Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka niewątpliwie ma duszę, ale to dusza psychopaty. Główny bohater jest jak odkurzacz: zasysa Niemki, przeżuwa je, a potem wypluwa zużyte. Jego ofiary, kobiety o skłonnościach afektywnych, najzwyczajniej w świecie kochają ból, widać to wyraźnie w przesyconych brutalną szczerością fragmentach ich rozmów z terapeutą. Podczas lektury tej książki parę razy przychodziła mi do głowy pewna refleksja: Nawet w sztuce, która ma prowokować, powinny być jakieś granice. Gdyby to był film, nigdy nie uzyskałby pozwolenia na wyświetlanie. Widać rynek książki rządzi się innymi prawami. Ale mimo to jest w tej książce coś wciągającego. Coś co nie pozwala przejść obok niej obojętnie. Wyjątkowo niepokojąca konstatacja.

Ta książka niewątpliwie ma duszę, ale to dusza psychopaty. Główny bohater jest jak odkurzacz: zasysa Niemki, przeżuwa je, a potem wypluwa zużyte. Jego ofiary, kobiety o skłonnościach afektywnych, najzwyczajniej w świecie kochają ból, widać to wyraźnie w przesyconych brutalną szczerością fragmentach ich rozmów z terapeutą. Podczas lektury tej książki parę razy przychodziła...

Jedna z najlepszych książek jak kiedykolwiek czytałam. Akcja zapiera dech w piersiach bo tu śmierć oznacza śmierć a nie odłożenie książki na nocny stolik. Dialogi, które nigdy się nie powtórzą i zdjęcia osób które będą trwać wiecznie.

Jedna z najlepszych książek jak kiedykolwiek czytałam. Akcja zapiera dech w piersiach bo tu śmierć oznacza śmierć a nie odłożenie książki na nocny stolik. Dialogi, które nigdy się nie powtórzą i zdjęcia osób które będą trwać wiecznie.

Dlaczego nie zaczęłam czytać oryginału? Teraz trochę żałuję.

Dlaczego nie zaczęłam czytać oryginału? Teraz trochę żałuję.