Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to historia dwóch osieroconych, nastoletnich sióstr Cecylii i Franciszki Sobolewskich. Ich rodzice zostali napadnięci i zabici przez bandę przestępców. Dziewczynkami decyduje się zaopiekować brat ojca, wydziedziczony i odsunięty przed laty od reszty rodziny. Ignacy okazuje się „typem spod ciemnej gwiazdy”, łotrem i okrutnikiem, którego styl życia całkowicie odbiega od tego, w jakim powinny dorastać panienki z dobrego domu. I tutaj rozpoczyna się niezwykła przygoda dla Cysi i Frani. Dziewczynki zaczynają pobierać nauki dotychczas zupełnie im obce - sztuka walki wręcz, codzienna musztra, szkolenie wojskowe stały się ich codziennością. Stryj zadbał również o rozwój umiejętności typowo kobiecych - cóż z tego, że absolutnie nie odpowiednich dla tak młodych dziewczynek 😉 Najważniejsze jednak będzie to, że odtąd celem życia zarówno sióstr, jak i Ignacego, stanie się odnalezienie morderców państwa Sobolewskim i pomszczenie ich śmierci.
Niezwykła i wspaniała opowieść o życiu dwóch dziewczynek z bogatego domu, w początkach XIX wieku, zawładnęła moim sercem. Czytało się ją lekko, bo styl autorki był płynny, a książka napisana była dość prostym językiem. Urzekło mnie osadzenie całej akcji w rzeczywistości historycznej oraz wplecenie w fabułę wielu realnych postaci - jak choćby Izabela Czartoryska, Książę Poniatowski, czy sam Napoleon Bonaparte.
„Panny Fortuny” to świetna powieść obyczajowa z wyrazistymi bohaterami i bogatym tłem historycznym, a nade wszystko emocjonująca i niejednokrotnie zabawna. Polecam Wam gorąco 😍

Jest to historia dwóch osieroconych, nastoletnich sióstr Cecylii i Franciszki Sobolewskich. Ich rodzice zostali napadnięci i zabici przez bandę przestępców. Dziewczynkami decyduje się zaopiekować brat ojca, wydziedziczony i odsunięty przed laty od reszty rodziny. Ignacy okazuje się „typem ...

Rozwiń Zwiń

Uwielbiam poczucie humoru i styl pisania tego autora, fakt, że jego książki wciągają od pierwszej strony, a bohaterowie często pojawiają się ponownie w różnych historiach, sprawiając wrażenie, że spotykamy „starych znajomych”, choć w zupełnie nowych aranżacjach.
Tak też jest w „Glebie”, gdzie poznajemy historię pani podkomisarz Ignacji Ziemnej, byłej partnerki komisarza Kosmy, znanego choćby z „Postrachu” 👍
Gleba to policjantka wybitna, z intuicją i węchem jak na prawdziwego „psa” przystało. A jednocześnie posiadająca ludzkie uczucia i nie traktująca nikogo z góry. Twarda baba w różowej kurtce, to właśnie walcząca ze stereotypami, Iga 👚
„Gleba” nie ustępuje tak lubianemu przez czytelników „Postrachowi”. Mamy tu wartką akcję, świetnie wykreowanych bohaterów, wciągającą fabułę, której zakończenie chyba niewielu jest w stanie przewidzieć - czyli wszystko to czym powinien charakteryzować się świetny kryminał 💥 Michał Śmielak po raz kolejny nie zawodzi, a jego nazwisko staje się już prawdziwą, dobrą marką wśród czytelników thrillerów i kryminałów 👏🏻

Uwielbiam poczucie humoru i styl pisania tego autora, fakt, że jego książki wciągają od pierwszej strony, a bohaterowie często pojawiają się ponownie w różnych historiach, sprawiając wrażenie, że spotykamy „starych znajomych”, choć w zupełnie nowych aranżacjach.
Tak też jest w „Glebie”, gd...

Rozwiń Zwiń

Czy brutalny mściciel-morderca, odbierający życie kobietom i mężczyznom, może zostać uznany „bohaterem narodowym”?

W Moskwie dochodzi do serii niezwykle brutalnych morderstw kobiet i mężczyzn. Na pierwszy rzut oka niewiele je ze sobą łączy poza faktem, że niemal wszyscy zabici brali udział w procederze udzielania tzw. chwilówek i innych finansowych nadużyć oraz schematem zabójstwa: połamane nogi i ręce, zaszyte usta. Do wyjaśnienia sprawy i złapania mordercy zostaje oddelegowany zespół pod dowództwem major Alony Nikiszyny. Komisarze próbują odkryć motyw zabójcy, ale mają wrażenie, że poruszają się po omacku. Natomiast morderca wciąż wyprzedza ich o krok i dokonuje kolejnych zabójstw w różnych miastach…

Nie zawaham się stwierdzić, że ta książka to jeden z najlepszych kryminałów, jakie przeczytałam w ostatnich miesiącach 💥

Co mnie urzekło? Tu nie ma ani chwili na nudę, ani chwili na oddech. Akcja toczy się niezwykle wartko, trup ściele się gęsto, a w międzyczasie czytelnik jest świadkiem wszystkich narad zespołu oddelegowanego do rozwiązania zagadki tajemniczego zabójcy.
Wyraziści bohaterowie, ciekawe, często bardzo dowcipne dialogi - nie wszyscy pisarze mają taki dar wciągania czytelnika jak Wiktor Mrok i jego postaci 👏🏻

Ta powieść to dobra rozrywka. Zapałałam sympatią do zespołu komisarzy pod dowództwem Alony, choć wiem, że ich postaci były lekko wyidealizowane. Polecam Wam bardzo, bardzo! Gwarantuję, że wciągnie Was od pierwszej strony, a wyjaśnienie zagadki będzie dla Was wstrząsem! 💥

Czy brutalny mściciel-morderca, odbierający życie kobietom i mężczyznom, może zostać uznany „bohaterem narodowym”?

W Moskwie dochodzi do serii niezwykle brutalnych morderstw kobiet i mężczyzn. Na pierwszy rzut oka niewiele je ze sobą łączy poza faktem, że niemal wszyscy zabici brali udzia...

Rozwiń Zwiń

Tytułowa papuga Pinda, dość ekscentryczna jak na przedstawicielkę swojego gatunku, a jednocześnie klnąca jak szewc, spaja wszystkie trzy tomy. Nie jest ona jedyną bohaterką. W całej serii występują także: pani Balicka, policjanci Bartek i Andrzej, posterunkowa Lidia Czubajko oraz cała plejada drugoplanowych postaci.
W „Tangu z rożnem” jesteśmy świadkami strasznej tragedii - Lidia Czubajko zostaje znaleziona martwa. Fakt ten nie spotyka się z ogromnym żalem wśród jej znajomych, lecz sprawę podejrzanej śmierci należy wyjaśnić, jak na polską policję przystało 👮🏻‍♀️👮🏻‍♂️🚔 Dochodzenie zamierzają przeprowadzić bliscy współpracownicy denatki - Bartek oraz Andrzej, a także oddelegowany z Warszawy Żelisław Dziobak. Wszyscy spotykają się w Otchłani, małej wsi, gdzie znaleziono ciało posterunkowej Czubajko 👮🏻‍♀️
Dom publiczny dla zwierząt, oskubane przez Pindę pawie 🦚, wpływające na świadomość obywateli kuchenki mikrofalowe - to tylko kilka trudności jakie spotkają na swej drodze policjanci, próbujący rozwikłać zagadkę śmierci znienawidzonej Czubajko 🤭

Iwona Banach po raz kolejny nie zawiodła czytelników. Osobiście uwielbiam styl pisania Autorki, jej niesamowite poczucie humoru i ciągłe puszczanie oczka do czytelnika. Wspaniale poprowadzona fabuła z wątkiem kryminalnym, niezwykle charakterystyczni i nietuzinkowi bohaterowie, wszechobecny żart sytuacyjny i słowny to tylko kilka z całej plejady zalet, które znajdziecie zarówno w „Tangu”, jak i we wszystkich utworach Iwony Banach 🦜

Fantastyczna rozrywka, a jednocześnie satyra na nasze narodowe cechy - to idealna rozrywka na gorszy humor. Wypróbowałam osobiście, więc polecam 😉♥️🦜

Tytułowa papuga Pinda, dość ekscentryczna jak na przedstawicielkę swojego gatunku, a jednocześnie klnąca jak szewc, spaja wszystkie trzy tomy. Nie jest ona jedyną bohaterką. W całej serii występują także: pani Balicka, policjanci Bartek i Andrzej, posterunkowa Lidia Czubajko oraz cała plej...

Rozwiń Zwiń

Jest to powieść obyczajowa, w której ponad samą fabułę na pierwszy plan wybijają się emocje bohaterów. „Zagubiona pszczoła” to studium wielu trudnych tematów. Autorka porusza tu kwestie toksycznego rodzicielstwa, trudnej miłości, istnienia sekt i fanatyzmu religijnego.

Obserwujemy tu jednak także piękny opis zauroczenia dwojga zagubionych ludzi, których dzieli wszystko, łącznie z dużą różnicą wielu, a jednocześnie działających na siebie jak magnes, wbrew logice i społecznym oczekiwaniom. Możemy się tu także przyjrzeć miłości dojrzałej, z jej wszystkimi obciążeniami wynikającymi z różnic charakterów, a także destrukcyjnemu działaniu pracy w policji, która odbija się negatywnie na psychice funkcjonariusza i jego najbliższych…

Pani Patrycja we wszystkich swoich książkach porusza także ważne społecznie tematy. Tym razem jest to problem łuszczycy i jej odbioru przez osoby zdrowe - świetnie ukazane emocje osób obawiających się zarażenia, patrzących z odrazą na zmiany skórne i w sumie zagubionych, gdyż nikt ich nie uświadomił na temat choroby - tu bardzo ważny apel do wszystkich, by nie bać się na ten temat rozmawiać. Boimy się bowiem tego, czego nie znamy, a łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, więc koniecznie musimy zmienić swoje podejście wobec osób cierpiących.

Jeśli szukacie mądrej, głębokiej lektury, w której to emocje grają główną rolę, to jestem pewna, że „Zagubiona pszczoła” Was zachwyci.

Jest to powieść obyczajowa, w której ponad samą fabułę na pierwszy plan wybijają się emocje bohaterów. „Zagubiona pszczoła” to studium wielu trudnych tematów. Autorka porusza tu kwestie toksycznego rodzicielstwa, trudnej miłości, istnienia sekt i fanatyzmu religijnego.

Obserwujemy tu jedn...

Rozwiń Zwiń

Na początku zaznaczę, iż moja recenzja nie jest spojlerem, gdyż wszystkie zawarte w niej fakty opisane są na okładce książki.

Kiedy w pierwszych zdaniach powieści przeczytałam o śmierci Lucyny - jednej z dechowickich wiedźm, pomyślałam sobie: o nie, co to będzie za komedia bez Lucyny 😫 Ale nic bardziej mylnego, no przecież autor by nam tego nie zrobił! Lucyna żyje, a raczej „żyje”, przynajmniej takie ma poczucie. Odwiedza swoich dechowickich znajomych, próbuje skontaktować się z Michaliną, Elżbietą i Mirką, uczestniczy nawet we własnym pogrzebie. Niestety nikt poza Antkiem, jej nie widzi 😎 Lucyna coraz mocniej podejrzewa, że jej dziwna śmierć to wynik klątwy rzuconej przez jakąś wredną czarownicę z innego rejonu Polski 🧙🏻‍♀️ Czy uda jej się zmusić wredną babę do zdjęcia z siebie przekleństwa?
Tym razem w powieści znajdziemy całą plejadę bohaterów - oczywiście królują tu kobiety: wiedźmy z Dechowic, egipskie Córy Nilu, wyznawczynie słowiańskiej mitologii, ale pojawia się tu także iskra męskiego pierwiastka w postaci magów 🔮 A to wszystko rozgrywa się w pozornie „zabitej dechami” wsi, gdzie życie powinno toczyć się sielsko-anielsko. Nic bardziej mylnego! Autor nie pozwala się nudzić ani mieszkańcom, ani czytelnikowi, wymyślając coraz to nowe niestworzone historie, przywołując zabawnych i charakterystycznych bohaterów, których mnogość może przyprawić ból głowy - dlatego zalecam skupienie się na fabule 😉

Powieść wymaga od czytelnika dużego poczucia humoru i koncentracji, gdyż akcja momentami przyspiesza w tempie iście kosmicznym. Ale nie będziecie żałować jeżeli poszukujecie dawki zdrowego śmiechu, wynikającego z rewelacyjnych dialogów i humoru sytuacyjnego 😁

Na początku zaznaczę, iż moja recenzja nie jest spojlerem, gdyż wszystkie zawarte w niej fakty opisane są na okładce książki.

Kiedy w pierwszych zdaniach powieści przeczytałam o śmierci Lucyny - jednej z dechowickich wiedźm, pomyślałam sobie: o nie, co to będzie za komedia bez Lucyny 😫 Al...

Rozwiń Zwiń

„Fantazje niewinnych lat” to kontynuacja historii Aurelii, jej rodziny i najbliższych. W tej części nie zabrakło wzruszeń i emocji, ale także niespodziewanych zwrotów akcji - czyli wszystkiego co powinno znaleźć się w najlepszych powieściach. Edyta Świętek po raz kolejny nie zawiodła swoich czytelników. Napisała fantastyczną książkę, w której fikcyjne wydarzenia przeplatają się z wątkami historycznymi, jak choćby plany doprowadzenia linii kolejowej do Krynicy 🚂

Świetnie skrojona fabuła - wciągająca, a jednocześnie zawierająca mnóstwo interesujących wstawek na temat stylu życia elit w początkach XX wieku w Polsce - ukazująca postrzeganie roli kobiet w życiu publicznym, niezwykle ograniczające je konwenanse, a jednocześnie wspaniale przekazany powiew świeżości, który z każdym rokiem zaczynał wdzierać się na salony.

Aurelia, Matylda, Felicja, Klara, Teodozja - fantastyczne bohaterki, wysuwające się na pierwszy plan każdego tomu Sagi krynickiej. Zakochałam się w ich postaciach - tak różnych, kierujących się różnymi ideami, często wyprzedzające swoją epokę. Moja sympatia dla Aurelii i Matyldy jeszcze bardziej się tu umocniła. Ich przygody, zmienny los niezwykle mnie wciągnęły i ponownie nie mogę się doczekać kontynuacji tej wybornej historii 🌸

„Fantazje niewinnych lat” to kontynuacja historii Aurelii, jej rodziny i najbliższych. W tej części nie zabrakło wzruszeń i emocji, ale także niespodziewanych zwrotów akcji - czyli wszystkiego co powinno znaleźć się w najlepszych powieściach. Edyta Świętek po raz kolejny nie zawiodła swoic...

Rozwiń Zwiń

Wyobraźcie sobie małe miasteczko Zagubin, w którym zapanowała wampiroza. Coraz więcej mieszkańców odkrywa u siebie niepokojące objawy i czuje żądzę krwi 👿 Wraz ze zwiększającą się liczbą potencjalnych upiorów, pojawia się także powiększające się grono nieboszczyków. I o ile wampiry zachęciły turystów do przybycia, o tyle martwi ich zaczęli do tego zniechęcać… 😉 Na dodatek wybuchająca krowa, eksplodujące jajka i butelki, grasujący kosmici, śmierdzące bomby i walające się trumny - no kto by to wszystko wytrzymał? Mieszkańcy wraz z policją postanowili zaprowadzić w mieście porządek 😂✌️

Co mnie przede wszystkim urzekło w „Czarcim kręgu”? Doskonałe, wręcz genialne dialogi - pełne abstrakcji, chaosu, wprowadzające więcej zagmatwania niż można było wytrzymać 😃 Uroczo charakterystyczni bohaterowie - zarówno pierwszo jak i drugoplanowi obnażali bezlitośnie wszystkie nasze narodowe wady. Fabuła książki natomiast to istny ekspres, a wręcz pendolino - ani się obejrzałam, a trup ścielił się gęsto, Emma z Pitem gździli się po krzakach, a Zezol rozkopywał kolejny grób 😂

Ta komedia kryminalna to istny roller coaster, a salwy śmiechu towarzyszące jej lekturze wybuchają co chwilę, nie pozwalając na odpoczynek 😄 Polecam Wam z całego serca „Czarci krąg”, przy którym się zrelaksujecie i świetnie spędzicie czas 😈💜

Wyobraźcie sobie małe miasteczko Zagubin, w którym zapanowała wampiroza. Coraz więcej mieszkańców odkrywa u siebie niepokojące objawy i czuje żądzę krwi 👿 Wraz ze zwiększającą się liczbą potencjalnych upiorów, pojawia się także powiększające się grono nieboszczyków. I o ile wampiry zachęci...

Rozwiń Zwiń