Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Dalej, niż sięga wzrok” to powieść obyczajowa osadzona w XiX-wiecznych Stanach Zjednoczonych, będąca pierwszą częścią cyklu „Patchwork family”.
Nigdy nie pomyślałabym, że posiadaczka oczu w dwóch różnych kolorach, może mieć tak przeraźliwie trudne życie. Evangeline Hamilton jest wytykana palcami, odrzucana przez rówieśników i społeczeństwo, tylko i wyłącznie przez to, że ma jedno oko brązowe a drugie niebieskie. Jako dziecko straciła nie tylko rodziców, ale i brata, a teraz może liczyć na Zacha i Setha, którzy stają się jej przyszywanymi braćmi, przyjaciółmi i opiekunami. Zach, jako najstarszy z całej trójki dba o to, aby mieli oni dach nad głową i tworzy tym samym namiastkę prawdziwej rodziny.
W pobliżu nieruchomości, będącej obecnie własnością Evangeline i jej braci, pojawia się Logan, pałający chęcią zemsty i pragnący odzyskać dom rodzinny utracony niegdyś przez ojca. Evie i jej nowy sąsiad zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu.

„Dalej, niż sięga wzrok” nie jest zwyczajnym romansem historycznym. To z jednej strony smutna historia opowiadająca o stracie, sieroctwie, a z drugiej zaś historia radująca serce, pełna przygód głównych bohaterów, którzy na pierwszym miejscu stawiają zawsze dobro członków rodziny.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale jestem pod wrażeniem jak umiejętnie udało jej się stworzyć charakternych bohaterów. Evangeline Hamilton od razu stała się moją ulubienicą, tak bardzo doświadczona przez los jako mała dziewczynka, nie poddała się i wyrosła na odważną, sympatyczną młodą kobietę. A fakt, że oswoiła ona dzika, tylko dodaje jej uroku! Moje serce uradowało się, gdy Evie spotkała na swojej drodze Logana, który w przeciwieństwie do pozostałych mieszkańców Pecan Gap, widział w niej nie tylko posiadaczkę oczu w dwóch różnych kolorach.

Autorka stworzyła niepowtarzalny klimat tej powieści, ukazując oblicze XIX-wiecznej miejscowości zlokalizowanej w Teksasie. Na uwagę zasługuje również umiejętnie wprowadzony wątek kryminalny, który niezmiernie mnie zaciekawił i z zapartym tchem śledziłam kolejne poczynania bohaterów dążących do rozwikłania zagadki. Towarzysząc rodzinie Hamiltonów, a w szczególności młodej Evangeline, miałam okazję poznać specyfikę ówczesnych czasów, dowiedzieć się w jakich warunkach żyli i jakimi zajęciami trudzili się ludzie.
„Dalej, niż sięga wzrok” to nostalgiczna opowieść o sile więzów rodzinnych, poświęceniu, ale i o miłości. Miłości niespodziewanej, uroczej, dojrzewającej powoli. Spędziłam niezwykle przyjemny czas z tą książką, a prawdziwi bohaterowie, serdeczni i troskliwi, spowodowali, że będę wyczekiwać kontynuacji ich losów!

„Dalej, niż sięga wzrok” to powieść obyczajowa osadzona w XiX-wiecznych Stanach Zjednoczonych, będąca pierwszą częścią cyklu „Patchwork family”.
Nigdy nie pomyślałabym, że posiadaczka oczu w dwóch różnych kolorach, może mieć tak przeraźliwie trudne życie. Evangeline Hamilton jest wytykana...

Rozwiń Zwiń

„Oto jak kończy się świat” opowiada o nastoletniej Waverly, która uczęszcza do prestiżowej uczelni. The Webber Academy przedstawiona jest jako miejsce, w którym każdy każdego traktuje jako członka rodziny. Rodzice Waverly nie należą do osób majętnych jak rodzice pozostały uczniów, stąd też dziewczyna dostała się do Akademii głównie dzięki szlachetności jej dziekana.
W Akademii ma się odbyć doroczny bal maskowy, na który Waverly ani jej rodzice nie otrzymali zaproszeń, jednak 17-latce dzięki pomocy koleżanki udaje jej się znaleźć wśród uczestników balu. Waverly dowiedziała się, że na balu będzie jej była dziewczyna Ash i nie mogła sobie odmówić, aby wyjaśnić z nią niezałatwione sprawy.

Pierwszy raz miałam do czynienia z książką z gatunku thriller YA i choć nie mogę powiedzieć, aby ta książka mnie pochłonęła, to czytało mi się ją nad wyraz dobrze. Jen Wilde przeniosła mnie na maskaradę, podczas której doszło do nieprzewidzianych wydarzeń. Okazało się również, że zaproszeni goście znaleźli się tam nie bez powodu, oprócz Waverly, która zajęła miejsce swojej koleżanki. I to właśnie Waverly stała się świadkiem morderstwa, które rozpoczęło lawinę nieplanowanych zwrotów akcji.

Autorka poruszyła w swej powieści kilka istotnych faktów, takich jak różnice społeczne pod względem majętności, autyzm, odmienne orientacje seksualne. Momentami ciężko było wyczuć, która z przedstawionych postaci jest postacią pozytywną, a która negatywną. Tak było między innymi w przypadku Ash, byłej dziewczyny Waverly. Autorka w ciekawy sposób przedstawiła fabułę, z dość mrocznym klimatem, licznymi zwrotami akcji i kilkoma krwawymi scenami. Istotną kwestią było zaprezentowanie władzy pieniądza, pokazanie jaką siłę przebicia ma on w obecnych czasach i do czego zdolne są te zamożniejsze jednostki. Podobał mi się wątek elitarnej szkoły, gdzie intryga goni intrygę i ciężko jest komukolwiek zaufać. I choć nie jest to książka, która zostanie ze mną na dłużej, to polecam ją Waszej uwadze. Jeśli nie są Wam obce historie skierowane w głównej mierze do nieco młodszych czytelników, lubicie mroczne historie, gęsty klimat i liczne zwroty akcji, to ten tytuł powinien Was zadowolić.

„Oto jak kończy się świat” opowiada o nastoletniej Waverly, która uczęszcza do prestiżowej uczelni. The Webber Academy przedstawiona jest jako miejsce, w którym każdy każdego traktuje jako członka rodziny. Rodzice Waverly nie należą do osób majętnych jak rodzice pozostały uczniów, stąd też...

Rozwiń Zwiń

To niezwykle bolesna i wstrząsająca historia o ludziach, którzy przetrwali II wojnę światową. Wydawać by się mogło, że wraz z zakończeniem wojny, wszystko wróci do względnej normalności a Polacy zaczną odbudowywać swoje domy, ale to nie było takie proste.

Rodzina nastoletniej Mirki wraca po wojnie do Warszawy, pragnąc odzyskać swój dom i spróbować ułożyć sobie życie na nowo. Są jedną z nielicznych rodzin, którym udało się w komplecie przetrwać zmagania wojenne. Mirka jest jeszcze dzieckiem, ale wydaje się być najodważniejszą i najsprytniejszą osobą w domu Pataczków. Okazuje się, że jest uzdolnioną szwaczką oraz posiada umiejętności handlu i negocjacji, dzięki czemu zdobywa fundusze na pomoc dla poszkodowanych przez działania wojenne. Czy dwunastolatce uda się uratować przyjaciół?

Rodzina Mirki po powrocie do Warszawy zastała wszechobecne zniszczenia, gruz oraz śmierć, a piękna niegdyś stolica zamieniła się w miasto widmo. Może i w komplecie przetrwali wojnę, ale stracili przyjaciół, znajomych, współpracowników. Podczas czytania tej książki nasuwa się pytanie, czy faktycznie „najważniejsze to przeżyć”? Jak funkcjonować w gruzowisku ze wszech stron otoczonym ludzkimi zwłokami?

„Najważniejsze to przeżyć” jest smutną i wzruszającą opowieścią, w której Autorka dzięki znakomitemu warsztatowi literackiemu zobrazowała cały ogrom ludzkich emocji. To historia ludzi próbujących uprzątnąć gruzy i zbudować nowy lepszy świat, radząc sobie tym samym z traumą, bestialstwem, głodem i bólem, którego doświadczyli w trakcie wojny. Ta książka uzmysławia czytelnikowi, że wojna może i oficjalnie skończyła się w 1945 roku, ale Polakom w dalszym ciągu było ciężko, towarzyszyły im strach, cierpienie, śmierć, ale i nadzieja na lepszą przyszłość oraz chęć przeżycia.

To powieść chwytająca za serce, poruszająca, przy której niejeden uroni łzę. Niezwykle przejmujące ale i szokujące opisy miejsc, zdarzeń, wyglądu ludzkich zwłok wykopanych spod gruzów oraz osób powracających z niewoli, dodają realności i wstrząsają czytelnikiem. „Najważniejsze to przeżyć” jest jedną z tych powieści, o których się pamięta jeszcze długo, długo po przeczytaniu.
Według mnie to 10/10 i uważam, że to jedna z książek, którą każdy powinien poznać.

To niezwykle bolesna i wstrząsająca historia o ludziach, którzy przetrwali II wojnę światową. Wydawać by się mogło, że wraz z zakończeniem wojny, wszystko wróci do względnej normalności a Polacy zaczną odbudowywać swoje domy, ale to nie było takie proste.

Rodzina nastoletniej Mirki wrac...

Rozwiń Zwiń

„Strażniczka spalonych książek” to lektura wymagająca ogromnego skupienia, gdyż Autorka zabiera czytelnika do trzech różnych miast w trzech różnych latach. Łatwo można się pogubić w aktualnie rozgrywanych wydarzeniach i ich miejscu, ale wystarczy nieco więcej uwagi by poznać poruszające losy trzech silnych i odważnych kobiet, w których życiu książki odegrały niezwykle istotną rolę.

Althea James jest pisarką i zgodnie z zaproszeniem jednego z niemieckich oficjeli, przyjeżdża do Berlina, aby wziąć udział w programie wymiany kulturowej. Młoda wówczas kobieta jest pod ogromnym wrażeniem miasta oraz popularności nowego kanclerza Niemiec. Szybko jednak dociera do niej, iż zjednoczenie narodu niemieckiego jest tylko pozorne, a obecnie rządzący ma tyle samo sprzymierzeńców, co i oponentów kwestionujących jego zapędy polityczne.

W 1936 roku po bezpardonowych wydarzeniach do jakich doszło na ulicach Berlina, Hannah ucieka z Niemiec do Paryża. Dzięki pracy z książkami próbuje ukoić swoje zszargane nerwy, wciąż jednak rozpamiętując to, do czego wówczas doprowadzili naziści.

Niezwykłą postacią jest Vivian Childs, która w 1944 roku, krótko po stracie męża, całkowicie oddaje się walce o prawa dla żołnierzy walczących na froncie, mających im zapewnić m.in. dostęp do literatury. W tym celu stara się przekonać aktualnie rządzącego senatora o słuszności swojego programu. W swoje działania angażuje wiele szanowanych osobistości, które mają się zjednoczyć i zapewnić powodzenie misji Viv.

„Strażniczka spalonych książek” to opowieść osadzona w czasach II wojny światowej oraz w latach ją poprzedzających, a historie z tamtych czasów zawsze poruszają. W tym akurat przypadku nadrzędną rolę odgrywają miłość do książek i silne osobowości kobiecie, których losy splatają się w najważniejszym momencie tej lektury.

Trzy bohaterki uświadamiają czytelnikowi, że wojna rozgrywa się nie tylko na polach bitewnych, ale i w głowach ludzi, a moc słowa pisanego może nie rani tak jak broń, ale potrafi wiele zdziałać. I choć przeskakiwanie pomiędzy miejscami i latami spowodowało, że ciężko było się zagłębić w losy wspomnianych trzech kobiet, to uważam, iż „Strażniczka spalonych książek” jest historią bardzo wartościową i wartą poznania. Dodatkowym atutem wzbudzającym ciekawość w tej powieści są przedstawione w niej intrygi, miłostki i liczne tajemnice. Uważam, iż fani literatury historycznej powinni być ukontentowani tą pozycją.

„Strażniczka spalonych książek” to lektura wymagająca ogromnego skupienia, gdyż Autorka zabiera czytelnika do trzech różnych miast w trzech różnych latach. Łatwo można się pogubić w aktualnie rozgrywanych wydarzeniach i ich miejscu, ale wystarczy nieco więcej uwagi by poznać poruszające lo...

Rozwiń Zwiń

Myślę, ze nie skłamię, jeśli powiem, że „Żar” to jeden z najlepszych kryminałów, jakie czytałam w ostatnim czasie. Małe miasteczko, tajemnice z przeszłości, duszna atmosfera, niesłabnące napięcie - wszystko to, co najlepsze w tego typu książkach!

Wszystko zaczyna się od zaginięcia młodej dziewczyny, która nie wróciła do domu po nocnej imprezie w sąsiedniej wsi. Do aspiranta Jakuba Zommera zgłasza się Ola, siostra zaginionej Kasi. Mężczyzna stawia sobie za cel odnalezienie młodej kobiety i ma przeczucie, że może ona znajdować się w opuszczonym, zdewastowanym budynku, w którym lubi przesiadywać młodzież, a który stał się już kiedyś miejscem zbrodni. Zommer nie spodziewał się jednak, tego, co tam zastał…

„Żar” to inteligentnie skonstruowana, wciągająca książka z porywającą fabułą, rozłożoną na dwie płaszczyzny czasowe. Tutaj wszystko ma swój sens, a na wszelkie pytania kłębiące się w głowie podczas czytania, uzyskujemy odpowiedzi. Autorce udało się wykreować bardzo wyraziste, realne postacie, niewyidealizowane, lecz borykające się niemałymi problemami. Mamy możliwość poznawania interakcji pomiędzy mieszkańcami wsi, które są naznaczone traumami, bólem, niedomówieniami, są dalekie od ideału. Krok po kroku odkrywamy motywy postępowania bohaterów, dopasowujemy je do układanki , dzięki czemu udaje nam się poznać prawdę. Prawdę, która szokuje i na pewno nie była łatwa do przewidzenia.

Może się powtórzę, ale naprawdę ciężko uwierzyć, że „Żar” jest debiutem autorki. Przez treść książki wprost się płynie, a ciekawość i napięcie nie opuszczają od początku do końca. Powieść posiada swój niepowtarzalny, gęsty i mroczny klimat. Znajdziemy w niej powroty do tajemniczych wydarzeń z przeszłości i sposoby radzenie sobie bohaterów z tragicznymi decyzjami w minionych latach. „Żar” jest książką, która nie pozwala o sobie zapomnieć, a każdą wolną chwilę czytelnik pragnie poświęcić na zagłębienie się w lekturę.

Nie sposób przejść obojętnie obok tej książki! Czytajcie, nie pożałujecie! Gwarantuję, iż autorka w błyskotliwy sposób zabierze Was w świat przepełniony ogromnymi emocjami, pogrążony w mroku i spowity sekretami mieszkańców małej miejscowości. Gorąco polecam!

Myślę, ze nie skłamię, jeśli powiem, że „Żar” to jeden z najlepszych kryminałów, jakie czytałam w ostatnim czasie. Małe miasteczko, tajemnice z przeszłości, duszna atmosfera, niesłabnące napięcie - wszystko to, co najlepsze w tego typu książkach!

Wszystko zaczyna się od zaginięcia młodej ...

Rozwiń Zwiń

Coś, co z nazwy jest „doskonałe”, rzadko kiedy rzeczywiście takie jest. I tak też było w przypadku „Doskonałej pary”…
Marissa i Matthew są szczęśliwym małżeństwem, idealizowanym przez innych, nazywani są „złotą parą”. Ale jak to często bywa, pozory mylą. Marissa decyduje się umówić wizytę u terapeutki i przekonuje męża, aby udał się tam z nią. Kobieta przyznaje się do zdrady i pragnie zadośćuczynić swój błąd, jednak zataja nazwisko swojego kochanka. Poukładane życie rodziny Bishopów zaczyna burzyć się jak niedoskonały domek z kart. Czy Marissie uda się odzyskać zaufanie męża? Czy małżeństwo Bishopów przetrwa?

Terapeutką Bishopów zostaje Avery, która jakiś czas temu straciła licencję wykonywania zawodu, jednak dzięki wykorzystywaniu niekonwencjonalnych metod, wciąż zyskuje nowych klientów. Muszą się oni jednak podporządkowywać jej zaleceniom i postępować tak, jak życzy sobie tego Avery Chambers. Terapeutka za cel postawiła sobie poznanie prawdy o romansie Marissy i krok po kroku zaczyna odkrywać sekrety małżeństwa Bishopów, często mroczne, niebezpieczne, wydające się być o wiele gorsze niż zdrada.

„Doskonała para” to wciągający thriller psychologiczny z nurtu domestic noir. Świetnie poprowadzona fabuła z licznymi plot twistami gwarantuje, iż nie sposób się nudzić podczas czytania. W tej książce znajdziemy toksyczne relacje w małżeństwie, liczne intrygi, obsesje, potrzebę manipulacji i wiele tajemnic z przeszłości. Świetnym posunięciem było przedstawienie historii z perspektywy dwóch bohaterek – Marissy i Avery, a wisienką na torcie – zakończenie! Autorki zaserwowały nam rewelacyjną końcówkę, taką z cyklu tych szokujących i trudnych do przewidzenia.

Co skrywają cztery ściany luksusowego domu rodziny Bishopów? Co tak naprawdę wydarzyło się, że doprowadziło Marissę i Matthew do terapeutki? Wszyscy skrywają jakieś tajemnice, nikt nie gra w otwarte karty, a żeby znaleźć rozwiązanie tej zagmatwanej historii, trzeba zagłębić się w psychikę głównych bohaterów i zrozumieć jakimi motywami się kierują. Jeśli czujecie się choć trochę zaintrygowani, lubicie rozwiązywać zagadki i analizować sytuacje, w których nic nie jest takie jak być powinno, to gwarantuję, że „Doskonała para” przypadnie Wam do gustu!

Coś, co z nazwy jest „doskonałe”, rzadko kiedy rzeczywiście takie jest. I tak też było w przypadku „Doskonałej pary”…
Marissa i Matthew są szczęśliwym małżeństwem, idealizowanym przez innych, nazywani są „złotą parą”. Ale jak to często bywa, pozory mylą. Marissa decyduje się umówić wizytę...

Rozwiń Zwiń

Młoda weterynarz Olive Loughty dostaje w spadku po zmarłej ciotce Rachel dom zlokalizowany w miejscowości Horwell. Kobieta musi jednak wprowadzić się do tego domu na trzy lata, aby postanowienie spadkowe doszło do skutku. Po życiowych niepowodzeniach, Olive decyduje się zamieszkać w Horwell, wyremontować dom zostawiony przez ciotkę i spróbować otworzyć klinikę dla chorych zwierząt. Za remont posiadłości odpowiada miejscowy stolarz Flynn Sallow, który początkowo wydaje się być słusznie określany jako miejscowy dziwak. Mężczyzna jest skromny, cichy, stroni od ludzi i skrywa osobiste tajemnice. Olive doznaje szoku, gdy okazuje się, iż Flynn dostał w spadku zagadkowe pudełko z rzeczami osobistymi Rachel. Kobieta coraz częściej zaczyna zastanawiać się co łączyło Flynna z jej ciotką i co tak naprawdę stoi za specyficznym zachowaniem mężczyzny.


Nie wiedziałam czego się spodziewać po tej powieści, nie znałam wcześniej pióra Autorki, ale mogę stwierdzić, że jestem nią zachwycona. I mimo, iż pojawia się w niej wątek mało prawdopodobny, wręcz iście magiczny, a za magią generalnie nie przepadam, to w tym akurat przypadku jestem oczarowana. Ta powieść jest jedyna w swoim rodzaju, urzekająca, hipnotyzująca, nie dająca o sobie zapomnieć. Autorka w rewelacyjny sposób oddała osobliwy klimat malowniczej wsi, jej mieszkańców oraz otaczających ich krajobrazów i… żurawi. No właśnie, żurawie odgrywają w tej powieści niemałą rolę. Są one uznawane jako symbol wierności, miłości oraz oddania i idealnie wpasowują się historię przedstawioną w tej książce.

„Pod skrzydłami żurawi” to przepiękna opowieść, nietuzinkowa, próżno w niej szukać utartych schematów. Monika Cieluch w swym dziele ukazuje siłę prawdziwej miłości, kiedy to ten szczerze zakochany przedkłada dobro drugiej osoby nad swoje własne. Siłę miłości uzależniającej, nieprzewidywalnej, namiętnej, takiej, na którą czeka się całe życie. Za pomocą historii Flynna, miejscowego odludka Autorka uświadamia czytelnikowi, iż tak jak nie można „oceniać książki po okładce”, tak samo nie powinno się osądzać drugiego człowieka, gdyż nigdy nie wiadomo, co kryje się za jego zachowaniem.

To powieść skłaniająca do refleksji, dająca nadzieję, przepełniona całą gamą różnych emocji, zapadająca w pamięć, taka o której rozpamiętuje się jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Wiele można mówić o walorach tej historii, o tym jak bardzo jest wartościowa, mądra, dopracowana, nostalgiczna, jednym słowem genialna! Jestem pod jej ogromnym wrażeniem.
Nie czekajcie, czytajcie! Jestem pewna, że historia Olive i Flynna Was oczaruje!

Młoda weterynarz Olive Loughty dostaje w spadku po zmarłej ciotce Rachel dom zlokalizowany w miejscowości Horwell. Kobieta musi jednak wprowadzić się do tego domu na trzy lata, aby postanowienie spadkowe doszło do skutku. Po życiowych niepowodzeniach, Olive decyduje się zamieszkać w Horwel...

Rozwiń Zwiń