Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bochus nie należy do mistrzów kryminalnej intrygi, ale jego cykl o Abelu i wachmistrzu Kukulce
to przyjemne czytadła. Natomiast "Czarna krew" to po prostu zbitka fabularnych przewidywalnych kalek, papierowych, sztampowych bohaterów,a wszystko to przedstawione nudnym,nijakim językowym stylem.

Bochus nie należy do mistrzów kryminalnej intrygi, ale jego cykl o Abelu i wachmistrzu Kukulce
to przyjemne czytadła. Natomiast "Czarna krew" to po prostu zbitka fabularnych przewidywalnych kalek, papierowych, sztampowych bohaterów,a wszystko to przedstawione nudnym,nijakim językowym stylem.

Czy na pewno autorem jest Minier? Bo mam wątpliwości. Stawiałabym raczej na jakiegoś średnio utalentowanego ghostwritera. Cykl o Servazie cechuje charakterystyczny, wyrazisty styl i mimo absurdów niektórych fabularnych pomysłów i ewidentnego zamiłowania do groteski, czyta się go z zainteresowaniem. " Lucia" jest banalną, bzdurną historyjką, z nijakimi bohaterami, których losy w ogóle mnie nie obchodzą. Poza tym irytuje naiwny banalny język, który stawia tę książkę w szeregu taśmowej produkcji kryminalnopodobnej.

Czy na pewno autorem jest Minier? Bo mam wątpliwości. Stawiałabym raczej na jakiegoś średnio utalentowanego ghostwritera. Cykl o Servazie cechuje charakterystyczny, wyrazisty styl i mimo absurdów niektórych fabularnych pomysłów i ewidentnego zamiłowania do groteski, czyta się go z zainteresowaniem. " Lucia" jest banalną, bzdurną historyjką, z nijakimi bohaterami, których...

Czytałam tę książkę będąc nastolatką, na fali fascynacji cyklem o Ani Shirley i pamiętam.że byłam zachwycona. Teraz przypadkiem wpadła mi w ręce i postanowiłam sobie ją przypomnieć. Niestety jako osoba dojrzała, odbieram historię nieszczęsnej Joanny jako bajkową ramotkę, uroczą,ale niesamowicie naiwną i naciąganą. Morał bowiem jest taki,że emancypacja emancypacją,ale i tak kobieta jest najszczęśliwsza jeśli złapie bogatego męża.
Poza tym jeśli jeszcze pierwsza część, opowiadająca o buncie Joanny i reakcjach jej zgryźliwej rodzinki jest zabawna i dosyć ciekawa,to od momentu ślubu z Edwardem jest już nudno,afektowanie i patetycznie. No i bardzo razi brak konsekwencji w kreacji postaci Eddiego (chyba,że to wina tlumacza). Jest cyniczny ,szorstki ,żeni się z Joanną z litości, a zwraca się do niej górnolotnymi tekstami bohatera z jakiegoś tandetnego romansu.

Czytałam tę książkę będąc nastolatką, na fali fascynacji cyklem o Ani Shirley i pamiętam.że byłam zachwycona. Teraz przypadkiem wpadła mi w ręce i postanowiłam sobie ją przypomnieć. Niestety jako osoba dojrzała, odbieram historię nieszczęsnej Joanny jako bajkową ramotkę, uroczą,ale niesamowicie naiwną i naciąganą. Morał bowiem jest taki,że emancypacja emancypacją,ale i...