Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Połączenie twardo stąpającej po ziemi pani mecenas, która broni prawa z szefem mafii, który to prawo łamie, zwiastowało naprawdę dobry romans, obok którego nie mogłam przejść obojętnie.

Nie mogę zarzuć tej książce braku oryginalności fabuły, bo przeczytałam wiele książek i jeszcze nigdy nie spotkałam się z pomysłem połączenia silnej, odważnej kobiety z przystojnym i pewnym siebie szefem mafii, któremu trudno nie zwrócić uwagi na Rosite Gelbero. Ich relacja od początku nafaszerowana jest ogromnym napięciem, które przy każdym spotkaniu szuka ujścia. Cięty język obojga bohaterów prowadzi do wielu zaciętych potyczek słownych, przy których napewno na waszych ustach zagości uśmiech.

Brakowało mi jednak większego dopracowania fabuły. Mimo że książkę skończyłam z przeświadczeniem, że była świetna, po dłuższym przemyśleniu brakowało mi wielu elementów, a niektóre wątki zostały niedokończone. Szkoda, że pozycja nie została bardziej rozwinięta, bo styl pisania autorki jest strasznie lekki i przyjemny dla oka, przez co ,,Illegal" skończyłam w zaledwie kilkanaście godzin. Zuza bardzo fajnie wykreowała bohaterów i w przeciwiescie do akcji są oni skrupulatnie dopracowani.

Bardzo podobał mi się ten zwrot akcji, po którym myślę, że większość czytelników była oniemiała. Jednakże i tu brakowało mi wyjaśnienia jak to się stało i co było potem.
Na pewno nie znajdziecie tu nudy, relacja bohaterów poniekąd wynagrodzi wam niedociągnięcia i myśle, że po skończeniu debiutu Zuzy stwierdzicie iż nie był on wcale taki zły.

Połączenie twardo stąpającej po ziemi pani mecenas, która broni prawa z szefem mafii, który to prawo łamie, zwiastowało naprawdę dobry romans, obok którego nie mogłam przejść obojętnie.

Nie mogę zarzuć tej książce braku oryginalności fabuły, bo przeczytałam wiele książek i jeszcze nigdy ...

Rozwiń Zwiń

,,Winter Flower" to skarbnica wszystkiego, czego szukam w książkach. Oryginalni bohaterowie, którzy niepostrzeżenie zakradają się do serca czytelnika, nieprzewidywalna w żadnym stopniu fabuła, która zaskakuje na każdym kroku, przyjemny, a przede wszystkim mądry styl pisania. W kolejnej fenomenalnej książce Julki znalazłam multum fragmentów, przez które musiałam się na chwilę zatrzymać i pomyśleć nad treścią. Pomyśleć nad tym, jak zwykłe słowa są idealnie prawdziwe.

Muszę przyznać, że ,,Winter Flower", to jedyna książka Julii, której tak mocno się obawiałam. Od zawsze nie jestem fanką fantastyki, czy innych rzeczy z nią związanych, a przecież tutaj pojawia się wiele elementów fantastycznych. Moje obawy i strach minęły, kiedy tylko przeczytałam prolog. Już od pierwszych stron wiedziałam, że ta książka, będzie tym ,,czymś" i nawet wątek fantastyczny nie będzie mi przeszkadzał. I nie przeszkadzał. Jeszcze bardziej spotęgował moje emocje i sprawił, że po zakończeniu z mojego serca pozostał tylko pył.

Jestem pod ogromnym podziwem jak autorce udało się oddać najmniejszą emocję. Mam wrażenie, że historia Nicolasa i Destiny była dla niej odskocznią od romansideł i okazją do pokazania swojej drugiej, delikatniejszej, ale zaraz prawdziwszej twarzy. Bo tak, ,,Winter Flower" o niebo różni się od jej poprzednich pozycji. W ,,Winter Flower" Julia miała postawioną poprzeczkę bardzo wysoko, ale przeskoczyła ją bez najmniejszego trudu. Fenomenalnie poradziła sobie z poprowadzeniem każdego zaczętego wątku, czy opisaniem najmniejszego elementu.

,,Winter Flower" na pierwszy rzut oka może wydawać wam się dość surrealistuczną histroią. Ale zapewniam, że kiedy zaryzykujecie i poznacie ich historię, do samego końca bedzie stanowić część was. Tak jak teraz stanowi część mnie.

,,Winter Flower" to skarbnica wszystkiego, czego szukam w książkach. Oryginalni bohaterowie, którzy niepostrzeżenie zakradają się do serca czytelnika, nieprzewidywalna w żadnym stopniu fabuła, która zaskakuje na każdym kroku, przyjemny, a przede wszystkim mądry styl pisania. W kolejne...

Rozwiń Zwiń

Szczerze powiedziawszy, gdyby nie jedna z patronek (tak, linka, to o tobie) i jej ciągłe namawianie mnie do sięgnięcia po ,,Upartego prezesa" raczej nie zdecydowałabym się na przeczytanie książki. Na szczęście po jej namowach zapoznałam się z opisem i motywami, po których stwierdziłam, że losy Emily i Gabriela mogą być wcale nie takie złe, i tak o to jestem tutaj, by przekonać was do przeczytania jednej z najlepszych premier tego roku!

Wątek spotkania po latach w połączeniu z motywem he fell first i ogromnym napięciem między bohaterami to już połowa argumentów, dlaczego tak pokochałam książkę Agnieszki. Drugą połową jest jej cudowny styl pisania, przez który na pewno sięgnę po jej kolejne premiery. Autorka świetnie lawiruje pomiędzy uczuciami bohaterów a obawami dotyczącymi przeszłości. Z rozdziału na rozdział buduje napięcie pomiędzy postaciami, które przy każdym spotkaniu szuka ujścia. Mimo nienawiści Emily do Gabriela nie brakuje słownych potyczek i słodkich gestów, które stopniowo roztapiają serce dziewczyny.
Agnieszka idealnie wplata w fabułę dreszczyk emocji i zwroty akcji, których nawet po dłuższym przemyśleniu akcji nie byłam w stanie się domyśleć. Powieść nie była w żadnym aspekcie nudna, mimo że relacja bohaterów rozwija się powoli.

Bardzo spodobał mi się pomysł na kreację bohaterów, którzy w prologu są młodymi, mało wiedzącymi o świecie studentami. Głupie pomysły są ich drugim imieniem, a słowo ,,konsekwencje" nie znajduje się w ich słowniku.
Pięć lat później są już dojrzałymi, dorosłymi ludźmi, którym przyszło zmierzyć się z skutkami swoich studenckich wybryków.
Widać ogromną zmianę w ich zachowaniu, co jest dowodem na to, że autorka fantastycznie oddała ich przemianę.

Krótkie rozdziały, przyjemne dialogi i chęć poznania sekretów bohaterów pozwoliła mi na przeczytanie ponad czterysto stronicowej pozycji w kilkanaście godzin. Gwarantuję, że jeśli dacie szansę Gabrielowi i Emily, na kilku stronach się nie skończy. Nie spoczniecie dopóki napis ,,Koniec" nie będzie raził was w oczy, a od razu po skończeniu jedyna myśl jaką będzie przewijać wam się w głowie to: ,,JA CHCE JESZCZE RAZ"!

Szczerze powiedziawszy, gdyby nie jedna z patronek (tak, linka, to o tobie) i jej ciągłe namawianie mnie do sięgnięcia po ,,Upartego prezesa" raczej nie zdecydowałabym się na przeczytanie książki. Na szczęście po jej namowach zapoznałam się z opisem i motywami, po których stwierdziłam, że ...

Rozwiń Zwiń

Jeżeli zastanawiacie się nad przeczytaniem ,,Love is coming" teraz, to tego nie róbcie. Zostawcie sobie tą przyjemność na zimę, kiedy za oknem będzie sypał śnieg, a wy otulicie się ciepłym kocem, popijając herbatę. Dopiero wtedy urok losów Nellie i Cadena w pełni będzie wykorzystany.

,,Love is coming" to moje pierwsze spotkanie z piórem Kamili. Mimo lekkich obaw jej styl pisania bardzo mi się spodobał. Idealnie wczuła się w osoby nastoletnich bohaterów i fantastycznie oddała charakter czy rozterki. Nellie i Caden to dopiero nastolatkowie, więc nie spodziewajcie się romansu, który pobudzi każdą cząstkę waszego ciała. Ich relacja to raczej takie przyjemne oderwanie się od codzienności i zatracenie w młodzieńczej historii, jaką chciałaby przeżyć większość z nas. Losy bohaterów toczyły się swoim tempem i nie odczułam, by coś działo się za szybko. Główny bohater na początku nie grzeszy kulturą, przez co możemy być do niego sceptycznie nastawieni. Ale kiedy już zrozumie swoje zachowanie i diametralnie się zmieni na pewno znajdzie sobie miejsce w waszych sercach.

Autorka świetnie poradziła sobie z poprowadzeniem wątku braku samoakceptacji Nellie. Ten temat zawsze będzie aktualny i myślę, że im więcej razy się go porusza, tym więcej osób przekonuje się co do swojej wyjątkowości. Głównej bohaterce pomógł w tym właśnie Caden, który na każdym kroku udowadniał jej, że jest piękna w każdym wydaniu, a zdanie innych osób może mieć głęboko w poważaniu.

Moja zaniżona ocena wynika chyba z gustu czytelniczego i tego, że raczej ciągnie mnie do bardziej dojrzałych historii. Nie zmienia to jednak faktu, że ,,Love is coming" to świetna młodzieżówka idealna dla czytelników od trzynastego roku życia!

Jeżeli zastanawiacie się nad przeczytaniem ,,Love is coming" teraz, to tego nie róbcie. Zostawcie sobie tą przyjemność na zimę, kiedy za oknem będzie sypał śnieg, a wy otulicie się ciepłym kocem, popijając herbatę. Dopiero wtedy urok losów Nellie i Cadena w pełni będzie wykorzystany.

,,L...

Rozwiń Zwiń

Weszłam na statek... i odpłynęłam. Zupełnie utopiłam się w miłości do Marcosa, Franciski, całej załogi i pięknej historii, która na długo stanowić będzie część mojej duszy.

,,Czarne Żagle Kłamstwo" zafascynowało mnie już od samego początku. Najpierw cudowną okładką, poprzez fantastyczny opis, przez który wiedziałam, że książka będzie jedyna w swoim rodzaju, a kończąc na treści, która przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania.

Mamy statek, piratów, nienawiść i rodzinę, z której pozostaje tylko ona. Franciska przebrana za chłopca okrętowego. Charakter dziewczyny jest wykreowany na delikatną, ale zarazem odważna i silną, na co dowodem jest sześć długich lat, przez które w przebraniu żyła wśród samych mężczyzn. Mimo wielu chwil zwątpienia i kilku możliwości ucieczek nigdy nie zdradziła załogi, która stała się jej nowym domem.

Marcos za to, to mężczyzna, wobec którego na początku możecie mieć wątpliwości. W końcu bez mrugnięcia okiem w akcie zemsty wybija całą rodzinę markiza, pozostawiając tylko ją. Dziewczynę, o której przebraniu wiedział od samego początku, a mimo tego, postanowił ją zostawić przy życiu.

Już od samego początku między bohaterami jest dziwne napięcie, które nie daje Marcosowi spokojnie żyć. Trwa ono przez długie lata, do czasu aż tożsamość dziewczyny nie wychodzi na jaw, a Marcos może wreszcie dać ponieść się uczuciom. Ich relacja jest strasznie emocjonalna. Przez to, że na statku pechem jest obecność jakiejkolwiek kobiety, kapitan nie ma poparcia swojej załogi. Uczucia między nim a Franciską rosną z dnia na dzień, a mężczyzna stoi pomiędzy młotem a kowadłem. Uczuciami do kobiety, która była przy nim tyle czasu i swoją załogą, która jest przy nim od początku. W ich losach nie brakuje adrenaliny i kłopotów, którym razem stawiają czoło.

Styl pisania autorki jest bardzo lekki i przyjemny i zaryzykuje nawet stwierdzeniem, że idealnie wpisał się w moje gusta. Ogromnym plusem jest fenomenalnie poprowadzona akcja, w której po chwili wytchnienia następuje wiele momentów, przez które nasze serce zgubi właściwy rytm. Autorka doskonale wie, o czym pisze i świetnie odnalazła się na fregacie. Jest wiele wyrazów czy stwierdzeń, których czytelnik nie rozumie, ale ich znaczenie jest wyjaśniane w przypisach. Przyznam, że na początku nie mogłam się połapać co, jest czym, ale kiedy już spędziłam trochę czasu wśród załogi, pojęłam, czym różni się fokmaszt od bukszprytu.

Zakończenie... cóż... powaliło mnie na łopatki. Spodziewałam się wszystkiego i snułam różne teorie, ale takiego zwieńczenia historii Franciski i Marcosa nie przewidziałam. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy i inne książki Pauliny Jurgi, bo po ,,Czarnych Żaglach" wiem, że jej historie są warte każdej ceny.

Weszłam na statek... i odpłynęłam. Zupełnie utopiłam się w miłości do Marcosa, Franciski, całej załogi i pięknej historii, która na długo stanowić będzie część mojej duszy.

,,Czarne Żagle Kłamstwo" zafascynowało mnie już od samego początku. Najpierw cudowną okładką, poprzez fantastyczny ...

Rozwiń Zwiń

Do sięgnięcia po ,,Rosyjską Laleczkę" przekonała mnie fantastyczna okładka i opis, który zwiastował książkę zawierającą naprawdę mroczną i dobrą historię. Czy owe oczekiwania się spełniły? Chyba nie do końca i już wam mówię co za tym stoi!

Już od początku coś mówiło mi, że jednak z tą książką będzie mi nie po drodze. Od akcji z rosyjską ruletką, która była dla mnie dość niespodziewana, byłam już sceptycznie nastawiona do reszty pozycji, a za mała ilość emocji nie pozwoliła mi się na dobre wkręcić w brutalny świat.

Aspektem, który najbardziej zaważył na mojej ocenie jest wątek romantyczny, który po prostu trudno mi popierać. Relacja Vanessy z Coltonem od początku nafaszerowana była pożądaniem, które moim zdaniem w ogóle nie powinno się zrodzić. Przez kiełkujące z każdą chwilą uczucie miedzy nimi ich relacja rozwijała się bardzo szybko, a co najgorsze - toksycznie. Rozumiem, że oboje mieli jakąś przeszłość i wiele doświadczeń, które w tej ,,patowej" sytuacji niespodziewanie ich połączyły, ale chwila. Jednak on jest jej porywaczem. I, mimo że potem na światło dzienne wyszło sporo faktów, które zmieniły postać rzeczy, jednak mężczyzna na początku znęcał się nad nią nie tyle fizycznie, co psychicznie. Postawa bohaterki wobec Coltona była zmienna z kartki na kartkę. Dziewczyna raz go nienawidziła, potem ciągle wypytywała o to samo, dlaczego chłopak jest dla niej taki miły, i dlaczego robi dla niej takie dobre rzeczy, a na końcu zorientowała się, że w jego obecności czuje podniecenie i nagle cały strach związany z jej nową rzeczywistością znika.

Plot twist związany z Victorem, który na początku naprawdę mnie zaskoczył i uważałam go jako ratunek dla całej pozycji, z czasem stał się dla mnie delikatnie absurdalny. Nie rozumiałam idei zachowania mężczyzny, mimo że wyjaśniał, że chciał chronić dziewczynę. Wyjaśnił jej plan swojej zemsty, a ta bez większego zastanowienia od razu na niego przystała. Dziwne było dla mnie też to, że skoro cały ten dom publiczny należał do niego, dlaczego nie wziął spraw w swoje ręce i nie załatwił problemu sam, tylko potrzebował do tego dziewczyny?

,,Rosyjskiej Laleczki" nie zaliczam do dark romansów. Pozycja od Dagmary należy raczej do mrocznych romansów, które będą stanowić idealny początek, dla czytelników chcących zacząć z ,,brutalniejszą" tematyką. Styl pisania autorki należy do przyjemnych i lekkich, co ułatwi wam szybkie przeczytanie pozycji.

Do sięgnięcia po ,,Rosyjską Laleczkę" przekonała mnie fantastyczna okładka i opis, który zwiastował książkę zawierającą naprawdę mroczną i dobrą historię. Czy owe oczekiwania się spełniły? Chyba nie do końca i już wam mówię co za tym stoi!

Już od początku coś mówiło mi, że jednak z tą ks...

Rozwiń Zwiń

Wow. Poprostu wow. W tej książce jest kawał dobrej, naprawdę dobrej roboty i widać to każdym jej calu, zaczynając od fabuły, przemyślanej akcji, a kończąc na wspaniałej kreacji bohaterów, którzy zaskakują na każdym kroku. ,,Mecenas" był moim pierwszym spotkaniem z piórem Ani, chociaż ,,Skorpion" już od dawna leży na mojej półce i nie wiem dlaczego tyle czasu jest nie ruszony. Jej styl pisania podpasował mi od pierwszych stron.
Książka napisana jest z ogromnym humorem, cięte i sarkastyczne odzywki bohaterów bardzo często sprawiały, że śmiałam się do rozpuku a urocze sceny między nimi wywoływały burzę w moim żołądku.

Akcja jest zaplanowana od A do Z i podczas tego czasu spędzonego z ,,Mecenasem" nie dopatrzyłam się żadnego niedociągnięcia. Ania wie, o czym pisze i jest to widoczne w każdym temacie, który poruszyła. Fantastycznie manewruje pomiędzy wątkiem romantycznym naszych cudownych bohaterów, a motywem prawniczym i kryminalnym. Wątek seryjnego mordercy powala na łopatki, a autorka razem ze swoimi manipulacyjnymi umiejętnościami sprawia, że czytelnik nie wie co jest prawdą a co kłamstwem, mimo wychodzących na światło dzienne wielu faktów.

Zuzanna Wysocka i Wojciech Bielecki zupełnie zawładnęli moim sercem, duszą i umysłem. Przez te 430 stron naprawdę się do nich przywiązałam, przez co kiedy książka dobiegła końca, ja nie marzyłam o niczym innym, jak ponownym wróceniu do fragmentów, które nadal są w mojej pamięci.
Ich relacja była pełna napięcia seksualnego, ale też spowodowanego wieloma niewypowiedzianymi słowami. Mimo wielu moich teorii co do przeszłości bohaterów, żadna nie sprawdziła się w 100%, co tylko jest dowodem na to, że albo nie myślę, albo Ania potrafi zaskoczyć czytelnika w każdym aspekcie.
Koniec pozostawił mnie w totalnym osłupieniu. Nie wiem kto jest dobry, kto zły, kto stoi za morderstwami i co najważniejsze jak potoczą się dalsze losy bohaterów, których polubiłam od pierwszych stron.

Wow. Poprostu wow. W tej książce jest kawał dobrej, naprawdę dobrej roboty i widać to każdym jej calu, zaczynając od fabuły, przemyślanej akcji, a kończąc na wspaniałej kreacji bohaterów, którzy zaskakują na każdym kroku. ,,Mecenas" był moim pierwszym spotkaniem z piórem Ani, chociaż ,,Sko...

Rozwiń Zwiń

Trzy powody, dlaczego powinniście przeczytać ,,Whishey Chaser”?
Małe miasteczko
Grumpy x sunsine
Wątek kryminalny, który zasieje w was ciekawość i będzie intrygował do samego końca serii.

Czas spędzony z ,,Whishey Chaser” będę wspominać bardzo długo. Naprawdę nie wiem, dlaczego tak zwlekałam z zabraniem się za tą pozycję, ale teraz wiem, że był to ogromny błąd, bo powieść od Lucy Score i Claire Kingsley staje się jedną z moich ulubionych i na pewno nie ostatnią spod ich pióra.

Małe miasteczko, w którym każdy zna każdego. Kobieta twardo stąpająca po ziemi i mężczyzna, który ucieka od skandalu i byłej żony. Dwa różne światy, które pasują do siebie idealnie.
Chyba największym atutem tej książki jest właśnie jej klimat. Autorki fantastycznie opisały swojskość i prowincjonalność Bootleg Springs. Wykreowały świetnych bohaterów i pozwoliły od samego początku wciągnąć się w lekturę.

Scarlett Bodine i Devlin McCallister pochodzą z zupełnie różnych półkuli. Zwariowana, chaotyczna, pewna siebie i nieprzewidywalna kobieta, z milionem pomysłów na minutę w połączeniu z zimnym, gburowatym i otoczonym grubym murem mężczyzną to totalny rollercoaster. Ich relacja rozwija się dość szybko. Od pierwszego spotkania między nimi zaczyna coś iskrzyć a z każdym kolejnym ogromne napięcie wzrasta. Wraz z przewracaniem stron uczucia między nimi nabierają tempa, a pożądanie rośnie. Devlin to raczej mężczyzna z typu tych, których językiem miłości są czyny, a nie słowa. Kiedy jego blokada odchodzi na bok, wreszcie możemy poznać jego stronę zazdrośnika. Naprawdę słodkiego zazdrośnika.
Na uwagę zasługuje również pozostała część rodzeństwa Bodin'ów. To właśnie dzięki nim książka ubarwiona jest o wiele śmiesznych scen. Każdy z braci wykreowany jest w zupełnie inny sposób, ale łączy ich jedna wspólna cecha. Miłość i troska wobec swojej jedynej siostry.

Czytając ,,Whishey Chaser” nie ma czasu na nudę. Lucy Score i Claire Kingsley zadbały o to, by czytelnik nie miał czasu na wytchnienie i obmyślanie kolejnych teorii, które i tak by się nie sprawdziły. Akcja jest nieprzewidywalna, a niektóre zwroty akcji przyprawiały mnie o zawroty głowy. Pełna wciągających dialogów i bezpośredniego humoru, dostarcza mnóstwo rozrywki, a każdą kolejną stronę czyta się z powiększającymi się wypiekami na twarzy. Wątek kryminalny, który dodaje powieści nutkę dramaturgii i jeszcze bardziej intryguje czytelnika, został fenomenalnie poprowadzony. Okazuje się, że niepozorne na pierwszy rzut oka Bootleg Springs skrywa w sobie wiele tajemnic, a jedną z nich jest sprawa zaginionej dziewczyny, której sweter znajduje właśnie najmłodsza Bodine. Autorki nie zdradziły za wiele, a przedstawiły tylko namiastkę tego, co wydarzy się w kolejnych tomach. I to jest właśnie minus tej powieści. Kiedy przeczytasz pierwszy tom, jesteś zmuszony do kupienia następnych, bo zapewniam, nie będziesz w stanie przejść koło nich obojętnie.

Trzy powody, dlaczego powinniście przeczytać ,,Whishey Chaser”?
Małe miasteczko
Grumpy x sunsine
Wątek kryminalny, który zasieje w was ciekawość i będzie intrygował do samego końca serii.

Czas spędzony z ,,Whishey Chaser” będę wspominać bardzo długo. Naprawdę nie wiem, dlaczego tak zwlek...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, i to z delikatnym zawstydzeniem, że obawiałam się książek autorki, która uważana jest za królową romansów. Co prawda nigdy jeszcze nie miałam przyjemności zapoznać się z powieściami spod jej ręki i wyrobić swoje zdanie, ale jakoś opinie moich znajomych wykształtowały, takie, a nie inne zdanie o jej książkach. Dlatego, kiedy zapoznałam się z opisem ,,Wyceny" i licznymi fragmentami, zdecydowałam, że to będzie idealna pozycja na zaczęcie przygody z Haner. I muszę przyznać, że to wcale nie była taka zła decyzja.

Nie ukrywam, na początku było trudno. Nie mogłam się wkręcić w akcję, a fabuła od początku wydawała mi się dziwna. Dziewczynę porywa jakiś ,,bogol" za odsetki jej brata, a późniejsze wytłumaczenie jego zachowania jest dla mnie lekko absurdalne. Główna bohaterka z początku mnie strasznie irytowała. Dziewczyna powtarzała w kółko, że jakoś musi przetrwać i jakoś musi dać radę, kiedyś stąd ucieknie, ale jak jej sam oprawca daje jej do tego okazję, to ta stwierdza, że w sumie to nie, bo Gabriel ją fascynuje i chce mieć z nim jakiś kontakt. Sam fakt, że facet, który ją porwał, co prawda nie traktował źle, ale nadal, wydawał się jej pociągający, nie za bardzo mi się spodobał. Do tego sytuacja, która była powodem decyzji mężczyzny, by wypuścić kobietę, wydawała mi się wymuszona i odebrałam to tak, jakby autorka nie miała pomysłu, jak pociągnąć dalej fabułę, więc ni stąd, ni z owąd wciąga w nią przyjaciółkę głównej bohaterki.

To tyle z moich uwag. Dalej nawet się wciągnęłam, a akcja nabrała tempa i chyba nie miałam już czasu zwracać uwagi na jakieś niedociągnięcia. Na jaw wychodziło sporo tajemnic i co raz to nowszych rzeczy przez co drugą połowę książki przeczytałam w kilka godzin. Do ogromnych plusów należy zakończenie, którego totalnie się nie spodziewałam, i mogę nawet zaryzykować stwierdzeniem, że nieźle wgniotło mnie w fotel.
Jeśli jeszcze nie zaczęliście swojej przygody z Katarzyną Nowakowską, i tak jak ja nie wiecie, od czego zacząć, to myślę, że ,,Wycena" jest idealną do tego pozycją.

Muszę przyznać, i to z delikatnym zawstydzeniem, że obawiałam się książek autorki, która uważana jest za królową romansów. Co prawda nigdy jeszcze nie miałam przyjemności zapoznać się z powieściami spod jej ręki i wyrobić swoje zdanie, ale jakoś opinie moich znajomych wykształtowały, takie...

Rozwiń Zwiń