Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiadają, że o opus magnum Bułhakowa powiedziano już wszystko. Od przeszło półwiecza znawcy literatury niczym rentgen prześwietlają tę ponadczasową powieść, doszukując się najdrobniejszych odniesień i alegorii, a mimo to wciąż zaskakuje ona kolejne pokolenia czytelników swą wielowymiarowością, głębią ukrytą pod fasadą groteski.

Do Moskwy lat trzydziestych przybywa szatan in personam wraz ze swą nietuzinkową świtą. Szybko okazuje się, że w mieście trawionym przez komunistyczny totalitaryzm, w zderzeniu z na wskroś zdeprawowanym społeczeństwem, nie pisana mu będzie rola klasycznego antagonisty, a właściwie - antagonisty w ogóle.

Równolegle do wydarzeń w Moskwie odkrywane zostają przed nami kolejne fragmenty powieści, napisanej przez tytułowego Mistrza, poruszającej temat sądu Piłata nad Jezusem, w zgoła innej wersji niż ta znana nam z ewangelii.
Wraz z posuwającą się naprzód fabułą, oba te wątki zgrabnie łączą się w całość.

Nie ma wątpliwości, że Mistrz i Małgorzata to krytyka stalinowskiego totalitaryzmu. Sednem problemu dla Bułhakowa nie jest opresyjny system sam w sobie, lecz jednostka, która mu ulega i bezwolnie podporządkowuje, stając się trybem w machinie terroru swojego oprawcy. Niestety, temat bardzo aktualny. Nikt nie podsunie nam wolności pod nos, trzeba wyciągnąć po Nią dłonie. To, że można je po drodze stracić, to już ryzyko wpisane w koszty. Odwaga ma tu kluczowe znaczenie i w powieści wybrzmiewa to dobitnie.

Z perspektywy filozoficznej jest to traktat o naturze dobra i zła. Kierunek tych rozważań doskonale nakreśla motto utworu zaczerpnięte z Fausta Johanna Wolfganga Goethego - "[...] Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro”. Lubimy myśleć, że dobro i zło to dwie maksymalnie spolaryzowane siły. W rzeczywistości, dzieli je cienka niczym włos granica, która - jak słusznie zauważył Sołżenicyn - przecina serce każdego człowieka. Wypaczona moralność mieszkańców Moskwy pozwalała im, uważać się za dobrych i prawych obywateli, podczas gdy odznaczało ich głównie donosicielstwo, kumoterstwo i korupcja. Upadek społeczeństwa jest zawsze wypadkową upadku tworzących je jednostek, nigdy odwrotnie.

Wszystko to zaledwie ułamek tego, co skrywa ta niezwykła książka. Z czystym sumieniem polecam każdemu, kto ma ochotę zgłębić jej tajemnice.

Powiadają, że o opus magnum Bułhakowa powiedziano już wszystko. Od przeszło półwiecza znawcy literatury niczym rentgen prześwietlają tę ponadczasową powieść, doszukując się najdrobniejszych odniesień i alegorii, a mimo to wciąż zaskakuje ona kolejne pokolenia czytelników swą wielowymiarowością, głębią ukrytą pod fasadą groteski.

Do Moskwy lat trzydziestych przybywa szatan...

Krótka, rewelacyjna książka opowiadająca historię Johna Harrisona, genialnego zegarmistrza-samouka, który poświęcił całe swoje dorosłe życie konstrukcji zegara (chronometru) na tyle dokładnego, by za jego pomocą móc precyzyjnie ustalać długość geograficzną na pełnym morzu, co śmiało można nazwać Świętym Graalem XVIII-wiecznej nawigacji.

Książka Pani Sobel zabiera nas w niezwykłą podróż, przedstawiając czytelnikowi proces powstawania niezwykłych dzieł Harrisona, począwszy od ważącego 34 kg H-1, poprzez H-2 i H-3, na ważącym zaledwie 1,5 kg H-4 skończywszy, opisując po drodze jego innowacyjne rozwiązania, jak chociażby używane do dziś koszyczkowe łożysko kulkowe. Z lektury dowiemy się także o jego zmaganiach z Komisją Długości Geograficznej (Board of Longitude), oraz chcąc, nie chcąc rywalizacji z Nevilem Maskelynem, królewskim astronomem, zwolennikiem i propagatorem opozycyjnej wobec Harrisona, tak zwanej - metody księżycowej.

Polecam... w sumie każdemu. Pełna ciekawostek, inspirująca historia, napisana lekkim językiem.

Krótka, rewelacyjna książka opowiadająca historię Johna Harrisona, genialnego zegarmistrza-samouka, który poświęcił całe swoje dorosłe życie konstrukcji zegara (chronometru) na tyle dokładnego, by za jego pomocą móc precyzyjnie ustalać długość geograficzną na pełnym morzu, co śmiało można nazwać Świętym Graalem XVIII-wiecznej nawigacji.

Książka Pani Sobel zabiera nas w...

Sięgnąłem do książki Pana Campbella zaintrygowany serią wykładów dr Jordana B. Petersona pod tytułem "The Psychological Significance of the Biblical Stories". Muszę przyznać, że momentami czytało mi się ją ciężko. Mnóstwo przypisów i dużo cytowanej treści. Choć bogata bibliografia to niewątpliwie zaleta tej pozycji, nie mogę powiedzieć, że "zaczytywałem się" Bohaterem o tysiącu twarzy. Raczej potraktowałem "go" jak obowiązkową lekturę.

Niemniej jednak, książkę oceniam jako dobrą. To niezwykłe, że mitologie i tradycje tak różnych od siebie cywilizacji i kultur, w warstwie symbolicznej są do siebie tak podobne, a sama koncepcja "wędrówki bohatera" jest bardzo interesująca. Na pewno sięgnę jeszcze po tytuł o podobnej tematyce, gdyż czuję lekki niedosyt.

Sięgnąłem do książki Pana Campbella zaintrygowany serią wykładów dr Jordana B. Petersona pod tytułem "The Psychological Significance of the Biblical Stories". Muszę przyznać, że momentami czytało mi się ją ciężko. Mnóstwo przypisów i dużo cytowanej treści. Choć bogata bibliografia to niewątpliwie zaleta tej pozycji, nie mogę powiedzieć, że "zaczytywałem się" Bohaterem...