak skazańcy. Ograniczają nas nasze własne bariery i desperacko pragniemy je złamać.

s. 78
Sukces to raczej odwaga, żeby być sobą, niezależnie od wszystkiego.

s. 101
Strach blokuje. Pieniądze to tylko inny rodzaj energii, która sama z siebie przynosi nam wszystkim szczęście i pomyślność. Ale używamy ich niewłaściwie, oddajemy im władzę nad sobą, gonimy za nimi, boimy się ich, tracimy równowagę, żeby je zdobyć, bo mamy na ich punkcie obsesję - oświadczyła. - A one są dostępne tak samo jak powietrze, którym oddychamy. Nie martwimy się o to, czy nam wystarczy powietrza. Tak samo nie powinniśmy się martwić, czy nie zabraknie nam pieniędzy. To tylko strata czasu. Takie myśli blokują naturalny przepływ dobrej, twórczej energii.

s. 140
Ale nikt nie mógł myśleć o mnie gorzej niż ja sama, więc nie zwracałam na nią uwagi.

s. 143
Poczucie winy to trucizna. Trzeba mówić o swoich uczuciach, żeby móc się cieszyć życiem.

s. 160
Samotność to nie brak innych ludzi. To brak zrozumienia i akceptacji.

s. 167
Alkohol w nikim nie wyzwala zalet, a do tego zabija dobroć, ma wpływ na całą rodzinę i związki z innymi ludźmi i odbija się na dzieciach - odbiera im niewinność. Tak samo jest z innymi używkami. Jedynym, co wyzwala w człowieku najlepsze cechy, jest miłość.

s. 179
Przyjaźń nas stymuluje. W przyjaciołach wspaniałe jest to, że biorą nas takimi, jakimi jesteśmy, bo nas rozumieją. Mieć przyjaciela to być akceptowanym takim, jakim się jest, a nie takim, jakim ktoś chciałby nas widzieć.

s. 194
Zdrowie daje niesamowitą wolność, ale jeśli się psuje, to często już na zawsze.

s. 211
Nie myślałam ani o przeszłości, ani o przyszłości. Szczęście jest tu i teraz. Było tam gdzie ja.

s. 217
Wiedziałam, że najwięcej energii ludzie poświęcają na sprawy na dłuższą metę całkiem nieważne.

s. 241
Wciąż codziennie medytowałam. Nie chcę sobie wyobrażać, co bym bez tego zrobiła. Już wcześniej się przekonałam, że cierpienie to wytwór umysłu. Lata medytacji zmieniły mój sposób myślenia - na lepsze. Była więc nieodłączną częścią mojej drogi do wyzdrowienia. Zastanawiałam się, jak ludzie radzą sobie z chorobą bez niej. Dzięki medytacji uczymy się obserwować swoje myśli i uświadamiamy sobie, że nie są nami. Są tylko wytworem naszych umysłów i chociaż są częścią nas, nie są wszystkim. Wiele z nich to myśli innych, które bierzemy za swoje.

s. 250
Miłość, którą do siebie czułam, przyciągała wspaniałe okazje. To wszystko czekało na mnie cierpliwie. Czekało, aż będę gotowa.

s. 251
Trzeba się nauczyć panować nad swoimi myślami. A żeby to zrobić, trzeba odrzucić śmieci, które nas blokują.

s. 252
Wprowadzanie wielkich zmian wymaga hartu ducha. Ale im dłużej przebywamy w nieodpowiednim otoczeniu i im dłużej pozwalamy mu się kształtować, tym dłużej odmawiamy sobie prawa do prawdziwego szczęścia i do satysfakcji, które mogłyby być naszym udziałem. Życie jest zbyt krótkie, żeby patrzeć z boku, jak przemija, tylko dlatego, że się boimy. Temu lękowi można stawić czoło.

s. 256-257
To błąd uważać, że to, czy będziemy szczęśliwi, zależy od tego, co się stanie. Jest wręcz odwrotnie: coś się dzieje dlatego, że już jesteśmy szczęśliwi.

s. 258-259
Dysponujemy możliwościami, które ogranicza tylko sposób myślenia. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi.

s. 44
Po prostu nie pasowałam do konwencjonalnego świata, do tradycyjnego stylu życia.

s. 50
Choroba niewątpliwie poskramia ego. A kiedy się umiera, godność staje się przeszłością. Człowiek nieuchronnie godzi się z tym, że ktoś inny podciera mu tyłek, bo jest zbyt chory, żeby się przejmować takimi drobiazgami.

s. 55
Ludzie zadawali mi ból dlatego, że sami cierpieli....