Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Olchowego jest dobra. Ukazuje czytelnikowi ciekawy świat postapokaliptyczny, w którym tytułowa Czarownica jest wioskową znachorką i stara się leczyć ludzi w oparciu o, powiedzielibyśmy dziś, medycynę alternatywną. Choć niektóre elementy ze sobą zgrzytają, niektóre wywołują uczucie skonfundowania, to rzeczywistość ta jest zbudowana całkiem logicznie. To interesująca próba pokazania, choć nie wiem, czy taki był cel autora, historii zataczającej koło i mimo wszystko niezmiennej natury ludzkiej. Dziwi mnie trochę na siłę komplikowane, a jednocześnie nieco trywialne rozwiązanie głównego problemu. Ponadto niedopracowany jest niestety aspekt czasu. Choć to niewielkie uchybienie, to jednak nie da się jednoznacznie określić czasu akcji i to bynajmniej nie dlatego, że informacji jest za mało - niektóre z nich po prostu wzajemnie się wykluczają. Ostatecznie jednak "Czarownica..." stanowi pozycję, po którą warto sięgnąć, chociażby po to, żeby polubić starą, cyniczną babę, która prowadzi swoją własną, małą wojnę.

Książka Olchowego jest dobra. Ukazuje czytelnikowi ciekawy świat postapokaliptyczny, w którym tytułowa Czarownica jest wioskową znachorką i stara się leczyć ludzi w oparciu o, powiedzielibyśmy dziś, medycynę alternatywną. Choć niektóre elementy ze sobą zgrzytają, niektóre wywołują uczucie skonfundowania, to rzeczywistość ta jest zbudowana całkiem logicznie. To interesująca...

Conrad w swojej powieści ukazuje dwie skrajne postacie patriotyzmu. Z jednej strony mamy bowiem narodowość zbudowaną z dala od ojczyzny, pomiędzy falami mórz i obcych cywilizacji, niezwykle subtelną, prostoduszną, nieuświadomioną jakby, wypływającą prosto z serca. Z drugiej strony zaś patriotyzm przybiera formę nadgorliwego, obsesyjnego, chorobliwego uczucia do kraju, połączonego wręcz z nienawiścią, nawet do tych, którzy jedynie nienawidzą mniej. W tym wszystkim nie ma jednak bezpośredniej oceny autorskiej, nie uświadczymy tu relacjonujących wydarzenia świadków czy subiektywnej narracji. Zresztą, powieść nie doczekała się nawet autorskiego wstępu. Znajdzie się tu natomiast studium psychiki człowieka doświadczonego przez życie i poszukującego spokoju oraz ukojenia, a także nienachalne przedstawienie miłości czystej, opiekuńczej, bezinteresownej. Całość dopełniają malownicze krajobrazy i tło historyczne - Rewolucja Francuska i postać Napoleona stanowią jednak jedynie ramy historii, stąd mam wątpliwości do sklasyfikowania powieści Conrada jako historycznej. Niemniej, warto sięgnąć po tę pozycję. Zawiera ona bowiem w sobie jednocześnie spokój, harmonię, mroczną stronę ludzkiej psychiki, spływające krwią obrazy Rewolucji, nadmorski wiatr i zapach słonego powietrza oraz niezwykle umotywowane decyzje prostego, honorowego, wręcz heroicznego człowieka, który nie odstępuje od swoich zasad moralnych i dokonuje jedynych słusznych, oczywiście dla niego, wyborów.

Conrad w swojej powieści ukazuje dwie skrajne postacie patriotyzmu. Z jednej strony mamy bowiem narodowość zbudowaną z dala od ojczyzny, pomiędzy falami mórz i obcych cywilizacji, niezwykle subtelną, prostoduszną, nieuświadomioną jakby, wypływającą prosto z serca. Z drugiej strony zaś patriotyzm przybiera formę nadgorliwego, obsesyjnego, chorobliwego uczucia do kraju,...

Historia może i jest ciekawa, szkoda tylko, że opowiedziana tak... sucho, płasko. Najgorszy jest tu chyba sposób wprowadzania i przedstawiania bohaterów. Prosto, jasno, cały opis w jednym zdaniu (ewentualnie w zdaniach kilku). Wszystko podane na tacy. Autor pozbawia czytelnika jakiejkolwiek przyjemności z poznawania postaci. Odstraszało mnie też sporo błędów, ale to raczej kwestia korekty i tego konkretnego wydania, które czytałam, nie samego pisarza.

Historia może i jest ciekawa, szkoda tylko, że opowiedziana tak... sucho, płasko. Najgorszy jest tu chyba sposób wprowadzania i przedstawiania bohaterów. Prosto, jasno, cały opis w jednym zdaniu (ewentualnie w zdaniach kilku). Wszystko podane na tacy. Autor pozbawia czytelnika jakiejkolwiek przyjemności z poznawania postaci. Odstraszało mnie też sporo błędów, ale to raczej...