Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała, prosto napisana książka, dzięki której nawet laik taki jak ja, może wkroczyć w świat fizyki. Do tego przeczytajcie "Poznaj smak fizyki" i mamy dosyć głęboką wiedzę na temat tej pięknej nauki. Polecam jako must have.

Wspaniała, prosto napisana książka, dzięki której nawet laik taki jak ja, może wkroczyć w świat fizyki. Do tego przeczytajcie "Poznaj smak fizyki" i mamy dosyć głęboką wiedzę na temat tej pięknej nauki. Polecam jako must have.

Nie będę pisał o godnym podziwu stylu, technicznej sprawności autora, intrygującej fabule i o tym, że to powieść w swej konstrukcji stosunkowo prosta. W niektórych - ale na szczęście tylko w niektórych miejscach - przywodząca na myśl Cohelo. Cała reszta, o której tutaj chcę wspomnieć, to oniryczny klimat, magiczna atmosfera, najpiękniejsze lata dorastania zamknięte w pigułce i jakby zdjęcie chwil, które z czasem wymykają się każdemu z nas, a które każdy chciałby zatrzymać na zawsze. Będę z sentymentem wracał do tej książki. Ma w sobie to coś, co w literaturze jest dla mnie najcenniejsze. Coś, co zapamiętasz i za kilkanaście lat, widząc okładkę "Mariny" poczujesz przyjemne wibrowanie w piersi. Ten ulotny element, który zechcesz odkryć na nowo. Mimo tego, że nie będziesz już pamiętać fabuły.

Nie będę pisał o godnym podziwu stylu, technicznej sprawności autora, intrygującej fabule i o tym, że to powieść w swej konstrukcji stosunkowo prosta. W niektórych - ale na szczęście tylko w niektórych miejscach - przywodząca na myśl Cohelo. Cała reszta, o której tutaj chcę wspomnieć, to oniryczny klimat, magiczna atmosfera, najpiękniejsze lata dorastania zamknięte w...

Cóż, to moja druga po "Domofonie" książka Miłoszewskiego. Przeczytałem ją od razu po poprzedniej z premedytacją. Czegoś mi w "Domofonie" brakowało, ale widziałem przebłyski geniuszu. W "Uwikłaniu" zobaczyłem je w pełnej krasie. Szczerze polecam. Lekki styl, niesamowita zdolność opowiadania, swoista "polskość" powieści, której autor nie ukrywa, wspaniały klimet, a przede wszystkim życiowa, ciekawa historia. Bawiłem się znakomicie, nie mogłem oderwać i z pewnością wrócę.

Cóż, to moja druga po "Domofonie" książka Miłoszewskiego. Przeczytałem ją od razu po poprzedniej z premedytacją. Czegoś mi w "Domofonie" brakowało, ale widziałem przebłyski geniuszu. W "Uwikłaniu" zobaczyłem je w pełnej krasie. Szczerze polecam. Lekki styl, niesamowita zdolność opowiadania, swoista "polskość" powieści, której autor nie ukrywa, wspaniały klimet, a przede...