Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jedna z moich ulubionych książek EVER ;)
mam obsesję na punkcie tej książki

jedna z moich ulubionych książek EVER ;)
mam obsesję na punkcie tej książki

Genialna pozycja! Tyle tu było plot-twistów, zagadek i niedopowiedzeń że szok! Nie mogłam się oderwać od tej książki. Także opracowanie graficzne - czapki z głów. Czytałam oryginał, więc nie mogę ocenić tłumaczenia, jednak styl pisania autorki jest niepowtarzalny, luźny. Książkę czyta się bardzo szybko, dosłownie parę godzin, ale jakże ciekawych godzin! Wątki problemów rodzinnych, zagadki, zdrad (nie tylko romantycznych!) i jeszcze trochę o których nie mogę powiedzieć, bo bym zdradziła fabułę - mix tego wszystkiego, ahhhh! Uwielbiam! 9/10 tylko, żeby zostawić miejsce na ew. lepszą drugą część (Good girl, Bad blood) po którą już sięgam! (Jeśli nie będzie lepsza to zmienię tu na 10/10)

Genialna pozycja! Tyle tu było plot-twistów, zagadek i niedopowiedzeń że szok! Nie mogłam się oderwać od tej książki. Także opracowanie graficzne - czapki z głów. Czytałam oryginał, więc nie mogę ocenić tłumaczenia, jednak styl pisania autorki jest niepowtarzalny, luźny. Książkę czyta się bardzo szybko, dosłownie parę godzin, ale jakże ciekawych godzin! Wątki problemów...

Dla mnie ta książka to nieporozumienie. Nie dotrwałam do końca... Piękna okładka, a za nią pustka. Nazwa miasta jest pomysłowa - księzycowe miasto, bo płynie w nim rzeka w kształcie łuku. Jeśli czekacie na jakieś głebsze wyjaśnienie, to sorry, brak. Po drugie, w tym samym temacie, jakże pomysłowym jest nawanie łowcę Hunter ("hunter" - ang. łowca - tak, naprawdę)

Bohaterowie są jak celofan - plastikowi i przezroczyści. Wszyscy są określani tylko w trzech kategoriach - można być: pięknym, przystojnym albo dupkiem. No, czasami Maas dojdzie do granic możliwości określając kogoś jako "piękny dupek". Tutaj nikt nie jest biznesowy, twórczy, przebiegły, zabawny, inteligentny itd. - ale nikt nic n atym nie traci, bo wszyscy są (powtórzmy raz jeszcze za przykładem) PIĘKNI. Fabuła jest, delikatnie mówiąc, wolna - na pierwszych 200 stronach dostajemy ekspozycją w twarz, jesteśmy obrzuceni milionem szczegółów, które są wyjęte z czapy. Nawet dynamiczne wydarzenia mogłyby być ciekawie pisane gdyby nie fakt, że ich nie ma. Słyszałam, że akcja zaczyna sie na ostatnich 150 stronach - to gratuluję 500-stronnicowej książki "fantasy".

Pominę (albo i nie) absurdalność świata, który, jak to porządny świat fantasy, ma cały przekrój magicznych stworzeń - do wyboru do koloru (ach, przepraszam - wyszscy to oliwkowi latynosi, bez urazy)- jest on też nowoczesny (bo jakżeby inaczej) - mail, telefon i te sprawy, ale wszyscy z jakiegoś (nieznanego czytelnikowi) powodu walczą na miecze w mieście stylizowanym na antyczny Rzym (?). W zrozumieniu wsyzstkiego nie pomaga, że imiona bohaterów są niby zangielszczone, niby takie antyckie, staro-rzymskie, taki miszmasz, plus mają milion ksywek, a główna bohaterka (z której perpektywy głównie czytamy) sama wymyśla im w swojej głowie dodatkowe imionka.

Średnio co stronę ktoś jest p*jeb*ny, ch*jowy, ale przecież wszyscy są (znowu) atrakcyjni. Tak jak na innych seriach Maas można się czasem pośmiać, pobawić tak tutaj to jest po prostu męczące. Główna bohaterka jest bucem, no ale przeciez ona może, bo to jest tylko jej przykrywka, ona tak naprawdę jest inteligentna, przebiegła, choć skromna, delikatna, chyba tysięczny raz jedwabista (?) i w ogóle ósmy cud świata. Właśnie! Wszystko wokół głównej bohaterki jest jedwabiste - jej włosy, jej krok. No i okazuje się, że, uwaa uwaga, gwiazdy pachną ponieważ i taki opis czyjejś osoby (już nie pamiętam kogo) tu nzajdziemy - ktoś mianowicie pachnie jak gwiazdy. W poprzednich seriach wąchaliśmy śnieg, tu wąchamy gwiazdy!

Ach, chciałam też dodać jescze na koniec, że nie przyjmuję obronnych komentarzy w stylu "w drugim tomie to się wyjaśni". Przykro mi bardzo, ale pierwszy tom jest na tyle odpychający, by skutecznie odwieść mnie od pomysłu dowiedzenia się, o czym trajkocze przez 500 stron autorka. Jeśli wydawca zdecydował się na podział, to znaczy że uznał że wydźwięk jest (albo powinien być) ten sam, o ile nie lepszy. To tak, jakby seria miała 100 tomów, pierwsze 98 jest beznadziejnych, ale przeczytaj, bo ostatnie dwa tomu wszystko wyjaśniają.

Dla mnie ta książka to nieporozumienie. Nie dotrwałam do końca... Piękna okładka, a za nią pustka. Nazwa miasta jest pomysłowa - księzycowe miasto, bo płynie w nim rzeka w kształcie łuku. Jeśli czekacie na jakieś głebsze wyjaśnienie, to sorry, brak. Po drugie, w tym samym temacie, jakże pomysłowym jest nawanie łowcę Hunter ("hunter" - ang. łowca - tak,...