Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieprzewidywalna końcówka - akurat w tym przedłużeniu "Siódmej ofiary" nie mogłem się połapać, kto wygra w finale. Jeśli chodzi o poziom, nazwałbym te opowiadanie zabieraczem czasu porównywalnym z Internetem, jednak w formie mniej ekologicznej. A czytanie nawet lekkiej lektury o rozrywkowym charakterze jest dla mnie zawsze na plus. Książka dostosowuje się do czytelnika, gdy ten przymknie oczy, ona także upadając na łóżko się zamyka. A w grze komputerowej człowiek jest niewolnikiem wymuszonej koncentracji, która nie pozwala nawet na siusiu, dlatego lepsza lekka lektura niż najlepsza gra.

Nieprzewidywalna końcówka - akurat w tym przedłużeniu "Siódmej ofiary" nie mogłem się połapać, kto wygra w finale. Jeśli chodzi o poziom, nazwałbym te opowiadanie zabieraczem czasu porównywalnym z Internetem, jednak w formie mniej ekologicznej. A czytanie nawet lekkiej lektury o rozrywkowym charakterze jest dla mnie zawsze na plus. Książka dostosowuje się do czytelnika, gdy...

Ciekawe anegdoty zahaczające o ciężkie tematy. Czasem są na tyle lekko potraktowane, że można odnieść wrażenie, jakby wątek się wyczerpał, zanim zasięgneliśmy jakiejkolwiek wiedzy. Przekaz, by reagować na zło oraz budować niezależność opartą na własnym systemie wartości, do mnie przemawia. Są momenty wzruszające, dające do myślenia, sentencje tak źle ulepione, że nawet kontekst nie pomaga, ale to można wybaczyć. Nie wiem natomiast, dlaczego autorka broni tej chamki szulim. Gdyby ta szanowała ludzi, nie spotkałby jej internetowy lincz. Podsumowując, książka warta przeczytania.

Ciekawe anegdoty zahaczające o ciężkie tematy. Czasem są na tyle lekko potraktowane, że można odnieść wrażenie, jakby wątek się wyczerpał, zanim zasięgneliśmy jakiejkolwiek wiedzy. Przekaz, by reagować na zło oraz budować niezależność opartą na własnym systemie wartości, do mnie przemawia. Są momenty wzruszające, dające do myślenia, sentencje tak źle ulepione, że nawet...

125 stron stanowi połowę opowieści i gdybym tu zakończył, uznałbym ją za ciekawą i rzetelną. Niestety po dotarciu do tej granicy zaczyna do czytelnika dochodzić, że ma ręku "profesjonalny kicz" szyty na miarę łatwowiernego amerykanina, który po przeczytaniu "Sekretu" Rhondy Byrne sięgnie po "Największy sekret" tej samej autorki.

Sama fabuła jest dobrze skonstruowana, stanowi swoisty przeplot między wizją doświadczaną podczas choroby oraz momentami w życiu rodziny pacjenta, która się nim opiekuje.

Jako neurochirurg autor opowiada nam, jakie procesy zachodzą w jego organizmie i tłumaczy je w sposób przystępny dla ludzi niezwiązanych z medycyną - to jest największy atut książki.

A teraz, to co mnie do niej szczerze zniechęciło. Autor podkreśla i wielokrotnie zaprzecza sam sobie, twierdząc, że wszyscy się mylą, gdyż on jeden, jako wybraniec boży poznał odwieczną i ukrywaną przed wszystkimi mieszkańcami Ziemi prawdę. Nazywa się uzdrowicielem i pragnie uleczyć nas poprzez tę książkę, którą napisał zapewnie charytatywnie, nie biorąc za nią ani grosza. Sili się na triki rodem z salonu sprzedaży usług polsatu, twierdząc, że to co widział było "ultrarzeczywiste", "nadrealne" i można się domyślić, że też było nadawane w "Super HD".

Poleciłbym tę pozycję ludziom, którzy lubią się pośmiać z marketingowców czyhających na łatwy zarobek, poprzez manipulację emocjami tzw. grona odbiorców.

Osobiście uważam, że wizyta w zaświatach jest możliwa, ale w takim wydaniu, że Bóg sam wstrzyknął bakterię z tyłka w mózg autora, a potem sprowadził na czas jego śpiączki deszcze nad stan, w którym ich być nie powinno, a do tego w zaświatach zobaczył... Może na tym zakończę :D

125 stron stanowi połowę opowieści i gdybym tu zakończył, uznałbym ją za ciekawą i rzetelną. Niestety po dotarciu do tej granicy zaczyna do czytelnika dochodzić, że ma ręku "profesjonalny kicz" szyty na miarę łatwowiernego amerykanina, który po przeczytaniu "Sekretu" Rhondy Byrne sięgnie po "Największy sekret" tej samej autorki.

Sama fabuła jest dobrze skonstruowana,...