Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra biografia. Wiadomo, że nikt nie sięgnie po nią przypadkowo, bo to rzecz, która nie przydarza się biografią, a już na pewno nie cecha biografii filozofów. Ale jak ktoś po nią sięgnie by lepiej poznać Kołakowskiego i przypomnieć/przywołać sobie jego teksty to na pewno nie pożałuje tej podróży.

Bardzo dobra biografia. Wiadomo, że nikt nie sięgnie po nią przypadkowo, bo to rzecz, która nie przydarza się biografią, a już na pewno nie cecha biografii filozofów. Ale jak ktoś po nią sięgnie by lepiej poznać Kołakowskiego i przypomnieć/przywołać sobie jego teksty to na pewno nie pożał...

Rozwiń Zwiń

"Nic, co ludzkie, nie jest wyjątkowe. Z czasem wszystko staje się przerażająco zwyczajne. To ślepy zaułek; ale właśnie w tym ślepym zaułku literatura ma szansę się urodzić" pisze w pewnym momencie Sarr i to są słowa, które idealne pasują do tego powieści. Powieści gęstej językowo, stylistycznie, tematyczne i twórczo. Powieści, która jest drogą do literatury (zmaganiem się autora z twórczością) i drogą po ludzkim życiu, życiu które nieodzownie składa się z miłości, rozpaczy, zdrad i zmaganiem się z własnym pochodzeniem.
Literatura najwyższej próby.

"Nic, co ludzkie, nie jest wyjątkowe. Z czasem wszystko staje się przerażająco zwyczajne. To ślepy zaułek; ale właśnie w tym ślepym zaułku literatura ma szansę się urodzić" pisze w pewnym momencie Sarr i to są słowa, które idealne pasują do tego powieści. Powieści gęstej językowo...

Rozwiń Zwiń

Bardzo sympatyczna, dobrze przemyślana i dobrze napisana opowieść, która koniec końców gdzieś powoduje, że świat jest trochę lepszy niż jest w istocie. Przyjemna i wciągająca lektura, bohaterowie zostaną z nami na chwilkę dłużej, bo trudno im nie kibicować i trudno ich nie lubić.

Bardzo sympatyczna, dobrze przemyślana i dobrze napisana opowieść, która koniec końców gdzieś powoduje, że świat jest trochę lepszy niż jest w istocie. Przyjemna i wciągająca lektura, bohaterowie zostaną z nami na chwilkę dłużej, bo trudno im nie kibicować i trudno ich nie lubić.

Świetną energię ma ta opowieść/wywiad. Energię nieodłącznie związaną z procesem twórczym, ze ścieraniem się osobowości, poszukiwaniem własnej drogi i szukaniem tego co pozwala nam przetrwać. Na bazie tej energii jesteśmy świadkami opowieści, która jest ciekawą podróżą sentymentalną, fascynującą opowieścią o sztuce, czy też prowokującą do własnego zdania rozmową o światopoglądzie.

Świetną energię ma ta opowieść/wywiad. Energię nieodłącznie związaną z procesem twórczym, ze ścieraniem się osobowości, poszukiwaniem własnej drogi i szukaniem tego co pozwala nam przetrwać. Na bazie tej energii jesteśmy świadkami opowieści, która jest ciekawą podróżą sentymentalną, fascyn...

Rozwiń Zwiń

Poziom części 1 utrzymany. Fajna opowieść o tym wszystkim co pcha nas w relacje, co pozwala nam mieć nadzieję oraz o tym co jest przedmiotem naszego bólu i rozpaczy. A opowieść fajna, bo zostająca czytelnika z inspiracją odnośnie tego gdzie szukać nadziei, gdy naprawdę trudno ją odnaleźć.

Poziom części 1 utrzymany. Fajna opowieść o tym wszystkim co pcha nas w relacje, co pozwala nam mieć nadzieję oraz o tym co jest przedmiotem naszego bólu i rozpaczy. A opowieść fajna, bo zostająca czytelnika z inspiracją odnośnie tego gdzie szukać nadziei, gdy naprawdę trudno ją odnaleźć.

Nie wiem jak w tak niewielkiej objętościowo książce udało się zawrzeć tyle warstw i tyle historii. To opowieść o Monice Osińskiej, która znalazła się w bardzo złym miejscu w bardzo złym czasie i nie potrafiła się z tej sytuacji wyplątać. To też opowieść o poczuciu winy i pięknie na całe życie, uczuciach dalekich nadziei. To też opowieść o rozwoju mass mediów w Polsce, które ferują wyroki pasujące do najbardziej chwytliwych tez. To także opowieść o polskim wymiarze sprawiedliwości i więziennictwie. I opowieść o karze dożywocia. To wreszcie opowieść o Lidii Ostałowskiej, wybitnej reportażystce, której pracę Tochman kontynuuje. To spotkanie Tochmana z Ostałowską to także przejmująca warstwa tej historii i znakomita cegiełka w budowie mocnego, wybitnego polskiego reportażu!

Nie wiem jak w tak niewielkiej objętościowo książce udało się zawrzeć tyle warstw i tyle historii. To opowieść o Monice Osińskiej, która znalazła się w bardzo złym miejscu w bardzo złym czasie i nie potrafiła się z tej sytuacji wyplątać. To też opowieść o poczuciu winy i pięknie na całe ży...

Rozwiń Zwiń

Proste życie, bez wielkich zwrotów akcji, dramatów mających tyle co przeciętne ludzkie istnienie, może być podstawą do opowiedzenia przejmującej i pięknej historii o życiu właśnie, czyli zlepku naszych marzeń, oczekiwań, nadziei i rozczarowań. Williams dotyka istoty ludzkiej egzystencji i "Stoner" jest najbardziej ludzką z powieści jakie ostatnio przeczytałam i najbardziej ludzkim bohaterem jakiego ostatnio w literaturze poznałam.

Proste życie, bez wielkich zwrotów akcji, dramatów mających tyle co przeciętne ludzkie istnienie, może być podstawą do opowiedzenia przejmującej i pięknej historii o życiu właśnie, czyli zlepku naszych marzeń, oczekiwań, nadziei i rozczarowań. Williams dotyka istoty ludzkiej egzystencji i...

Rozwiń Zwiń