Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótka (jednak ciut za krótka) książka-wywiad z biskupem Rysiem na temat różnych aspektów pontyfikatu Franciszka i Kościoła pod jego kierownictwem, przeplatana papieskimi tweetami i homiliami. Dobra pozycja, szczególnie jeśli chodzi o walkę z obrazem Franciszka jako milusiego, "pluszowego" papieża i przeciwstawianiem go "prawdziwemu" Ojcu Świętemu (Benedykt XVI); nie jest to jednak ślepa apologia obecnego Piotra. Sporo miejsca poświęca się także kwestiom kościelnej dobroczynności i nowej ewangelizacji. Pasuje jako wstępniak do rozmyślań nad poruszanymi problemami - tak dla chrześcijan, jak i innowierców czy ateistów.

Krótka (jednak ciut za krótka) książka-wywiad z biskupem Rysiem na temat różnych aspektów pontyfikatu Franciszka i Kościoła pod jego kierownictwem, przeplatana papieskimi tweetami i homiliami. Dobra pozycja, szczególnie jeśli chodzi o walkę z obrazem Franciszka jako milusiego, "pluszowego" papieża i przeciwstawianiem go "prawdziwemu" Ojcu Świętemu (Benedykt XVI); nie jest...

Dwie minipowieści - w pierwszej Święty tropi spekulanta zajmującego się nielegalnym handlem irydem, w drugiej wikła się w śledztwo w sprawie spalonego żywcem człowieka. W sam raz dla miłośników staroszkolnych kryminałów i zawadiackiego, lekko ironicznego stylu Charterisa.

Dwie minipowieści - w pierwszej Święty tropi spekulanta zajmującego się nielegalnym handlem irydem, w drugiej wikła się w śledztwo w sprawie spalonego żywcem człowieka. W sam raz dla miłośników staroszkolnych kryminałów i zawadiackiego, lekko ironicznego stylu Charterisa.

Trudno oceniać tę książkę. Jeśli ktoś nastawiał się na publikację stricte o Ciechowskim i Republice to się rozczaruje. Owszem, jest sporo ciekawostek (np. skąd wziął się pseudonim Obywatel G.C. i jego styl oraz o genezie powstania przeboju "Nie pytaj mnie o Polskę"), zwłaszcza w części dziennikowej, która nieco odsłania kulisy pracy Ciechowskiego jako muzyka. Więcej jest o samej relacji Potocka-Ciechowski, jej ciemnych i jasnych stronach, z rozpadem ich poprzednich małżeństw oraz przykrym finale wieloletniego związku. Momentami podczas lektury można odczuwać pewien niesmak, a Potocka jawi się czasem jako niekonsekwentna i nazbyt egzaltowana. Z drugiej strony trafiają się zabawne i sympatyczne fragmenty, a chwilami można naprawdę poczuć atmosferę światka kultury przełomu lat 80. i 90. Największą zaletą jest to, że książkę dosłownie się pochłania. Czy jest po co? Każdy musi odpowiedzieć sobie sam.

Trudno oceniać tę książkę. Jeśli ktoś nastawiał się na publikację stricte o Ciechowskim i Republice to się rozczaruje. Owszem, jest sporo ciekawostek (np. skąd wziął się pseudonim Obywatel G.C. i jego styl oraz o genezie powstania przeboju "Nie pytaj mnie o Polskę"), zwłaszcza w części dziennikowej, która nieco odsłania kulisy pracy Ciechowskiego jako muzyka. Więcej jest o...

Pierwsza kontynuacja powieściowego cyklu Fleminga, przyzwoicie napisana, jednak pozostawiająca uczucie lekkiego niedosytu. Międzynarodowa intryga, choć interesująca, mogłaby być bardziej rozwinięta, podobnie tytułowy czarny charakter, który jakkolwiek posiada potencjał zostaje w tyle za Blofeldem czy Goldfingerem lub doktorem No, do którego po trosze nawiązuje. Dobrze oddano za to samego 007, bardzo po flemingowsku wyszedł M. Główna bondynka, Ariadne, jest dzielna i sympatyczna, a Niko Litsas przywodzi na myśl Kerima Bey'a czy Colombo. Lepiej można było za to spożytkować kagiebeka Areńskiego. Uroku dodaje grecka sceneria; być może twórcy filmu "Tylko dla twoich oczu" nieco inspirowali się Amisem (podobnie - w kontekście tortur - można pytać o inspirowanie się scenarzystów "SPECTRE"). Całość poprzedza interesujący wstęp Amisa, w którym nieco niesprawiedliwie ocenia Bonda filmowego, choć z częścią jego sądów trudno się nie zgodzić. Dobry tytuł, który jednak mógłby aspirować do miana "bardzo dobrego".

Pierwsza kontynuacja powieściowego cyklu Fleminga, przyzwoicie napisana, jednak pozostawiająca uczucie lekkiego niedosytu. Międzynarodowa intryga, choć interesująca, mogłaby być bardziej rozwinięta, podobnie tytułowy czarny charakter, który jakkolwiek posiada potencjał zostaje w tyle za Blofeldem czy Goldfingerem lub doktorem No, do którego po trosze nawiązuje. Dobrze...

Książka, która może odrzucić przy pierwszym kontakcie, ale jeśli weźmie się pod uwagę specyfikę czasów (późne Średniowiecze), niekoniecznie literalne rozumienie pewnych tez oraz prywatnych poglądów autora (jego "butelki", jak ująłby to Tadeusz Żychiewicz, którego podejście pomagało mi podczas lektury) można znaleźć wiele pożytecznych i budujących myśli, a rozdział XXX drugiej księgi to nader pozytywna uczta duchowa. Jasne, że wiele treści jest kierowanych stricte do chrześcijan (a jeszcze niektóre zawężone są do kleru), ale jest też mnóstwo uwag o charakterze uniwersalnym. W skrócie - miejscami trudny, ale wartościowy tytuł, który - wbrew obiegowym opiniom - nie jest pochwałą cierpiętnictwa i ignorancji (a pamiętam jak sam byłem zdziwiony, że Huizinga w "Jesieni średniowiecza" określa "O naśladowaniu... jako "optymistyczne").

Książka, która może odrzucić przy pierwszym kontakcie, ale jeśli weźmie się pod uwagę specyfikę czasów (późne Średniowiecze), niekoniecznie literalne rozumienie pewnych tez oraz prywatnych poglądów autora (jego "butelki", jak ująłby to Tadeusz Żychiewicz, którego podejście pomagało mi podczas lektury) można znaleźć wiele pożytecznych i budujących myśli, a rozdział XXX...

Simon Templar vel Święty przybywa do Nowego Jorku na zaproszenie milionera Valcrossa, który zleca angielskiemu zawadiace zlikwidowanie kolejnych członków szajki porywaczy - bandyci odpowiedzialni są za śmierć jego syna, a amerykański wymiar sprawiedliwości jest bezradny. Dobry kryminał z wartką akcją, ciętymi dialogami, niebezpiecznymi gangsterami, twardymi policjantami, tajemniczą pięknością i Świętym, który rozprawia się z przestępcami z właściwą sobie gracją i poczuciem humoru.

Simon Templar vel Święty przybywa do Nowego Jorku na zaproszenie milionera Valcrossa, który zleca angielskiemu zawadiace zlikwidowanie kolejnych członków szajki porywaczy - bandyci odpowiedzialni są za śmierć jego syna, a amerykański wymiar sprawiedliwości jest bezradny. Dobry kryminał z wartką akcją, ciętymi dialogami, niebezpiecznymi gangsterami, twardymi policjantami,...

Trudna, ale cenna powieść o Średniowieczu innym niż to egzystujące w popularnym wyobrażeniu, o władzy i jej iluzjach, historii i umysłowości, kulturze i nauce, religii i wierze, namiętności i miłości, zaufaniu, zemście i zdradzie.

Trudna, ale cenna powieść o Średniowieczu innym niż to egzystujące w popularnym wyobrażeniu, o władzy i jej iluzjach, historii i umysłowości, kulturze i nauce, religii i wierze, namiętności i miłości, zaufaniu, zemście i zdradzie.

Słynny mediewista opowiada pokrótce o Bogu średniowiecza Europy Zachodniej - początkach i ewolucji koncepcji, odejściu od grecko-rzymskiego politeizmu, postępującym rozdźwięku między Bogiem chrześcijan a Bogiem Żydów, kwestii kultu obrazów, świętych i Maryi, problemach z pojmowaniem Trójcy Świętej czy relikwiach i sądach Bożych. Publikacja interesująca i przystępna zarówno dla osób obeznanych z tematem, jak i laików, jednak niestety zdecydowanie za krótka.

Słynny mediewista opowiada pokrótce o Bogu średniowiecza Europy Zachodniej - początkach i ewolucji koncepcji, odejściu od grecko-rzymskiego politeizmu, postępującym rozdźwięku między Bogiem chrześcijan a Bogiem Żydów, kwestii kultu obrazów, świętych i Maryi, problemach z pojmowaniem Trójcy Świętej czy relikwiach i sądach Bożych. Publikacja interesująca i przystępna zarówno...

Interesujące spojrzenie na trzy księgi Starego Testamentu, udowadniające, że jego przesłanie jest naprawdę ponadczasowe.

Interesujące spojrzenie na trzy księgi Starego Testamentu, udowadniające, że jego przesłanie jest naprawdę ponadczasowe.

Kolejna dobra powieść historyczna Doktora Omegi.

Splata się tu wiele wątków - tytułowych braci Jaksów, intryg na dworze Bolesława, rywalizacji między innymi braćmi - Bezprymem i Mieszkiem, tajemniczego mnicha oraz najważniejszy - dążenia do uzyskania korony królewskiej.

"Bracia...", niczym Jaksowie, nie są pozbawieni wad, ale dobrze spędza się z nimi czas, a i czegoś interesującego można się od nich dowiedzieć.

Kolejna dobra powieść historyczna Doktora Omegi.

Splata się tu wiele wątków - tytułowych braci Jaksów, intryg na dworze Bolesława, rywalizacji między innymi braćmi - Bezprymem i Mieszkiem, tajemniczego mnicha oraz najważniejszy - dążenia do uzyskania korony królewskiej.

"Bracia...", niczym Jaksowie, nie są pozbawieni wad, ale dobrze spędza się z nimi czas, a i czegoś...

Kolejny tom z historycznego cyklu Kraszewskiego, tym razem dotyczący walki o władzę pomiędzy dwoma braćmi, tytułowymi synami Władysława Hermana. Pierwszym z nich jest młodszy Bolesław, wzór wszelkich cnót, znakomity wódz i wojownik, przy tym gorliwy chrześcijanin i dobry druh. Drugi to pochodzący z nieprawego łoża starszy Zbigniew - leniwy i tchórzliwy nieudacznik, oszust, chciwiec i furiat, pragnący korony za wszelką cenę i zdradzający raz po raz brata i ojczyznę.

Obaj bohaterowie są przerysowani aż do przesady - Bolesław grzeszy jedynie zbytnim zamiłowaniem do wojowania, a i z tego autor czyni zaletę; Zbigniew jest z kolei zły i zepsuty do szpiku kości. Podobnie jest z otoczeniem obu królewiczów - dwór Bolesława stanowią wspaniali i nieustraszeni wojownicy, Zbigniewa - przegrańcy i pochlebcy, którym przewodzi żołnierz-samochwał, Marek Sobiejucha. Jest to największa wada powieści, chciałoby się bowiem jakichś nieco bardziej pogłębionych i niejednoznacznych portretów. Za wiele nie dowiadujemy się też o Władysławie, choć tu już bardziej Kraszewski starał się zaznaczyć złożoność charakteru władcy, który chciałby, żeby w jego kraju dobrze się działo, ale jest zbyt słaby i schorowany, by przeciwstawić się manipulującemu nim Sieciechowi. Mówiąc o palatynie - wątek jego nie zostaje rozwiązany, autor zawiązuje intrygę, ale nagle całość zwyczajnie znika.

Niektórych zrazi zapewne ten czarno-biały podział, a także nachalny momentami dydaktyzm, ale Kraszewski ma na tyle lekkie pióro, że powieść czyta się szybko i bez przesadnego zgrzytania zębami. Archaiczny język dodaje całości uroku, zaś nad niektórymi poczynionymi przez autora obserwacjami można się zadumać. Dodatkowo w pewnej scenie pojawia się tajemniczy, pochodzący z Francji mnich-kronikarz...

Kolejny tom z historycznego cyklu Kraszewskiego, tym razem dotyczący walki o władzę pomiędzy dwoma braćmi, tytułowymi synami Władysława Hermana. Pierwszym z nich jest młodszy Bolesław, wzór wszelkich cnót, znakomity wódz i wojownik, przy tym gorliwy chrześcijanin i dobry druh. Drugi to pochodzący z nieprawego łoża starszy Zbigniew - leniwy i tchórzliwy nieudacznik, oszust,...

Co można powiedzieć o książce, o której już tyle powiedziano? Na pewno należy przyznać, że niesamowicie wciąga i choć - co podkreśla sam autor - nie są to rozmówki trzech znudzonych więźniów, którzy dla zabicia czasu wspominają ostatnią wojnę, to jednak momentami zapomina się kto i z kim rozmawia, interesuje tylko napisana przez los narracja. Stroop często szokuje nie tyle swoimi wspomnieniami z getta, co drobiazgami, które uwydatniają jego prymitywizm, zarozumialstwo czy egoizm (jak gdy ślepo zachwyca się rycerskimi praktykami SS lub kiedy zachłannie pożera w samotności przysyłane mu smakołyki). Szczególną uwagę zwraca Schielke - początkowo pełen podziwu i szacunku dla generała SS, szybko zaczyna tracić złudzenia co do tego kim Stroop naprawdę był i często okazuje pogardę względem współwięźnia. Raz jeszcze czytelnik łapie się na tym, że bohaterowie książki to nie konstrukcje Moczarskiego, a prawdziwe postaci, których autor starał się nie "poprawiać". Sam Moczarski unika przedstawiania siebie jako ostatniego sprawiedliwego, sam jest często bezradny wobec głoszonych przez Stroopa "mądrości" (co nie znaczy, że biernie godzi się z każdym słowem nazisty, wręcz przeciwnie, momentami w mokotowskiej celi lecą iskry i nie tylko), między wierszami apeluje do odbiorców o powielanie pewnych zachowań / unikanie innych.

"Rozmowy..." to także prawdziwa kopalnia rozmaitych informacji - ale nie tylko jeśli chodzi o masakrę getta. Ze słów Stroopa i Schielkego można dowiedzieć się wiele o nazistowskich strukturach, planach przedwojennych i tych snutych w jej ostatnich dniach, także o tym jak hitlerowcy traktowali polskiego przeciwnika.

Interesująca, wartościowa pozycja - dla fascynatów II wojny światowej oraz badających temat nazizmu i SS lektura obowiązkowa, dla pozostałych osób - książka, której dobrze jest poświęcić trochę czasu.

Co można powiedzieć o książce, o której już tyle powiedziano? Na pewno należy przyznać, że niesamowicie wciąga i choć - co podkreśla sam autor - nie są to rozmówki trzech znudzonych więźniów, którzy dla zabicia czasu wspominają ostatnią wojnę, to jednak momentami zapomina się kto i z kim rozmawia, interesuje tylko napisana przez los narracja. Stroop często szokuje nie...