Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoda, że z całego "Kwartetu Aleksandryjskiego" posiadam tylko ten drugi tom pięknie wydany przez "Czytelnika" w 1996r. Odszukałem ten ton w mojej biblioteczce po obejrzeniu świetnego serialu "Durrellowie" dostępnego na HBO GO i odświeżyłem swoją pamięć czytając tę literaturę na nowo.

Szkoda, że z całego "Kwartetu Aleksandryjskiego" posiadam tylko ten drugi tom pięknie wydany przez "Czytelnika" w 1996r. Odszukałem ten ton w mojej biblioteczce po obejrzeniu świetnego serialu "Durrellowie" dostępnego na HBO GO i odświeżyłem swoją pamięć czytając tę literaturę na nowo.

Wybitna książka. Aż żal, że skończyłem ją czytać. Mało teraz takich powieści. Piękny język, w którym brak jakichkolwiek wulgaryzmów, czego w polskiej , współczesnej literaturze nie można uświadczyć. Bohater jest człowiekiem, który z sympatią patrzy na każdego interlokutora. Jeśli widzi w nich wady, to traktuje je z pełnym pobłażaniem szukając jednocześnie zalet. A wszystko to na tle historii Rosji od 1920 do 1954, a więc okresu szczególnie krwawego, znanego z bezwzględności wobec społeczeństwa rosyjskiego. Powieść zawiera wiele mądrych zdań, które mogłyby stać się mottami niejednej książki. Czytając ją byłem przekonany, że autorem jest Rosjanin, bo któż mógłby znać tyle szczegółów dotyczących miasta Moskwy, czy też niuansów historii tego kraju, tymczasem Wikipedia podpowiedziała mi, że to Amerykanin. Ogromne zaskoczenie. Teraz muszę przeczytać inne powieści tego autora np. "Dobre wychowanie".

Wybitna książka. Aż żal, że skończyłem ją czytać. Mało teraz takich powieści. Piękny język, w którym brak jakichkolwiek wulgaryzmów, czego w polskiej , współczesnej literaturze nie można uświadczyć. Bohater jest człowiekiem, który z sympatią patrzy na każdego interlokutora. Jeśli widzi w nich wady, to traktuje je z pełnym pobłażaniem szukając jednocześnie zalet. A wszystko...

1. Przede wszystkim świetnie mi się ją słuchało. Pierwszy raz spotkałem się z aktorką - lektorem Anną Kerth. Uważam, że czytała powieść bardzo dobrze. Bez popisywania się głosem i bez zbędnej rozbudowanej interpretacji, za to ciepło i dość intymnie co podkreślało cały klimat książki.
2. Konstrukcja powieści jest mocno przemyślana. Autorka ograniczyła się do relacji dwojga ludzi i nie wprowadzała nas w żadne inne zdarzenia, które nie mają bezpośredniego związku z bohaterami, choć wielu innych autorów z pewnością by uciekło w odmalowanie tła politycznego, społecznego, rodzinnego a przede wszystkim szkolno - studenckiego. Dla mnie jest to plus. Mam trochę dość tych lektur o objętości 550 stron, z których zaledwie kilkadziesiąt wnosi coś istotnego do tematu powieści.
3. Żyjemy w tej chwili w czasach charakteryzujących się brakiem romantyzmu, intensywnością zdarzeń, płytkością relacji między młodymi ludźmi. Głębokie uczucia są raczej wstydliwe. Czy oznacza to jednak, że ich nie ma? Według mnie autorka chciała właśnie to uwypuklić, pokazać, że nawet teraz w tym zmaterializowanym świecie prawdziwa miłość istnieje, ale coraz trudniej ją zamanifestować. Powoli schodzi do podziemia, gdzieś na obrzeża wstydu przed innymi. Ba, czasami sam podmiot wstydzi się tego przed samym sobą.
4. Wszystko to co powyżej autorka przedstawia w powieści niezwykle delikatnie. Nie stara się oceniać. Nie tłumaczy. Nie czuje się tu żadnej demagogii.
5. Większość recenzji czytelników w "Lubimy czytać" krytykuje książkę w następujący sposób. Bohaterowie są bardzo denerwujący poprzez nieumiejętność lub jej brak komunikacji między sobą. Ja raczej postawiłbym pytanie " Brak komunikacji to fakt, ale ważne jest dlaczego on występuje? Dlaczego dwoje inteligentnych ludzi nie umie się zdobyć na pełną szczerość?" Powieść odpowiedzi nie daje, ale pozostawia świetną płaszczyznę do dyskusji, jeśli oczywiście kogoś interesują obecne relacje międzyludzkie i ich uwarunkowania.
6. Niektórzy czytelnicy mówią, że to smutna książka. Ja ją tak nie odebrałem. Taki człowiek jak nasz bohater napawa raczej optymizmem, że są także inteligentni i uczuciowi ludzie wśród nas i oni mogą być bohaterami książek, a nie tylko ci, którzy kumulują w sobie całe zło współczesnych społeczeństw

1. Przede wszystkim świetnie mi się ją słuchało. Pierwszy raz spotkałem się z aktorką - lektorem Anną Kerth. Uważam, że czytała powieść bardzo dobrze. Bez popisywania się głosem i bez zbędnej rozbudowanej interpretacji, za to ciepło i dość intymnie co podkreślało cały klimat książki.
2. Konstrukcja powieści jest mocno przemyślana. Autorka ograniczyła się do relacji dwojga...