Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nie kocham Cię wcale tylko moja dusza jakaś taka smutna kiedy przechodzisz obok obojętnie.

nie kocham Cię wcale tylko moja dusza jakaś taka smutna kiedy przechodzisz obok obojętnie.

Miałem ochotę przestać istnieć. Nie, nie popełnić samobójstwo, nie umrzeć ale przestać istnieć. Zamienić się w nic.

Miałem ochotę przestać istnieć. Nie, nie popełnić samobójstwo, nie umrzeć ale przestać istnieć. Zamienić się w nic.

Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie. Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.

Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie. Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.

Odezwij się czasem. Ciekawy jestem gdzie i z kim teraz umierasz.

Odezwij się czasem. Ciekawy jestem gdzie i z kim teraz umierasz.

Z każdego miejsca - uciekałem. Od każdego człowieka - uciekałem. Głupie były te moje ucieczki - bezskuteczne. Po co uciekać z jednego miejsca do innego, jeżeli potem znów się ucieka z innego do jeszcze innego? Bo po co zostawiać jednego człowieka dla drugiego, jeżeli tego drugiego zostawia się póżniej dla trzeciego, a tego trzeciego dla...

Z każdego miejsca - uciekałem. Od każdego człowieka - uciekałem. Głupie były te moje ucieczki - bezskuteczne. Po co uciekać z jednego miejsca do innego, jeżeli potem znów się ucieka z innego do jeszcze innego? Bo po co zostawiać jednego człowieka dla drugiego, jeżeli tego drugiego zostawia się póżniej dla trzeciego, a tego trzeciego dla...

Już jest dobrze bo przekonałam się, że to nie Ty mi jesteś potrzebny, ale tylko myśl o Tobie. Potrzebna mi jest świadomość, że jesteś, że w każdej chwili mogę wsiąść w autobus, pociąg i jechać. Jechać do Ciebie. Że gdy tylko zechcę, to mogę Cię zobaczyć, porozmawiać z Tobą... Być może nigdy z tego nie skorzystam, ale ta świadomość jest mi potrzebna. Dlatego proszę - nie odbieraj mi jej. Napisz, że jest tak, jak myślę. Że żyjesz i że moja wiara jest...

Już jest dobrze bo przekonałam się, że to nie Ty mi jesteś potrzebny, ale tylko myśl o Tobie. Potrzebna mi jest świadomość, że jesteś, że w każdej chwili mogę wsiąść w autobus, pociąg i jechać. Jechać do Ciebie. Że gdy tylko zechcę, to mogę Cię zobaczyć, porozmawiać z Tobą... Być może nigdy z tego nie skorzystam, ale ta świadomość jest mi potrzebna. Dlatego proszę - nie odbiera...

Nie przemówię do ciebie, lecz będę myślał o tobie, gdy usiądę samotny lub samotny zbudzę się w nocy, Będę czekał, bo nie wątpię, że spotkam cię znowu, I zadbam o to, aby cię nie utracić

Nie przemówię do ciebie, lecz będę myślał o tobie, gdy usiądę samotny lub samotny zbudzę się w nocy, Będę czekał, bo nie wątpię, że spotkam cię znowu, I zadbam o to, aby cię nie utracić

Radość kryją lasy, gdzie nie zbłądzą ludzie, Rozkosz czeka na brzegu, co sam tkwi w bezkresie, Jest gdzieś społeczność, której nikt nie budzi, Gdzie głębin czuć bezmiar i fali ryk się niesie ; Kocham ludzi wciąż silnie, lecz mocniej NATURE .

Radość kryją lasy, gdzie nie zbłądzą ludzie, Rozkosz czeka na brzegu, co sam tkwi w bezkresie, Jest gdzieś społeczność, której nikt nie budzi, Gdzie głębin czuć bezmiar i fali ryk się niesie ; Kocham ludzi wciąż silnie, lecz mocniej NATURE .

Jedni mówią, że świat zniszczy ogień. Inni, że lód. Iż poznałem pożądania srogie, Jestem z tymi, którzy mówią: ogień Gdyby świat zaś dwakroć ginąć mógł, Myślę, że wiem o nienawiści Dość, by rzec: równie dobry lód Jest, by niszczyć, I jest go w bród.

Jedni mówią, że świat zniszczy ogień. Inni, że lód. Iż poznałem pożądania srogie, Jestem z tymi, którzy mówią: ogień Gdyby świat zaś dwakroć ginąć mógł, Myślę, że wiem o nienawiści Dość, by rzec: równie dobry lód Jest, by niszczyć, I jest go w bród.

Spytała go, co może być pięknego w szarym deszczowym dniu, a on opowiadał o niuansach barw, jakie przybierze niebo, , drzewa i dachy, kiedy wybiorą się na spacer po południu, o nieposkromionej potędze oceanu, o parasolu, który zbliży ich do siebie, gdy będą szli pod ramię, o szczęściu, jakie odczują, wracając na gorącą herbatę, o ubraniach suszących się przy kominku, o zmęczeniu, które wtedy z nich spłynie, o tym, jak będą się długo kochać, a potem pod kołdrą opowiadać sobie o swym życiu, niczym dzieci kryjące się w namiocie przed rozszalałą naturą.

Spytała go, co może być pięknego w szarym deszczowym dniu, a on opowiadał o niuansach barw, jakie przybierze niebo, , drzewa i dachy, kiedy wybiorą się na spacer po południu, o nieposkromionej potędze oceanu, o parasolu, który zbliży ich do siebie, gdy będą szli pod ramię, o szczęściu, jakie odczują, wracając na gorącą herbatę, o ubraniach suszących się przy kominku, o zmęczeni...

Nie bierz życia zbyt serio, ale czyń zawsze najlepszy użytek z tego co posiadasz.

Nie bierz życia zbyt serio, ale czyń zawsze najlepszy użytek z tego co posiadasz.

Czy możliwe są doświadczenia w zakresie nauk humanistycznych, na przykład w historii? Oczywiście tak. Co prawda nie możemy tworzyć dla laboratoryjnych potrzeb eksperymentalnych parlamentów czy eksperymentalnych rewolucji, ale historia obfituje w tak rozmaite sytuacje, że zawsze można się powołać na sytuację odpowiadającą zagadnieniu, które rozpatrujemy.

Czy możliwe są doświadczenia w zakresie nauk humanistycznych, na przykład w historii? Oczywiście tak. Co prawda nie możemy tworzyć dla laboratoryjnych potrzeb eksperymentalnych parlamentów czy eksperymentalnych rewolucji, ale historia obfituje w tak rozmaite sytuacje, że zawsze można się powołać na sytuację odpowiadającą zagadnieniu, które rozpatrujemy.