Świetny pomysł na książkę, cudowne zdjęcia i ciekawie opisane losy tych kilku powstańców doskonale uzupełnia wiedzę o Powstaniu Warszawskim i realiach tamtych czasów.

Świetny pomysł na książkę, cudowne zdjęcia i ciekawie opisane losy tych kilku powstańców doskonale uzupełnia wiedzę o Powstaniu Warszawskim i realiach tamtych czasów.

Wzruszająca książka. Historie, które wywołują niemałe emocje. I te niesamowite zdjęcia!

Wzruszająca książka. Historie, które wywołują niemałe emocje. I te niesamowite zdjęcia!

O Powstaniu Warszawskim wiele już napisano i nakręcono. Polacy dzisiaj mogą już czuć się ekspertami tych powstańczych miesięcy, wielu z nich zna dzień po dniu wszystkie wydarzenia, które miały wówczas miejsce, wie kto, gdzie, jak i dlaczego. Ale takiej książce - i przy okazji takiego filmu - jeszcze nie było.

Zachowało się około sześć tysięcy metrów taśmy z prawie trzydziestu tysięcy, które zostały nakręcone. Niektóre ujęcia znamy wszyscy. Ale do tej pory raczej nikt nie starał się analizować kronik klatka po klatce, by starać się rozpoznać wszystkie te twarze - smutne, wesołe, martwe, żywe - i do ich wizerunków dopisać imię i historię. I wtedy pojawia się akcja "Rozpoznani". I następuje prawdziwe boom.

Okazuje się, że ta uśmiechnięta kobieta dzieląca się z powstańcami chlebem to nauczycielka, po dziś dzień wspominana we wsi, w której pomogła rozwinąć miejscową szkołę. A ten uśmiechnięty chłopak z apaszką w grochy był pod koniec życia świetnym ogrodnikiem zakochanym w swoim wnuku. No i jeszcze ten chłopiec, który wraz z kolegą niesie kawałek chodnika pomagając w budowaniu barykady - do dziś pamiętający prawdziwie mityczny moment z powstania, gdy umierała przy nim dziewczyna leżąca na noszach.

Autorzy wykazali się uporem Syzyfa. Kiedy rozpoczynała się cała akcja, było wiadomo, że wciąż wiele osób pozostanie nierozpoznanych. Minęło już tyle czasu, tylu, którzy ich znali zmarli. A jednak to, co się wydarzyło przeszło najśmielsze oczekiwania. Wnukowie, prawnukowie rozpoznawali swoich dziadków na udostępnianych przez facebookowy profil Muzeum Powstania Warszawskiego fotografie swoich bliskich. Bo pewnym czasie powstała książka.

Przeczytamy zaledwie kilka historii osób uwiecznionych w kronice. Niektórzy o swoich losach opowiadają sami, inni są wspominani przez swoich bliskich. Czyta się tę lekturę jednym tchem. Na pewno nie jest perfekcyjna i pewnie niektóre rzeczy mogły zostać napisane zupełnie inaczej, ale nawet jeżeli są tu jakieś błędy, czy błędziki to chowają się one pod bogatą w emocje i wspomnienia treścią.

Książka jest wydana fenomenalnie. Na kredowym papierze, w twardej oprawie. Okraszona przeogromną ilością zdjęć. Nie mogę nie polecić.

O Powstaniu Warszawskim wiele już napisano i nakręcono. Polacy dzisiaj mogą już czuć się ekspertami tych powstańczych miesięcy, wielu z nich zna dzień po dniu wszystkie wydarzenia, które miały wówczas miejsce, wie kto, gdzie, jak i dlaczego. Ale takiej książce - i przy okazji takiego filmu - jeszcze nie było.

Zachowało się około sześć tysięcy metrów taśmy z prawie...

Mimo tylu lat powstanie nadal buzi emocje. niestety przychylam się do tezy, że fatalnie wybrano miejsce i czs, że było dla Niemcó wygodnym usprawiedliwieniem eksterminacji mieszkańców, bo na taką skalę nie mordowali cywilów ( poza likwidacją getta). A potem kilkanaście tysięcy rzsztrzelanycy w Plamirach, masowe codzienne egzekucje Bogu ducha winnych ludzi. Na dodatek zginął kwiat młodzieży, wybitne jednostki. Pięnie wydany album z kronik powstańczej Warszawy twrzy kolaż zdjęć, tropi osoby zatrzymane w kadrze, wyjaśnia ich losy. Jest chłopak z chustką w grochy, dziewczyna-snajperka, Wanda Traczyk- Stawska, niewinne rezolutne dziecię przekazujące meldunki i rozkazy, Aleksander Zuber szkolący harcerzy z obsługi broni.
Relacjonują przebieg walk, swoje rany i cudne ocalenia, totalne zniszczenie stolicy, obozy po powstaniu, skierowanie na roboty do Rzeszy, środki dyscyplinujace. Niektórzy byli świadkami okrutnych scen jak zbombardowanie szpitala, dobijanie rannych, topienie się ludzi w kanałach, ale i drobnych radości jak powstańcze śluby ( Alicji ps. Jarmuż i Pałąka),msze, posługa kapłańska, zupa z wykradzionej kaszy.
Jakże boli że po wojnie bojownicy obrońcy Warszawy byli nękani przez władze, piętnowani jako "kolaboranci" , że zarzucano im działąnie na szkodę państwa i sprawstwo nieszczęścia cywilów.
Także operatorzy kamer, rejestratorzy wydarzeń, fotografowie ginącej Warszawy doczekali się odrębnego rozdziału. W większości udało im się ocaleć, niektórzy zrobili karierę operatorsko-filmową. Świetny i emocjonujący przewodnik po tamtych czasach.

Mimo tylu lat powstanie nadal buzi emocje. niestety przychylam się do tezy, że fatalnie wybrano miejsce i czs, że było dla Niemcó wygodnym usprawiedliwieniem eksterminacji mieszkańców, bo na taką skalę nie mordowali cywilów ( poza likwidacją getta). A potem kilkanaście tysięcy rzsztrzelanycy w Plamirach, masowe codzienne egzekucje Bogu ducha winnych ludzi. Na dodatek zginął...

Jest to rewelacyjna książka, nad którą uroniłam niejedną łzę, nie mogąc uwierzyć w okropieństwa wojny, ale i często uśmiechałam się sama do siebie, myśląc o tym, że niektórym z Nich dane było żyć, doznawać szczęścia i pozostawić po sobie takie piękne świadectwo.

Tytaniczna praca dokumentalistów Powstania, dzięki której autorzy książki, dzięki pomocy wielu ludzi, mieli szansę "rozpoznać" konkretne osoby i przedstawić czytelnikom ich wojenne i powojenne losy, ocalając je tym samym od zapomnienia.

Zamieszczone tu zdjęcia, znane z powstańczej kroniki, są tu już imienne i znaczące. Z setek nieznanych, minionych twarzy odzyskały imię, przetrwały. By nieść świadectwo. Wszyscy jesteśmy zobowiązani własnym życiem.

Jest to rewelacyjna książka, nad którą uroniłam niejedną łzę, nie mogąc uwierzyć w okropieństwa wojny, ale i często uśmiechałam się sama do siebie, myśląc o tym, że niektórym z Nich dane było żyć, doznawać szczęścia i pozostawić po sobie takie piękne świadectwo.

Tytaniczna praca dokumentalistów Powstania, dzięki której autorzy książki, dzięki pomocy wielu ludzi, mieli...

Przepięknie wydana książka, którą jednak radzę czytać, jako uzupełnienie filmu pt. "Powstanie Warszawskie" (film - oczywiście - również gorąco polecam).
Książka przedstawia losy kilkunastu osób, utrwalonych na taśmie filmowej w czasie Powstania, z których większość przestała być anonimowa dla ogółu na skutek akcji "Rozpoznaj" ogłoszonej przez Muzeum Powstania Warszawskiego w 2013 roku. Losy zwykłych ludzi, uczestników Powstania, zarówno tych z bronią, jak i walczących w inny sposób - pomagając, karmiąc lub właśnie rejestrując walki na taśmie filmowej.
Część z nich (niestety już nieżyjąca) jest opisywana przez rodzinę, część samemu zdradza swoje wojenne i powojenne losy.
Lektura - jak zwykle w tej tematyce - niezapomniana, wstrząsająca.
Jak najbardziej polecam.

Przepięknie wydana książka, którą jednak radzę czytać, jako uzupełnienie filmu pt. "Powstanie Warszawskie" (film - oczywiście - również gorąco polecam).
Książka przedstawia losy kilkunastu osób, utrwalonych na taśmie filmowej w czasie Powstania, z których większość przestała być anonimowa dla ogółu na skutek akcji "Rozpoznaj" ogłoszonej przez Muzeum Powstania Warszawskiego...

Wzruszające historie, fotografie i wspomnienia... Z pewnoscią polecam!

Wzruszające historie, fotografie i wspomnienia... Z pewnoscią polecam!

Ta książka to doskonałe uzupełnienie filmu z ubiegłego roku - Powstanie Warszawskie. Losy kilku , kilkunastu rozpoznanych bohaterów kronik powstańczych, ich opowieści i zdjęcia

Ta książka to doskonałe uzupełnienie filmu z ubiegłego roku - Powstanie Warszawskie. Losy kilku , kilkunastu rozpoznanych bohaterów kronik powstańczych, ich opowieści i zdjęcia

Inaczej się tej książki po prostu nie da ocenić.

Inaczej się tej książki po prostu nie da ocenić.

I

I