Do Avery, terapeutki bez licencji, zgłasza się małżeństwo, Marissa i Matthew Biskopowie. Mają problemy w relacji i zdecydowali się skorzystać z terapii, żeby ratować swoją rodzinę.

Marissa ma dodatkowy powód - planuje przyznać się do zdrady, jednak nie chce robić tego sama, potrzebuje wsparcia Avery. W trakcie terapii Avery przekonuje się po raz kolejny, że każde małżeństwo ma swoje tajemnice. W przypadku Bishopów jednak mogą być one również niebezpieczne.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, zabrakło mi jednak dreszczyku emocji, który towarzyszy thrillerom. Ciągle czekałam, aż coś się wydarzy, a jeśli już był jakiś zwrot akcji to rozwleczony i tak naprawdę spodziewany. Zakończenia domyśliłam się bardzo szybko, opisy wprost do niego prowadziły.

Do Avery, terapeutki bez licencji, zgłasza się małżeństwo, Marissa i Matthew Biskopowie. Mają problemy w relacji i zdecydowali się skorzystać z terapii, żeby ratować swoją rodzinę.

Marissa ma dodatkowy powód - planuje przyznać się do zdrady, jednak nie chce robić tego sama, potrzebuje wsparcia Avery. W trakcie terapii Avery przekonuje się po raz kolejny, że każde...

„Czasem musimy spojrzeć na nasze życie pod innym kątem, żeby rozpoznać dysfunkcje i zniszczenia, które powodują pewne relacje.”

Powieść spodobała mi się, zwłaszcza od strony konstrukcji fabuły, wciągającej, intrygującej, często zaskakującej. Odpowiadała mi dwutorowa narracja, spojrzenie z różnych ujęć na wydarzenia, zarówno z zewnątrz ciągu tajemnic, jak i wewnątrz piętrzących się problemów. Charakterystyka postaci nie należała do pogłębionych, ale na potrzeby zwykłego thrillera w zupełności wystarczała. Ciekawe połączenie różnych osobowości, a pomiędzy echa dawnej tragicznej przeszłości i dynamicznie zmieniającej się teraźniejszości. Autorzy zgrabnie posuwali akcję, kiedy było potrzebne wzmacniali wątpliwości, szybko zerkali na echo incydentu sprzed dwudziestu lat.

Znakomicie bawiłam się w snucie domysłów, wydawało mi się, że już wiem, co tak naprawdę miało miejsce, kto był po stronie dobrych, a kto przynależał do zła, a jednak szybko orientowałam się, że zostałam sprowadzona na manowce. Szkoda tylko, że konsekwencji budowania napięcia właśnie w ten sposób zabrakło do finałowej odsłony. W pewnym momencie powstała pusta przestrzeń w prowadzeniu intrygi, za szybko dochodziło do ujawnienia najważniejszej karty, tak jakby miało być coś jeszcze, ale okoliczności zmusiły do szybszego zakończenia powieści. Mimo wszystko, książka fantastycznie relaksowała, na chwilę ukazywała światło prawdy, a za chwilę gasiła wszelkie podpowiedzi ku niej prowadzące. Gra pozorów prowadzona z wielu stron, uczestnicy zapętleni w swoich i cudzych sekretach, a stawka z każdą chwilą podwajała się, a nawet potrajała, i prowadziła w niebezpiecznym sensacyjnym kierunku. Thriller z wyższej półki, chociaż nie brakowało drobnych potknięć i niekonsekwencji, przykładowo w sferze potężnych mocy firmy farmaceutycznej w zdobywaniu wszelkich informacji, ale nie w docieraniu do zwykłych bilingów telefonicznych.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2024/02/doskonaa-para.html

„Czasem musimy spojrzeć na nasze życie pod innym kątem, żeby rozpoznać dysfunkcje i zniszczenia, które powodują pewne relacje.”

Powieść spodobała mi się, zwłaszcza od strony konstrukcji fabuły, wciągającej, intrygującej, często zaskakującej. Odpowiadała mi dwutorowa narracja, spojrzenie z różnych ujęć na wydarzenia, zarówno z zewnątrz ciągu tajemnic, jak i wewnątrz...

Zdrada „podkopuje” fundamenty małżeństwa, ale według bohaterki powieści „Doskonała para” - Avery, terapeutki – jest to rezultat zniszczeń, jakie partnerzy już w nim dokonali. Zgłaszają się do niej Marissa i Matthew Bishopowie. Ona zdradziła męża i nie wie, jak mu o tym powiedzieć. Avery ma kobiecie w tym pomóc, ale też uzdrowić ten związek. Czy szukanie przyczyn kryzysu wyjdzie małżonkom na dobre. Dokopanie się do podwalin ich miłości spowoduje wygrzebanie starych tajemnic, które nie powinny ujrzeć światła dziennego.

„Doskonała para” to thriller psychologiczny autorstwa duetu Greer Hendricks, Sarah Pekkanen. Książka została napisana z dwóch perspektyw. Marrissy – czyli żony, która zdradziła, a teraz żałuje, iż dała ponieść się namiętności – oraz Avery – terapeutki, która ma pomóc Bishopom. Ta druga postać jest dość ciekawa, bo straciła licencję zawodową w wyniku nadużycia zaufania klientów, a jej metoda uznawana jest w środowisku za kontrowersyjną.

Powieść od początku wciąga, ale nie fabułą, a lekkim stylem i fajną nutką niepewności, która towarzyszy czytelnikom do końca. Jeżeli chodzi o akcję, to nie za wiele się dzieje. Marissa się zamartwia, a Avery co rusz coś odkryje, sprowokuje bohaterów do zwierzeń, więc metodycznie dowiadujemy się coraz więcej o postaciach z książki. Niestety brakuje w tym wszystkim porządnych zwrotów akcji. Te które autorki próbują stworzyć wydają się nieco wymuszone. W pewnym momencie wręcz wydaje nam się, że małżeństwo Bishopów jest uzdrowione, a terapeutka na siłę szuka problemu. Ten stan spokoju trwa za długo, bo aż do finału. Zakończenie jest niezłe, przyznaję. Pokazuje bohaterów w innym świetle – nie tylko tych pierwszoplanowych. Niemniej przydałby się już wcześniej jakoś wstrząsnąć czytelnikiem.

W przypadku powieści „Doskonała para” nie udało się Greer Hendricks i Sarah Pekkanen wznieść na wyżyny thrillera psychologicznego. Czyta się lekko i przyjemnie, ale jak na standardy tego typu książek jest za lekko. Aż do zakończenia nie bałam się o bohaterów. Właściwie byli mi obojętni. Spokojna akcja odebrała im charakteru.

Zdrada „podkopuje” fundamenty małżeństwa, ale według bohaterki powieści „Doskonała para” - Avery, terapeutki – jest to rezultat zniszczeń, jakie partnerzy już w nim dokonali. Zgłaszają się do niej Marissa i Matthew Bishopowie. Ona zdradziła męża i nie wie, jak mu o tym powiedzieć. Avery ma kobiecie w tym pomóc, ale też uzdrowić ten związek. Czy szukanie przyczyn kryzysu...

Przez jakieś 2/3 książki nie dzieje się nic, rozdrapywanie zdrady małżeńskiej i analiza relacji małżonków. Dowiadujemy się przy tym, że terapeutka adoptowała psa, biega z nim, karmi go, drapie po grzbiecie, ma lekarkę od czasów nastoletnich, która przepytuje ją, ile pije, co bierze i pali. Takie tam duperele niezwiązane zupełnie z intrygą, która wypada słabo. Tłumacz, Piotr Kuś, który prawdopodobnie ma wykształcenie filologiczne lub lingwistyczne, „ubiera” z uporem maniaka różne części garderoby oraz buty. Świat się kończy.

Przez jakieś 2/3 książki nie dzieje się nic, rozdrapywanie zdrady małżeńskiej i analiza relacji małżonków. Dowiadujemy się przy tym, że terapeutka adoptowała psa, biega z nim, karmi go, drapie po grzbiecie, ma lekarkę od czasów nastoletnich, która przepytuje ją, ile pije, co bierze i pali. Takie tam duperele niezwiązane zupełnie z intrygą, która wypada słabo. Tłumacz, Piotr...

Polukrowany obrazek zamożnego małżeństwa, któremu niczego do szczęścia nie brakuje, a jednak coś zaczyna zgrzytać.

Kiedy za namową żony zgłaszają się na terapię, wychodzi na jaw niewierność małżonki, którą ta postanowiła się podzielić na pierwszym spotkaniu.
Zrzuciła bombę, mąż zbierał szczękę.

Terapeutka, do której się udali, co prawda została pozbawiona licencji zawodowej, jednak to jej nie przeszkadza pomagać ludziom w walce z ich demonami. Jej terapia opiera się na 10 krokach, podczas realizacji których zachowuje się bardziej jak rasowa pani detektyw niż terapeutka.

Marisa chcąc ratować swoje małżeństwo z miłości do męża i syna zgadza się na wszystkie zalecenia, porady i wytyczne, które serwowane są im na każdym spotkaniu.

Zarówno zdradzony mąż, jak i wiarołomna żona są mocno zdesperowani, by naprawić swój związek, zapomnieć o przeszłości i kontynuować “żyli długo i szczęśliwie”.
Jednak Marisie wciąż trudno zdobyć się na szczerość i klucząc między prawdą a kłamstwem nadal skrywa swoje sekrety.

Zresztą sekrety tam mają wszyscy. Mąż ma swoje, żona swoje, a i terapeutka też ma swoje. Do tego inne postacie pałętające się po fabule, też mają jakieś tajemnice.

Kiedy Avery zaczyna drążyć sedno problemów Bishopów okazuje się, że w całym tym sekretnym kociołku bulgoczą tajemnice mroczniejsze niż sama zdrada. Niebezpieczeństwo zakrada się z najmniej spodziewanej strony.
Starannie zaplanowana rocznica ślubu, która ma być tym nowym początkiem,staje się momentem kulminacyjnym całego zamieszania. Czy wyjaśnią się różne tajemnicze zawiłości i niepokojące incydenty, które zaczęły dziać się wokół bohaterów?

Najpierw ukłony dziękczynne w stronę wydawnictwa za wielkość czcionki, moje oczy są wam wdzięczne.

Co do książki- mamy tutaj przyjemny styl pisania, lekkość pióra i ta historia mnie wciągnęła, dobrze mi się ją czytało, ale momentami miałam wrażenie, że można było ją skrócić, bo gdzieś tam pałętały się ponapychane, zbędne wątki mające chyba na celu zwiększenie objętości tej historii, bo do samej fabuły niewiele wnosiły.
Koniec rzeczywiście spektakularny, z większym tąpnięciem i można powiedzieć, że tam się zaczęło wyczyniać.

Polukrowany obrazek zamożnego małżeństwa, któremu niczego do szczęścia nie brakuje, a jednak coś zaczyna zgrzytać.

Kiedy za namową żony zgłaszają się na terapię, wychodzi na jaw niewierność małżonki, którą ta postanowiła się podzielić na pierwszym spotkaniu.
Zrzuciła bombę, mąż zbierał szczękę.

Terapeutka, do której się udali, co prawda została pozbawiona licencji...

Czytając tę książkę czułam się, jakbym śledziła jakiś projekt pisarski dziecka z podstawówki. Ponapychane wątki, które niby się jakoś łączą, ale jednocześnie nie są wcale przekonujące. Postaci nie da się lubić. Avery to stalkerka, która straciła prawo wykonywania zawodu psychoterapeutki - słusznie zresztą - i chociaż i tak jest jedną z postaci, które nie były aż tak tragiczne, to nie byłam w stanie jej polubić.

Marissa? Matthew? Skip? Polly? Nawet nie wiem, co możnaby o nich powiedzieć. Coś tam robią, ale brak im osobowości. Jedynymi ich cechami charakteru jest ich ulubiona zupa albo obsesja na punkcie innej postaci. Serio.

No dobrze, a co z fabułą w tym elektryzującym thrillerze psychologicznym? Wspominałam, że ilość wątków powala, ale nie zachwyca, i to jest tu najważniejsze. Początek książki jet bardzo powolny - chyba ma być tajemniczy - a śledzenie życia tytułowej doskonałej pary i Avery jest zwyczajnie nudne. Tu jakaś adopcja psa (która nie ma żadnego wpływu na fabułę),tam jakiś bukiet kwiatów (na fabułę niby ma drobny wpływ, ale i tak...),czasem nawet opowieść o przeszłości któregoś z bohaterów. Przeszłość Avery jest kompletnie nieistotna, tak samo jak jej rodzina i wszystkie sceny, które spędza z pasierbicą. Można by się kłócić, że to jest luźno powiązane z jednym wątkiem, ale tu powracamy do najważniejszej kwestii - ten jeden wątek nie był potrzebny. Bez niego ta historia i tak by tworzyła jakąś całość.

No nie wiem. W którymś momencie chciałam poznać zakończenie - znowu, bo wątki były tak absurdalnie niezwiązane, że aż się zastanawiałam, jak to połączyć. Ani to jednak nie trzymało w napięciu, ani nie dało satysfakcjonującego końca.

Wszystko sprowadza się do tego, że "zaskoczenia", które przygotowali dla nas autorzy to głównie "o, ta dwójka się zna". "O, ten bohater skłamał, ciekawe czemu". "Wszyscy są ze sobą jakoś powiązani.". Ale trochę to brzmi, jakby te powiązania zostały stworzone dopiero po fakcie, by jakoś wytłumaczyć niedokończone wątki.

Kiepska lektura, nie zapewniła mi praktycznie żadnych emocji, nie dała mi do myślenia, nie bawiłam się przy niej dobrze. Kompletnie obojętna ją czytałam. Lekki styl pisania, nie jest to ciężka literatura, więc da się przez nią szybko przebrnąć, ale zasadnicze pytanie brzmi: po co?

Czytając tę książkę czułam się, jakbym śledziła jakiś projekt pisarski dziecka z podstawówki. Ponapychane wątki, które niby się jakoś łączą, ale jednocześnie nie są wcale przekonujące. Postaci nie da się lubić. Avery to stalkerka, która straciła prawo wykonywania zawodu psychoterapeutki - słusznie zresztą - i chociaż i tak jest jedną z postaci, które nie były aż tak...

W sumie nie wiem dlaczego doczytałem do końca, być może byłem trochę zaintrygowany jakie będzie rozwiązanie tej historyjki rodem z Netflixa.

Dla mnie Doskonała para to lewackie dyrdymały, na które w sumie szkoda czasu.

W sumie nie wiem dlaczego doczytałem do końca, być może byłem trochę zaintrygowany jakie będzie rozwiązanie tej historyjki rodem z Netflixa.

Dla mnie Doskonała para to lewackie dyrdymały, na które w sumie szkoda czasu.

Książka "Doskonała para" po raz kolejny ukazuje, że to, co wydaje się doskonałe na zewnątrz, może skrywać burzę emocji i sekretów na wewnętrz. Historia Marissy i Matthew, nazywanych "złotą parą", odkrywa mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, gdzie pozory mogą być zdradliwe... Historia zaczyna się, gdy do Avery, terapeutki wprowadzającej kontrowersyjny, ale rzekomo skuteczny program, zgłaszają się Marissa i Matthew, prowadzący pozornie wygodne życie. Matthew dużo pracuje, ale zdają się być naprawdę szczęśliwi. Marissa chce coś wyznać, dlatego trafiają do Avery. Okazuje się, że chce się przyznać do zdrady. Avery jednak czuje, że to, co para skrywa, idzie dalej niż tylko zdrada... Marissa, choć jej małżeństwo jawi się jako szczęśliwe, decyduje się na wizytę u terapeutki, przekonując męża, aby towarzyszył jej w tej podróży. Wyznaje zdradę, pragnąc naprawić popełniony błąd, lecz skrywa nazwisko swojego kochanka. Spokojne życie rodziny Bishopów staje w obliczu burzy, a zagadka braku doskonałości w ich związku zaczyna się wyłaniać. Czy Marissie uda się odzyskać zaufanie męża? Czy małżeństwo Bishopów przetrwa?

Avery zostaje terapeutką dla Bishopów, choć straciła licencję, wykorzystuje niekonwencjonalne metody i zdobywa nowych klientów. Ci, którzy zdecydują się na jej pomoc, muszą podporządkować się jej wskazówkom i realizować jej zalecenia. Avery ma za cel poznawanie prawdy o romansie Marissy, stopniowo odkrywając tajemnice ich małżeństwa, które okazują się być mroczne i niebezpieczne, znacznie bardziej skomplikowane niż zdrada.

Co skrywają cztery ściany luksusowego domu rodziny Bishopów? Co tak naprawdę wydarzyło się, że Marissa i Matthew zdecydowali się na terapię? Wszyscy ukrywają jakieś tajemnice, nie grając w otwarte karty. Aby poznać rozwiązanie tej zagmatwanej historii, należy zagłębić się w psychikę głównych bohaterów i zrozumieć, jakie motywy kierują ich postępowaniem. Jeśli ktoś lubi zagadki, analizowanie sytuacji, w których nic nie jest takie, jak się wydaje, "Doskonała para" z pewnością przypadnie do gustu.

Narracja prowadzona jest naprzemiennie przez dwie postacie - Avery i Marissę, które różnią się jak noc i dzień: Marissa jawi się jako uległa, nieśmiała osoba, podczas gdy Avery skupia się na detalach, to uważna psycholog, spokojnie podejście do wszelkich problemów. Jednak bliższe poznanie ich odsłania, jak wiele sekretów skrywają... ale który z tych sekretów stanowi prawdziwą podstawę intrygi kryminalnej? To niepewność, to zamieszanie, sprawiają, że pozornie spokojna, zwyczajna historia nagle staje się tak intrygująca, że trudno się od niej oderwać.

"Doskonała para" to wciągający thriller psychologiczny z nurtu domestic noir. Doskonale skonstruowana fabuła z licznymi zwrotami akcji sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Książka ukazuje toksyczne relacje w małżeństwie, liczne intrygi, obsesje, potrzebę manipulacji i wiele tajemnic z przeszłości. Szczególnie trafnym zabiegiem było opowiedzenie historii z dwóch perspektyw - Marissy i Avery, a zakończenie stanowi wisienkę na torcie! Autorzy serwują czytelnikom rewelacyjny finał, pełen szokujących zwrotów akcji, trudnych do przewidzenia. Książka "Doskonała para" autorstwa duetu Sarah Pekkanen i Greer Hendricks to znakomity przedstawiciel thrillerów psychologicznych w nurcie domestic noir, gdzie akcja rozgrywa się w domowym zaciszu, dotykając relacji partnerskich i ukrytych tajemnic, które skrywają się w ciemnych zakamarkach, niezauważalnych na co dzień w jasnym świetle. To już kolejna udana próba wspólnego pisania, która wydaje się być doskonała.

Książka "Doskonała para" po raz kolejny ukazuje, że to, co wydaje się doskonałe na zewnątrz, może skrywać burzę emocji i sekretów na wewnętrz. Historia Marissy i Matthew, nazywanych "złotą parą", odkrywa mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, gdzie pozory mogą być zdradliwe... Historia zaczyna się, gdy do Avery, terapeutki wprowadzającej kontrowersyjny, ale rzekomo skuteczny...

Dobry kryminał trudno znaleźć. Zazwyczaj znajduję w książce coś, co mnie uwiera. Tutaj... niczego takiego nie znalazłam, ponieważ historia jest interesująca, trzymająca w napięciu i w emocjach. Lubię intrygi. Lubię niecodzienne metody, które potrafią zaskoczyć. Lubię... nowości.

Autorki przedstawiają małżeństwo - na pozór szczęśliwe, kochające, idealne. Jak wszyscy wiemy... nie ma takich małżeństw. Tym razem na jaw wychodzi niewierność kobiety, Marissy, co wydawałoby się sporym zaskoczeniem. Czy jednak to czujemy, kiedy poznajemy Matthewa? Dalekie jest od tego, prawda? Jakie kłamstwa wyjdą na jaw? Czy Marissie i Mattowi uda się uratować małżeństwo? Jaki udział będzie miała w tym wszystkim Averry Chambers - kobieta, która straciła licencje terapeuty?

Dobry kryminał trudno znaleźć. Zazwyczaj znajduję w książce coś, co mnie uwiera. Tutaj... niczego takiego nie znalazłam, ponieważ historia jest interesująca, trzymająca w napięciu i w emocjach. Lubię intrygi. Lubię niecodzienne metody, które potrafią zaskoczyć. Lubię... nowości.

Autorki przedstawiają małżeństwo - na pozór szczęśliwe, kochające, idealne. Jak wszyscy...

Świetna, akcja narasta bardzo powoli, ale warto cierpliwie czytać, zresztą, trudno się od niej oderwać.

Świetna, akcja narasta bardzo powoli, ale warto cierpliwie czytać, zresztą, trudno się od niej oderwać.