Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O, losie 😳 To, że Tiffany D. Jackson potrafi pisać świetne, trzymające w napięciu książki, wiedziałxm po przeczytaniu "Dorosłej" i "Monday nie przyjdzie". Jednak wtedy jeszcze nie miałxm pojęcia, że umie napisać horror. Teraz już wiem. Zacznę od klimatu bo to, jak autorka to zrobiła, zasługuje na brawa. Każdy, najcichszy dźwięk w mieszkaniu (a mieszkam samx) doprowadzał mnie do szału, miałxm ciarki i bałxm się odwrócić albo wyjrzeć przez okno z obawy, że ktoś tam jest. Z każdym kolejnym rozdziałem bałxm się coraz bardziej. Naprawdę mistrzowska robota!
Jak to w horrorach - mamy rodzinę, która przeprowadza się do innego miasta i zamieszkuje w starym domu, który, według miejskich legend, jest nawiedzony. Dodajmy do tego straszne, i irytujące, dziecko, wydarzenie z przeszłości wciąż żyjące w świadomości mieszkańców i trudną przeszłość bohaterów. Marigold chciała uciec od tamtych spraw, które miała zostawić za sobą, ale nie wszystko zawsze idzie zgodnie z planem...
Może się wydawać, że będziemy mieli do czynienia z duchami i "Biały dym" to pierwsza książka T.D. Jackson wydana w Polsce z wątkiem fantastycznym/paranormalnym. Ja właśnie tak myślałxm, ale nie powiem, czy miałxm rację. Wspomnę tylko, że nie spodziewałxm się takiego obrotu spraw.
Tak ja w poprzednich powieściach autorki mimochodem zostało tu poruszonych kilka istotnych kwestii - uzależnienia od narkotyków, odwyku czy straty kogoś bliskiego. Do tego dochodzą skomplikowane relacje rodzinne, opis niemal kultu i powiązań wśród "wysoko postawionych" i prawie (!) wątek romantyczny.
Niby tylko młodzieżówka, ale ma fantastyczny klimat (!!!), zaskakujące rozwiązanie akcji i kwestie typowe dla YA. Polecam - dajcie się wciągnąć.

O, losie 😳 To, że Tiffany D. Jackson potrafi pisać świetne, trzymające w napięciu książki, wiedziałxm po przeczytaniu "Dorosłej" i "Monday nie przyjdzie". Jednak wtedy jeszcze nie miałxm pojęcia, że umie napisać horror. Teraz już wiem. Zacznę od klimatu bo to, jak autor...

Rozwiń Zwiń

Mimo że "Cud, miód, Malina" stoi u mnie na półce od 2 lat (straszne), to jeszcze nie było okazji, żebym po nią się sięgnęłx. Ale jakiś miesiąc temu przypomniałxm sobie o tej książce, wypożyczyłxm z biblioteki i przesłuchałxm w audio. Polecam tę formę, bo dzięki temu te postacie, i tak już barwne, dostają więcej kolorów i życia.
Opowiadania są idealne na teraz - okres przedświąteczny, kiedy pojawia się pierwszy śnieg, zaczynają zamarzać ręce, a "zima znowu zaskakuje kierowców". Tematyka związana ze świętami przewija się na stronach, ale autorka czyni ją tylko tłem dla przygód najbardziej znanych postaci z jej innych serii - np. Dory Wilk, Nikity, rodziny Koźlaczków, Witkacego. Dzięki temu mam wiekszą ochotę na poznanie innych książek Anety Jadowskiej (tym razem po kolei).
Wiadomo, że jak w każdym zbiorze opowiadań są takie, które są okey i takie, które podobają się bardzo (o Nikicie i Koźlaczkach!), ale najważniejsze jest to, że tak zaczęłxm moją przygodę z Thornversem 🍁❄️🎃🎄

Mimo że "Cud, miód, Malina" stoi u mnie na półce od 2 lat (straszne), to jeszcze nie było okazji, żebym po nią się sięgnęłx. Ale jakiś miesiąc temu przypomniałxm sobie o tej książce, wypożyczyłxm z biblioteki i przesłuchałxm w audio. Polecam tę formę, bo dzięki temu te postacie, ...

Rozwiń Zwiń

Jakie to było świetne!
9 opowiadań przedstawiające dosłownie wycinki z życia - bez wstępu, urwane w momencie, gdzie w innych przypadkach zaczynałaby się właściwa opowieść. Niepokojące z moralnego (?) punktu widzenia. Osobami narratorskimi są tu w większości ludzie, którym normalnie byśmy nie "kibicowali", nie chcielibyśmy ich znać. Nie zgadzamy się z ich wyborami, myślami, ale jednak za nimi podążamy. Są zagubieni, zawieszeni w półkroku między jednym punktem życia a drugim. Nigdzie indziej nie spotkałxm takich punktów widzenia - "brudnych", "niewłaściwych", ostrych, szarpiących. Po wysłuchaniu wielu z nich miałxm w głowie tylko "wow". To jest coś nowego, innego i ja to kupuję.

Jakie to było świetne!
9 opowiadań przedstawiające dosłownie wycinki z życia - bez wstępu, urwane w momencie, gdzie w innych przypadkach zaczynałaby się właściwa opowieść. Niepokojące z moralnego (?) punktu widzenia. Osobami narratorskimi są tu w większości ludzie, którym normalnie byśmy n...

Rozwiń Zwiń

Przesłuchana w audiobooku.
Świetne źródło wiedzy na temat profilowania kryminalnego i wszystkiego, co z nim związane. Dużo przykładów różnych spraw i tego, jak to działa. Dla zainteresowanych true crime - must read!

Przesłuchana w audiobooku.
Świetne źródło wiedzy na temat profilowania kryminalnego i wszystkiego, co z nim związane. Dużo przykładów różnych spraw i tego, jak to działa. Dla zainteresowanych true crime - must read!

Czytałxm ją po raz pierwszy w 2017 roku, ale niewiele z niej pamiętałxm. Znalazłxm audiobooka na Legimi i zaczęłxm słuchać.
Niestety, z biegiem fabuły przypomniałxm sobie, jakie jest rozwiązanie głównej tajemnicy, wiec nie miałxm z niej takiej przyjemności, jak za pierwszym razem. Także elementu zaskoczenia nie było.
Natomiast ta książka ma dużo ciekawego do zaoferowania - kwestie tożsamości, rodziny (też dysfunkcyjnej), przyjaźni, zagubienia, zaufania niewłaściwym osobom itd.
Także nie jest to zła książka. Broni się nawet mimo upływu 6 lat. Po prostu najlepsze wrażenie ona robi tylko raz - podczas pierwszego czytania.

Czytałxm ją po raz pierwszy w 2017 roku, ale niewiele z niej pamiętałxm. Znalazłxm audiobooka na Legimi i zaczęłxm słuchać.
Niestety, z biegiem fabuły przypomniałxm sobie, jakie jest rozwiązanie głównej tajemnicy, wiec nie miałxm z niej takiej przyjemności, jak za pierwszym razem. Także el...

Rozwiń Zwiń

Okey, zakończenie było nawet trochę wzruszające. Ale poza tym to tak średnio się bawiłxm. W ogóle mnie nie interesowało, co się dzieje z Florą czy innymi pszczołami. W dokończeniu pomógł syntezator mowy, bo bez niego nie dałxbym rady, i to, że czytałxm to na zajęcia, bo inaczej dawno bym porzuciłx.

Okey, zakończenie było nawet trochę wzruszające. Ale poza tym to tak średnio się bawiłxm. W ogóle mnie nie interesowało, co się dzieje z Florą czy innymi pszczołami. W dokończeniu pomógł syntezator mowy, bo bez niego nie dałxbym rady, i to, że czytałxm to na zajęcia, bo inaczej dawno bym p...

Rozwiń Zwiń

Wciągnęłxm się w literaturę faktu i będę czytać (słuchać) reportażu za reportażem.
Temat Omanu, szczerze mówiąc, nigdy wcześniej mnie nie intetesował, ale tę książkę przesłuchałxm w 2 dni. Autorka oprócz tła prawnego, religijnego, historycznego, społecznego i kulturowego w tym państwie przedstawia historie jednostek, kobiet, które w różnych okolicznościach się tam znalazły, są w różnym wieku, na odmiennych etapach życia i w innych sytuacjach "miłosnych". Niektóre są naprawdę przejmujące i dla nas, ludzi z Europy Środkowej, mogą być niezrozumiałe przez różnice kulturowe, ale z perspektywy omańskich kobiet zupełnie nie.
Naprawdę polecam. Świetnie napisana, budząca emocje, pokazująca "inny świat".

Wciągnęłxm się w literaturę faktu i będę czytać (słuchać) reportażu za reportażem.
Temat Omanu, szczerze mówiąc, nigdy wcześniej mnie nie intetesował, ale tę książkę przesłuchałxm w 2 dni. Autorka oprócz tła prawnego, religijnego, historycznego, społecznego i kulturowego w tym państwie prz...

Rozwiń Zwiń